Σώπα, όπου να ’ναι θα σημάνουν οι καμπάνες…

Σώπα, όπου να ’ναι θα σημάνουν οι καμπάνες…

Η μεγάλη παρακαταθήκη του Μίκη

Από την Πέμπτη το μεσημέρι, η κρητική γη, που τόσο αγάπησε, έχει στην α­γκαλιά της τον Μίκη. Από εκεί θα μιλάει αιώνια με τους ζωντανούς. Θα τους λέει να μην κιοτέψουν ποτέ στην εξουσία, όταν ξεφεύγει από τα πλαίσια που της επιτρέπουν.

Τότε είναι η ώρα να σημάνουν οι καμπάνες, να είναι όλοι παρόντες στο αιώνιο προσκλητήριο του Μίκη, που έχει ανοίξει δρόμους. Οι καμπάνες δεν θα το επιτρέψουν. Το σχοινί της καμπάνας είναι στο χέρι του κάθε έλληνα πολίτη. Με μπροστάρη τη νέα γενιά. Τίποτα δεν χαρίζε­ται χωρίς πάλη…

Τούτο το χώμα δεν μπορεί κανείς να μας το πάρει…

Είναι το αιώνιο μήνυμα που θα εκπέμπει ο Μίκης, μέσα από τους παρακάτω στίχους του Ρίτσου, που τους μελοποίησε:
«Με τόσα φύλλα σού γνέφει ο ήλιος καλημέρα
με τόσα φλάμπουρα λάμπει, λάμπει ο ουρανός
και τούτοι μες στα σίδερα κι εκείνοι μες στο χώμα.
Σώπα, όπου να ’ναι θα σημάνουν οι καμπάνες.
Αυτό το χώμα είναι δικό τους και δικό μας.
Κάτω απ’ το χώμα μες στα σταυρωμένα χέρια τους
κρατάνε της καμπάνας το σχοινί,
προσμένουνε την ώρα, προσμένουν να σημάνουν την ανάσταση
τούτο το χώμα είναι δικό τους και δικό μας
δεν μπορεί κανείς να μας το πάρει.
Σώπα, όπου να ’ναι θα σημάνουν οι καμπάνες».

Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ


Σχολιάστε εδώ