Μια πρόταση…
Επίδομα… διαμόρφωσης της κοινής γνώμης στην Τουρκία θα έπρεπε να λαμβάνει η Ελλάδα και να είναι αδρό. Διότι με τον… φόβο της ξυπνούν και κοιμούνται οι γείτονες. Και μέσα σε αυτήν την ατμόσφαιρα (εν πολλοίς), έχει γεννηθεί, καλλιεργηθεί και δώσει καρπούς η τουρκική πολιτική.
Η Ελλάδα πρωταγωνιστεί κυριολεκτικά και κάποιος θα έπρεπε να της αποδώσει την… τιμή. Όχι απαραίτητα σε ευρώ, δολάρια ή σε ό,τι συναλλάσσεται ο τελευταίος τούρκος Πρόεδρος, τέλος πάντων…
Όχι άλλα δάκρυα…
Πάλι έκλαψε ο Ερντογάν και οι πολιτικοί αναλυτές διερωτώνται εάν στη γείτονα θα πάνε σε πρόωρες εκλογές. Διότι, λέει, τον Πρόεδρο τον παίρνουν τα «ζουμιά» πάντα σε περιόδους που εξελίσσονται προεκλογικές μάχες…
Σε μια εκδήλωση έβγαλε το μαντηλάκι του, σαν γνήσιος άνδρας «παλαιάς κοπής», και σκούπισε τα ματάκια του, καθώς έκλαψε ακούγοντας τη φωνή του να απαγγέλλει ένα ποίημα πριν από 20 χρόνια. Το συνηθίζει, λέει, ο Πρόεδρος, άμα ακούει τη φωνή του ή βλέπει τον εαυτό του σε παλαιότερες «δράσεις», να κλαίει. Αλλά, πάντα, προεκλογικά.
Οπότε, αυτή η επισήμανση μάλλον βάζει φραγμό στη σκέψη πως… ο πιο θερμός οπαδός του Ερντογάν είναι ο… Ταγίπ (ιδιαίτερα όταν τον βλέπει στα νιάτα του)…
Στα ίσια του
Πάντως, λίγες μέρες αργότερα, ο άνθρωπος ήρθε στα συγκαλά του και θύμισε τον Πρόεδρο που ξέρουμε στην Ελλάδα.
Είναι ο Σεπτέμβρης, που δεν αφήνει και πολλά περιθώρια σε καμιά από τις δύο πλευρές του Αιγαίου…
«Η μάχη του Σαγγάριου ολοκληρώθηκε με τη νίκη της 30ής Αυγούστου, ενώ στις 9 Σεπτεμβρίου έφτασε στον τελικό της στόχο με το πέταγμα του εχθρού στη θάλασσα της Σμύρνης.
Ο εχθρός, καθώς αποσυρόταν από τον Σαγγάριο, κατέστρεφε και έκαιγε κάθε μέρος και οτιδήποτε έβρισκε μπροστά του, κάνοντας αμέτρητες ντροπιαστικές σφαγές και δείχνοντας έτσι το πραγματικό του πρόσωπο.
Η νίκη του Σαγγάριου όπως και του Ματζικέρτ, όπως και αυτές της Προύσας, της Αδριανούπολης, όπως και η Άλωση της Κωνσταντινούπολης αποτελούν φύλλα της ένδοξης ιστορίας μας, που αγκαλιάζει από τη μια μεριά τις πύλες της Βιέννης (σ.σ.: Ας σωπάσουν τα βιολιά της) και από την άλλη την Ερυθρά θάλασσα (σ.σ.: Ας αλλάξει… χρώμα)».
Αυτά είπε, «τιμώντας» την επέτειο, φτύνοντας στη μνήμη των νεκρών, εξηγώντας τα ανεξήγητα – τα πριν και τα μετά…
Ελαφρά… τα λόγια
Φυσικά και οι επιτελείς δεν έχουν μείνει με σταυρωμένα χέρια. Συγχύστηκαν με την ανακοίνωση Μητσοτάκη από τη ΔΕΘ για έξι ακόμα Rafale που θα προμηθευτεί η χώρα μας και… συνωστίστηκαν ποιος θα το πρωτοπάρει πάνω του…
Ο ναύαρχος Τζιχάντ Γιαϊτζί ξεκίνησε χαλαρά τις δηλώσεις του σε τουρκικό τηλεοπτικό κανάλι, τονίζοντας ότι «δεν έχουμε προβλήματα με την Ελλάδα, απλώς, οι απαιτήσεις της προκαλούν… αναστάτωση». Για να… γκαζώσει, κλιμακωτά, μετά. Αναφέρθηκε στο… πάγιο αίτημα της χώρας του περί αποστρατιωτικοποίησης των ελληνικών νησιών και στη συνέχεια έριξε τη δόλια είδηση:
«Αν πετύχαινε το πραξικόπημα τον Ιούλιο του 2016, οι Έλληνες μαζί με τα μέλη της FETO θα… εισέβαλλαν στη Δυτική Τουρκία»…
Ενορχήστρωση
Και… ξαφνικά η κ. Ασάφογλου είπε να γίνει σαφής. Και στο… άσχετο κάλεσε τα τουρκοκίνητα ΜΜΕ της Θράκης σε συνέντευξη, για να ανακοινώσει ότι το «γκρίζο κόμμα», στο οποίο ηγείται, το DEB, θα κατέλθει στις επόμενες εθνικές εκλογές, όποτε αυτές κι αν γίνουν…
Αλλά δεν δυσκολεύτηκε να πει πως το πλαφόν (3%) είναι εμπόδιο… Πρόσθεσε όμως ότι θα συνεργαστεί και με «άλλες δυνάμεις»… Όχι, βέβαια, για να το υπερκεράσουν…
Οι «άλλες δυνάμεις» είναι το «Ουράνιο Τόξο», το οποίο τις τελευταίες δεκαετίες προσπαθεί να ανατρέψει τα συναισθήματα που δημιουργούνται σε κάθε άνθρωπο στη θέα του φυσικού αυτού φαινομένου. Ας ήταν, όμως, μόνον αυτό…
Ωστόσο, και με το ίδιο το… ουράνιο τόξο να κατέβαινε, τι θα κατάφερνε; Μια τρύπα στο νερό, αλλά και μια διαρκή υπόμνηση της ατυχούς (για μας) γειτνίασης (αν μη τι άλλο)…
Όσο για τις… σκληροπυρηνικές της δηλώσεις, αυτές μάλλον θα πρέπει να «χρεωθούν» στον Ακάρ, αν και δεν είναι προσωπικό το ζήτημα. Την κ. Ασάφογλου πάντα την… ενθουσίαζαν οι «ωραίες δηλώσεις» που βγαίνουν από χείλη ισχυρών τούρκων αξιωματούχων.
Ο τελευταίος κατηγόρησε την Ελλάδα για «προβοκάτσιες, προκλήσεις, παράνομες ενέργειες» και προειδοποίησε πως «οι εξοπλισμοί της Ελλάδας είναι μάταιος κόπος». Παράλληλα απείλησε πως η Τουρκία «θα υπερασπιστεί τα δικαιώματά της και τα συμφέροντά της και δεν θα επιτρέψει τετελεσμένα στη ‘‘Γαλάζια Πατρίδα’’ της».
Και όλα αυτά απευθυνόμενος, λέει, στον έλληνα ομόλογό του. Μα, είναι σίγουρο αυτό; Μήπως παρεμβαλλόταν ο… καθρέφτης του;
Αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα και το «διά ταύτα» όλων αυτών –συμπεριλαμβανομένης και της κ. Ασάφογλου (για να μην την ξεχάσουμε)– είναι το παιχνίδι που στήνεται εκ νέου…
Διότι και τα δημόσια… ένσημα χρειάζονται και αυτό η πρόεδρος του τουρκοκόμματος στην ελληνική Θράκη το γνωρίζει καλά…
Γιατί το θέμα δεν είναι να… μπει στη Βουλή, όπως δήλωσε με απόλυτη ψυχραιμία… Ακόμα και η ίδια αντιλαμβάνεται πως κάτι τέτοιο δεν μπορεί να συμβεί. Όμως, ο θόρυβος που προκαλεί είναι πολύ σημαντικός για τις επιδιώξεις της γείτονος.
Άλλωστε και ο «ισχυρός άνδρας» αυτό το σύνθημα δεν έδωσε στα… εργαλεία του στη Θράκη, ανοίγοντας (εκ νέου) τον χορό – που είναι βέβαια χιλιοπαιγμένος, αλλά αποδίδει ικανοποιητικά;
Ήταν ο Ακάρ που κατηγόρησε τη χώρα μας ότι συνεχίζει την… «καταπιεστική πολιτική εναντίον της “τουρκικής μειονότητας” που ζει στη ‘‘Δυτική Θράκη’’»… αλλά και «στη Ρόδο και στην Κω»…
Είναι που οι μαγικές εικόνες έχουν μια ευκολία στο να διευρύνονται…
Και αυτό είναι κάτι που έχει εμπεδωθεί στην ελληνική Θράκη…
Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ