Γιώργος Αρβανιτίδης στο “Π”: Ενεργειακή δημοκρατία απέναντι στη συνωμοσία της ενεργειακής ακρίβειας

Του
ΓΙΩΡΓΟΥ ΑΡΒΑΝΙΤΙΔΗ
Βουλευτή Β’ Θεσσαλονίκης – Κίνημα Αλλαγής,
Υπεύθυνου Ενέργειας και Περιβάλλοντος

Το Κίνημα Αλλαγής έχει βάλει εδώ και περισσότερο από δύο χρόνια στον δημόσιο λόγο την έννοια της ενεργειακής δημοκρατίας, θέλοντας να αναδείξει τη σημασία της καταπολέμησης της ενεργειακής φτώχειας αλλά και την ανάγκη συμμετοχής των πολιτών στην παραγωγή ενέργειας από ΑΠΕ, αντί της σημερινής εύνοιας της κυβέρνησης της ΝΔ στις μεγάλες ενεργειακές επιχειρήσεις.

Λέγαμε επίσης ότι η «πράσινη μετάβαση», προκειμένου να περιορισθεί ο ρόλος των ορυκτών καυσίμων, πρέπει να γίνει με κοινωνικά δίκαιο τρόπο αλλά και να υπάρξουν εγγυήσεις για ενεργειακή ασφάλεια, ώστε να μην εξαρτάται η χώρα ενεργειακά από διεθνείς αναταράξεις και γεωπολιτικά παιχνίδια (π.χ. τιμές φυσικού αερίου).

Έχουμε επίσης πρώτοι μιλήσει για τον κλιματικό νόμο και την ανάγκη να νομοθετήσουμε ως Πολιτεία, έγκαιρα, νομικά δεσμευτικούς στόχους για μια οικονομία χωρίς εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου, μια κλιματικά ουδέτερη οικονομία. Η κλιματικά ουδέτερη οικονομία όμως δεν είναι μια πολιτικά ουδέτερη πορεία. Είναι μια πορεία με ισχυρό πολιτικό πρόσημο.

Κάθε απόφαση, κάθε συγκεκριμένο μέτρο που θα επιβληθεί θα έχει έναν κοινωνικό και οικονομικό αντίκτυπο. Και γι’ αυτό χρειάζεται να υπάρχουν για κάθε απόφαση ειδικές μελέτες κόστους – οφέλους (κοινωνικού, οικονομικού, περιβαλλοντικού).

Μετά τις πρόσφατες καταστροφικές πυρκαγιές του καλοκαιριού μάλιστα ζητήσαμε να δοθεί προτεραιότητα και διευκόλυνση σε αγρότες, κτηνοτρόφους και μικρές ομάδες παραγωγών (ελαιουργία, τυροκομεία κ.λπ.) στην εγκατάσταση μικρών φωτοβολταϊκών (μέχρι 500 KW) για την απόκτηση μόνιμου, σταθερού εναλλακτικού εισοδήματος στις πυρόπληκτες περιοχές.

Σε όλα τα παραπάνω όμως η κυβέρνηση της ΝΔ κώφευε και έρχεται σήμερα να… διαπιστώσει ότι έρχονται αυξήσεις, χρησιμοποιώντας ως άλλοθι τα διεθνή προβλήματα, επιλέγοντας τον ρόλο του άβουλου παρατηρητή. Δυστυχώς, εδώ και καιρό, οι μεγάλες και συνεχείς ανατιμήσεις στην ενέργεια πλήττουν το εισόδημα των νοικοκυριών και απειλούν τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη σφυρίζει αδιάφορα μπροστά στα φαινόμενα ολιγοπωλιακών πρακτικών στην αγορά και ετοιμάζεται να ιδιωτικοποιήσει κρίσιμες ενεργειακές υποδομές και δίκτυα φυσικού Αερίου (ΔΕΠΑ Υποδομών και ΔΕΔΔΗΕ).

Παράλληλα, η Επιτροπή Ανταγωνισμού και η Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας, χωρίς το αναγκαίο προσωπικό, αδυνατούν να κινηθούν εγκαίρως και να επιβάλουν διαφάνεια και σωστή ενημέρωση των καταναλωτών για τη διαμόρφωση των τιμολογίων της ενέργειας, ενώ δεν στηρίζεται επίσης το καταναλωτικό κίνημα και παραμένει σε εκκρεμότητα η αποκατάσταση της νομιμότητας στην Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή (ΟΚΕ), ώστε να εκφράζεται η θέση των κοινωνικών εταίρων.

Αυτό το μείγμα κυβερνητικής αδιαφορίας, κακών προβλέψεων, θεσμικών ελλείψεων και δυσλειτουργίας της αγοράς στο Κίνημα Αλλαγής το αποκαλούμε «συνωμοσία της ενεργειακής ακρίβειας». Απέναντι σε αυτήν τη συνωμοσία εμείς αντιτάσσουμε την ενεργειακή δημοκρατία. Ενεργειακή Δημοκρατία σημαίνει διαφάνεια, ενημέρωση και ενεργή συμμετοχή των πολιτών στον τομέα της ενέργειας. Δίνουμε έμφαση στον νέο ρόλο του πολίτη, ως prosumer, δηλαδή όχι ως απλού καταναλωτή (consumer) αλλά και ως παραγωγού (producer) ενέργειας, με τη συμμετοχή και των ενεργειακών κοινοτήτων. Ο εκδημοκρατισμός της ενέργειας έχει αυτό ακριβώς το περιεχόμενο. Να προχωρήσουμε, άμεσα, από τα συγκεντρωτικά μοντέλα παραγωγής ενέργειας, μέσω των ορυκτών καυσίμων, σε αποκεντρωμένα συστήματα ανανεώσιμων πηγών, με όφελος για τον καταναλωτή και τις επιχειρήσεις αλλά και με όφελος για το περιβάλλον. Αυτή η προσέγγιση εξασφαλίζει και την ενεργειακή ασφάλεια της Ελλάδας, που δεν μετατρέπει τα λιγνιτικά εργοστάσια σε εργοστάσια φυσικού αερίου, δεσμεύοντας τη χώρα σε εισαγόμενες πηγές ενέργειας.

Δυστυχώς, όμως, η κυβέρνηση της ΝΔ, ακολουθώντας την πεπατημένη νεοσυντηρητικών επιλογών προσπαθεί να χειριστεί και το θέμα της ενεργειακής ακρίβειας επικοινωνιακά και μόνο. Δεν την ενδιαφέρει η ουσία και η πραγματική ελάφρυνση νοικοκυριών και επιχειρήσεων από το ενεργειακό κόστος. Κινείται πάλι πολύ αργά και κάνει πολύ λίγα για τους καταναλωτές και την ελληνική παραγωγική βάση και επιχειρηματικότητα, που αγκομαχά να σταθεί στα πόδια της μετά τις αλλεπάλληλες κρίσεις.

Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ