Νίκος Βούτσης στο “Π”: Εμβρυουλκός η πανδημία για ριζικές πολιτικές ανακατατάξεις
Του
ΝΙΚΟΥ ΒΟΥΤΣΗ
Τ. Προέδρου της Βουλής και Βουλευτή Α’ Αθήνας ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ
Σε όλες τις καμπές της πολύμηνης πλέον πανδημικής κρίσης και όταν ευλόγως ετίθεντο ζητήματα από την αντιπολίτευση σχετικά με το ότι δεν είναι δυνατόν σε αυτές τις ιδιαίτερες συνθήκες λειτουργίας της δημοκρατίας να φέρνουν προς ψήφιση σωρεία αντιλαϊκών νομοσχεδίων, η μόνιμη επωδός της κυβέρνησης και του ιδίου του κυρίου Μητσοτάκη ήταν: Μα καλά, δεν θα προωθήσουμε το πρόγραμμα για το οποίο ψηφιστήκαμε και περιλαμβάνεται στις προγραμματικές μας δηλώσεις;
Η ίδια αντίληψη εκφράστηκε και στις περιπτώσεις όπως η διαχείριση της πανδημίας και η αναγκαία εθνική στρατηγική για την πολιτική προστασία και την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης. Έγιναν σαφείς προτάσεις, ιδιαίτερα από τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, προκειμένου να υπάρξει κοινή γραμμή πλεύσης, με προϋποθέσεις βεβαίως, για τη διακομματική συναίνεση.
Στον πυρήνα αυτής της ρητορικής και των πολιτικών της ΝΔ βρίσκεται, και πλέον συνειδητοποιείται σε ευρύτατα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας, η εμμονική αντίληψη για την εφαρμογή ακραίων νεοφιλελεύθερων πολιτικών. Ο κύριος Μητσοτάκης παραβλέπει τα διδάγματα από την πανδημία που έχουν και διεθνώς εξαχθεί για τη στήριξη και την ενίσχυση του δημόσιου τομέα, των δημόσιων πολιτικών και υποδομών ως μοναδική στρατηγική για την εξυπηρέτηση του δημόσιου συμφέροντος, της υγείας και της στρατηγικής αντιμετώπισης της κλιματικής κρίσης. Με μεγάλη μαεστρία, ομολογουμένως, η κυβέρνηση επί ενάμιση χρόνο συνεχίζει τη στρατηγική διαχείρισης του φόβου και της περιστολής των ατομικών δικαιωμάτων των πολιτών εν μέσω πανδημίας. Στόχος τους η προώθηση «μεταρρυθμίσεων», με τα λιγότερα δυνατά εμπόδια και τις μικρότερες αντιστάσεις από την κοινωνία.
Έχει σημασία να καταγράψουμε τις πλέον επιθετικές εναντίον των δημόσιων πολιτικών και ακραία μεροληπτικές υπέρ μεγάλων ιδιωτικών οικονομικών συμφερόντων παρεμβάσεις της κυβέρνησης, με αφορμή και την πολύ πρόσφατη υπερψήφιση της ιδιωτικοποίησης της επικουρικής ασφάλισης, με το μοντέλο που προφανώς έχει χρεοκοπήσει ήδη στη μεγάλη πλειοψηφία των χωρών που εφαρμόστηκε αυτό το σύστημα.
Στην ίδια καυτή συγκυρία των τελευταίων μηνών, η κυβέρνηση φρέναρε με τον κόφτη της ΕΒΕ την εισαγωγή δεκάδων χιλιάδων μαθητών στα ΑΕΙ, δείχνοντάς τους τον δρόμο προς τα ήδη «αναβαθμισμένα» ιδιωτικά κολλέγια.
Στον πλέον κρίσιμο τομέα της υγείας, και ενώ τα επάλληλα κύματα της πανδημίας προϋποθέτουν για την αντιμετώπισή της την ουσιαστική στρατηγική ενίσχυση και υποστήριξη του ΕΣΥ, η κυβέρνηση σε όλες τις φάσεις κωφεύει και συστηματικά λειτουργεί υπέρ των ιδιωτικών συμφερόντων και της ενίσχυσης της θέσης του ιδιωτικού τομέα της υγείας σε βάρος του συνεχώς πιεζόμενου ΕΣΥ.
Η δήθεν έκπληξη για τη μεγάλη άνοδο των τιμών του ρεύματος, που είχε επί της ουσίας προαναγγελθεί τους τελευταίους μήνες, οδηγεί τον αρμόδιο υπουργό σε απροκάλυπτη δημόσια παρότρυνση προς τα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις για την επιλογή ιδιώτη παρόχου ενέργειας. Ομοίως απροκάλυπτη υπήρξε, από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε η κυβέρνηση Μητσοτάκη μέχρι και τώρα, η ενίσχυση και στήριξη των μεγάλων ιδιωτικών τηλεοπτικών Μέσων, με σαφή υποβάθμιση της δημόσιας ΕΡΤ. Και όλα αυτά, ενώ η χώρα περιδινίζεται από την πανδημική κρίση και βέβαια από τις πρόσφατες προφανείς καταστροφές στο φυσικό περιβάλλον. Το «περιβαλλοντικό» νομοσχέδιο Χατζηδάκη έχει ανοίξει την κερκόπορτα για την ασύδοτη εκμετάλλευση, με προνομιακούς όρους στις ιδιωτικές επενδύσεις. Αποτελεί μια πολιτική στην οποία κατατείνει και η καινοφανής άποψη Μητσοτάκη, στο να δοθεί, δηλαδή, μεγάλο μέρος της αποκατάστασης σε ιδιώτες, στο πλαίσιο της «εταιρικής κοινωνικής ευθύνης».
Τα «εργασιακά» νομοσχέδια Βρούτση και Χατζηδάκη αποτελούν ευθεία υπονόμευση των εγγυήσεων των δικαιωμάτων και των κατακτήσεων των εργαζομένων. Δίπλα σε όλα αυτά, βεβαίως, έχει θεσμοποιηθεί πλήθος αυταρχικών διατάξεων για την περιστολή των δικαιωμάτων του συνέρχεσθαι και του συνεταιρίζεσθαι, με ακραίες επιλογές αντιαπεργιακών μέτρων, αλλά και της διεθνώς καινοφανούς απόφασης για πανεπιστημιακή αστυνομία.
Όλα τα παραπάνω, που υλοποιούν πράγματι την πολιτική της ΝΔ, μέσα σε μια πολύμηνη συγκυρία κρίσεων, που έχει ωριμάσει την ανάγκη στρατηγικών στον αντίποδα αυτών των «μεταρρυθμίσεων», καταδεικνύουν την εμμονική, απολύτως αντικοινωνική νεοφιλελεύθερη αντίληψη και διαμορφώνουν μια ατζέντα για την αναγκαία τεκμηριωμένη σκληρή αντιπαράθεση στο πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο, με πρωτοβουλία των προοδευτικών δυνάμεων της χώρας. Όλοι πλέον αντιλαμβάνονται ότι πρόκειται για μια σκληρή σύγκρουση για το παρόν και το μέλλον της χώρας, ανάμεσα στην Αριστερά και τις ευρύτερες δημοκρατικές και οικολογικές δυνάμεις από τη μια και τη νέα Δεξιά με ενισχυμένο τον ρόλο της ακροδεξιάς και τα κατάλοιπα του «ακραίου Κέντρου» από την άλλη.
Η πανδημία και η ύπαρξη των επάλληλων κρίσεων, που οξύνουν και τροφοδοτούν νέες ανισότητες σε όλα τα πεδία, αναγνωρίζεται πλέον ότι θα είναι ένας εμβρυουλκός με ιστορική σημασία για τις ανακατατάξεις και την αναδιαμόρφωση αξιακού πλαισίου, αλλά και πολιτικών συσχετισμών στην Ευρώπη, στον κόσμο μας και βεβαίως, επιτακτικά, στη χώρα μας.
Η ανάγκη για πολιτική αλλαγή σε προοδευτική κατεύθυνση ωριμάζει με γρήγορους ρυθμούς και παίρνει επείγοντα χαρακτήρα, ακριβώς γιατί κινδυνεύει η κοινωνία μας να υποστεί μη ανατάξιμες αγκυλώσεις. Ο πολιτικός χρόνος είναι πάρα πολύ πυκνός και η «καύσιμη» πολιτική ύλη που έχει σωρευτεί επιβάλλει πρωτοβουλίες και αναστοχασμό, αλλά προοιωνίζεται και μεγάλες πολιτικές αντιπαραθέσεις και μαζικές κοινωνικές αντιστάσεις, ώστε να ηττηθεί και να αποδομηθεί η «αγιογραφημένη» κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ