Θανάσης Παπαγεωργίου: Ό,τι μας έκοβε η λογοκρισία της δικτατορίας το περνάγαμε με πονηριά
«Mου έκανε μεγάλο καλό η λογοκρισία της δικτατορίας, σκόνισε πολύ τη φαντασία μου. Καταφέραμε ό,τι μας κόβανε να το περνάμε με μια πονηριά, μια χειρονομία ας πούμε. Δεν περνούσε βέβαια ο λόγος. Στον Πέτερ Βάις κόψαν τόσους στίχους, το κόψανε στη μέση.
Άλλα έργα δεν τα άφησαν καθόλου, όπως το ‘‘Γωνία Ποτάμι και Γέφυρα’’ του Δημήτρη Χριστοδούλου. Δεν πήρε άδεια. Κι άλλα πολλά. Τότε πηγαίναμε στη Ζαλοκώστα. Μια υπηρεσία ήταν. Εις πενταπλούν καταθέταμε το κείμενο. Σφράγιζε και μονόγραφε την κάθε σελίδα. Και έκανε και τις διαγραφές που ήθελε. Καμιά φορά το κάνανε φύλλο και φτερό. Ταλαιπωρηθήκαμε πολύ. Αλλά εκεί φάνηκε και η ηλιθιότητα.
Δεν ξέραν τι είναι θέατρο. Νομίζανε πως είναι μόνον λόγος. Μα το θέατρο το βλέπεις και το ακούς. Η κίνησή μου μιλάει. Το κορμί μου μιλάει. Το σώμα μου δεν μπορεί να μου το λογοκρίνει. Τους ξεφεύγανε κείμενα πολύ πονηρά. Γκίντερ Γκρας, ας πούμε. Σου κόβανε όμως φράσεις του Σοφοκλή».
Υπογραφή: Θανάσης Παπαγεωργίου, σκηνοθέτης, ηθοποιός και συγγραφέας