Χάνονται τα βιβλιοπωλεία στον Πειραιά
Ένας από τους κλάδους που χτύπησε αλύπητα η κρίση και στη συνέχεια η καραντίνα, λόγω κορονοϊού, ειδικά στην πόλη μας, είναι ο χώρος των βιβλιοπωλών. Και όταν λέμε βιβλιοπωλών εννοούμε εκείνους που διατηρούν τα παραδοσιακά βιβλιοπωλεία, που πουλάνε μόνο βιβλία, και όχι τα βιβλιοχαρτοπωλεία.
Οι παλαιότεροι Πειραιώτες θυμούνται ότι τουλάχιστον στην ακτίνα του κέντρου, από τη Φίλωνος και την Τσαμαδού μέχρι τη Μεραρχίας και το Πασαλιμάνι, λειτουργούσαν ονομαστά βιβλιοπωλεία, πάνω από 12, τα οποία έκαναν και δικές τους εκδόσεις, που αφορούσαν διάφορα θέματα αλλά και τον Πειραιά. Όλα εκείνα τα βιβλιοπωλεία συντηρούνταν από τους βιβλιόφιλους αλλά και τους μαθητές, που αγόραζαν σχολικά βιβλία ή βιβλία ξένων γλωσσών.
Μερικά μάλιστα βιβλιοπωλεία, όπως του Καλούδη, πλησίαζαν τα 100 χρόνια λειτουργίας στην πόλη. Ποιος δεν θυμάται την «Κιβωτό», του Σολωμού, το «Στάχυ», τον Σωτηρόπουλο, τη «Βιβλιοτοπία» στην Εθνικής Αντιστάσεως, τα βιβλιοπωλεία του Τσαμαντάκη στην Καραολή Δημητρίου και στη στοά, που είχε τα ξενόγλωσσα, και τόσα άλλα βιβλιοπωλεία, που έδιναν το στίγμα της πολιτισμικής κουλτούρας της πόλης μας.
Δυστυχώς, είναι πια μια γλυκιά ανάμνηση.
Σήμερα τα μοναδικά βιβλιοπωλεία που απέμειναν είναι του Ποθητού στη Γούναρη, του Παρασκευόπουλου απέναντι από τον Οίκο Ναύτη, του Μπαλαμπάνη στην Καραολή, στο νεοκλασικό, και του Φερούση στην Τσαμαδού.
Το τελευταίο βιβλιοπωλείο που έκλεισε λόγω συνταξιοδότησης, πριν από δυο μήνες, ήταν του Καλούδη, το οποίο σε οκτώ χρόνια θα συμπλήρωνε έναν αιώνα ζωής στον Πειραιά. Το βιβλιοπωλείο το είχε η δεύτερη γενιά του ιδρυτή, αλλά η τρίτη… άλλαξε από νωρίς ρότα.