Ανδρέας Λοβέρδος στο “Π”: Έχει τεράστιες ευθύνες η κυβέρνηση – Δεν μετέτρεψε τον εμπρησμό σε κακούργημα

Του
ΑΝΔΡΕΑ ΛΟΒΕΡΔΟΥ
Βουλευτή Β1’ Βόρειου Τομέα Αθηνών του Κινήματος Αλλαγής

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι πυρκαγιές του φετινού καλοκαιριού συνιστούν για τη χώρα μας μια εθνική τραγωδία. Αυτονοήτως, οι εθνικές τραγωδίες δεν προσφέρονται για μικροπολιτική και εν προκειμένω το τελευταίο που χρειάζονται κυρίως οι πληγέντες συμπολίτες μας είναι οι άνευ ουσίας και αποτελέσματος αντιπαραθέσεις πάνω στα αποκαΐδια. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει πως δεν πρέπει να προσεγγίσουμε με υπευθυνότητα και σοβαρότητα το ζήτημα. Είμαστε υποχρεωμένοι εξετάσουμε με στοιχεία και επιχειρήματα τι έγινε, τι δεν έγινε και τι πρέπει να γίνει εφεξής.

Πάνω από 1 εκατ. στρέμματα καμένης γης. Χιλιάδες ζώα, πολλές εκατοντάδες σπίτια, αυτοκίνητα, περιουσίες. Πρόκειται για μια ασύλληπτη οικολογική και οικονομική καταστροφή, για την οποία η κυβέρνηση ορθά έδωσε προτεραιότητα στη ζωή των ανθρώπων. Παρ’ όλα αυτά, φέρει βαρύτατες ευθύνες διότι δεν μετέτρεψε τον εμπρησμό σε κακούργημα, ώστε να συμβάλει στην αποτροπή, με αποτέλεσμα να δεσμεύονται οι δικαστικές αρχές της χώρας. Επιπλέον, η κυβέρνηση δεν έκανε τίποτε από όσα πρότεινε η Επιτροπή Περιβάλλοντος της Βουλής το 2008, υπό την προεδρία Μητσοτάκη.

Στις 15 Ιουλίου 2021 οι υπουργοί Χρυσοχοΐδης και Χαρδαλιάς παρουσίασαν τα προγράμματα «Δρυάδες» και «Ιόλαος» (μέρος του συνολικού σχεδίου «Ξενοκράτης»). Παρά τους βαρύγδουπους τίτλους και τις διακηρύξεις, τελικώς ούτε πολλές πυρκαγιές μαζί ήταν δυνατόν να αντιμετωπιστούν ούτε αντιπυρικές ζώνες υπήρξαν στις προβλεφθείσες περιοχές. Τον αγώνα της Πυροσβεστικής και της Πολιτικής Προστασίας όλοι τον είδαμε, αλλά το αποτέλεσμα ήταν κατώτερο των σχεδιασμών και των προθέσεων.

Από το 1991 έχω τοποθετηθεί αναφορικά με την πολιτική ευθύνη στο βιβλίο μου «Κυβέρνηση, συλλογική λειτουργία και πολιτική ευθύνη», όπου verbatim εξηγώ ότι «η πολιτική ευθύνη συνοδεύει τα μέλη της κυβέρνησης από τη στιγμή που η Βουλή τους παρέχει την εμπιστοσύνη της, καθίστανται, δηλαδή, αφενός αρμόδια να ασκούν κυβερνητική εξουσία και αφετέρου αναλαμβάνουν τον κίνδυνο της, σε μόνιμη βάση, απειλούμενης παραίτησής τους, αν η Βουλή κρίνει ή τα ίδια μέλη της κυβέρνησης ομολογήσουν ότι έσφαλαν κατά τη διαχείριση της εξουσίας». Στο κοινοβουλευτικό πολίτευμα η φράση «αναλαμβάνω την πολιτική ευθύνη» πρέπει να συνοδεύεται από σχετική πράξη, αλλιώς είναι κενολογία και απόπειρα εξαπάτησης του λαού. Αυτή ήταν η θέση μου διαχρονικά για όλους τους πρωθυπουργούς, αυτή παραμένει και σήμερα. Όταν ένας πρωθυπουργός δηλώνει ότι υπάρχουν ευθύνες, τότε θα πρέπει να υποδείξει εκείνους που έσφαλαν. Εάν δεν γίνει αυτό, τότε αυτομάτως καθίσταται ο ίδιος υπόλογος, δηλαδή ο Κυρ. Μητσοτάκης σήμερα.

Για την επόμενη μέρα απαιτείται κατ’ αρχάς παρακολούθηση σε εβδομαδιαία βάση της εφαρμογής όσων η κυβέρνηση υποσχέθηκε στους κατεστραμμένους πολίτες. Δυστυχώς, όμως, η ΔΕΗ ήδη άφησε πολλούς ανθρώπους χωρίς ρεύμα στις πληγείσες περιοχές, αποτελώντας τη δεύτερη πράξη του δράματος. Αυτό που προέχει είναι η δημιουργία αντιπυρικών ζωνών σε κάθε δασική περιοχή, ώστε να είναι εύκολη η πρόσβαση στα μέσα κατάσβεσης. Αυτό το μέτρο βέβαια προϋποθέτει γρήγορες άδειες υλοτομίας, δηλαδή παράκαμψη της γραφειοκρατίας των δασαρχείων. Και ταυτόχρονα προέχει ο συνεχής καθαρισμός των ζωνών αυτών. Αυτόματα συστήματα ανίχνευσης πυρκαγιών. Συνεχής ανανέωση των μέσων πυρόσβεσης. Προσωπικό, συντήρηση κρουνών μέσω δήμων, έλεγχος ετοιμότητας κάθε άνοιξη, έλεγχος από τους συχνά κοιμώμενους περιφερειάρχες και τελικά από τα αρμόδια υπουργεία. Εκσυγχρονισμός των μέσων διαρκούς εκπαίδευσης των ηρωικών πυροσβεστών μας. Ουσιαστικά απαιτείται εθνικό περιβαλλοντικό σχέδιο. Και τι ανακοινώθηκε από τον Κυρ. Μητσοτάκη; Ότι θα δοθούν 1,7 δισ. για αγορά περισσότερων μέσων πυρόσβεσης. Η ευκολία στη δημαγωγία δηλαδή.

Η κλιματική αλλαγή είναι ήδη εδώ, αν και μιλώ με πάθος και αφοσίωση για το θέμα αυτό από την εποχή που ο Γιώργος Παπανδρέου με είχε ορίσει υπεύθυνο τομεάρχη και ο Τόνι Μπλερ είχε πάρει παγκόσμια πρωτοβουλία με βάση την Έκθεση Στερν, η οποία δυστυχώς επαληθεύεται, σε ό,τι αφορά τις δραματικές συνέπειες της κλιματικής αλλαγής στον 21ο αιώνα. Η κλιματική αλλαγή –που θα φέρει μεταξύ άλλων και δεκάδες εκατομμύρια μετανάστες προς την Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική– απαιτεί εθνικές, ευρωπαϊκές και παγκόσμιες πολιτικές. Προφανώς, δεν είναι θέμα ενός νόμου, αλλά πληθώρας νόμων, που θα αφορούν την ενέργεια και ειδικά την παρασκευή και τη χρήση του υδρογόνου, το συνολικό χωροταξικό, την οικιακή ενέργεια, την παραγωγή κάθε μορφής, τα μεταβατικά στάδια, το δομημένο περιβάλλον, το συνολικό αποχετευτικό, τη συλλογή και τη διαχείριση των απορριμμάτων. Σε αυτά τα θέματα η Ελλάδα βρίσκεται σε πρωτόγονη κατάσταση και η κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι απλός θεατής, κρύβοντας τις αδυναμίες της πίσω από την πανδημία. Χρειάστηκαν μήνες για να μαζευτούν τα σπασμένα κλαδιά της «Μήδειας», που τελικώς δεν μαζεύτηκαν εκτενώς και αποτέλεσαν και αυτά καλό αγωγό για τις πυρκαγιές σε τμήματα της Αττικής. Για την εκτός πόλεων δόμηση η κυβέρνηση Μητσοτάκη επίσης δεν έχει προβεί στις ανάλογες ενέργειες. Τέλος, στέκει αμήχανη στη διαχείριση των απορριμμάτων, η οποία αποτελεί πέρα από περιβαλλοντικό και ένα τεράστιο αναπτυξιακό εργαλείο, οπότε η ευθύνη του Κυρ. Μητσοτάκη είναι δεδομένη.

Επιλογικά, επισημαίνω και υπογραμμίζω ότι όλοι οι αρμόδιοι και οι υπεύθυνοι φορείς, τόσο από την πλευρά της κυβέρνησης όσο και από εκείνη της αντιπολίτευσης, ο καθένας από τον δικό του ρόλο και με το αντίστοιχο μερίδιο ευθύνης, έχουν εθνική υποχρέωση να δώσουν τον καλύτερό τους εαυτό για να μην ξαναβιώσει η πατρίδα μας τέτοια καταστροφικά γεγονότα. Αυτό δικαιούνται να περιμένουν από εμάς οι Έλληνες. Τίποτα λιγότερο.

Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ