Σε αποστολή εναντίον της Ελλάδας ο προπαγανδιστικός μηχανισμός της Άγκυρας

-«Λευκή σημαία» έχει σηκώσει η κυβέρνηση στον πόλεμο της επικοινωνίας
-Η Αθήνα δεν μπορεί να παραμένει απαθής…

Του
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΤΣΑΚΑΛΟΥ

Tην ανάγκη άμεσης αντίδρασης στην προπαγανδιστική μηχανή της Τουρκίας επιβάλλουν τα περιστατικά των τελευταίων εβδομάδων, καθώς η Τουρκία, όχι μόνο με fake news αλλά και με την επιστράτευση του κρατικού πρακτορείου ειδήσεων Αναντολού και της κρατικής τηλεόρασης TRT, προσπαθεί να βελτιώσει την εικόνα της, να διαστρεβλώσει τα γεγονότα και να συκοφαντήσει την Ελλάδα.

Η Τουρκία έχει επενδύσει σημαντικά σε αυτόν τον τομέα, αφού τόσο το τουρκικό πρακτορείο ειδήσεων όσο και η TRT, εκσυγχρονισμένα και με εξειδικευμένο προσωπικό, εκπέμπο­ντας πρόγραμμα και ειδήσεις σε πολλές ξένες γλώσσες, έ­χουν καταστεί σε σημαντικό μηχανισμό προπαγάνδας και προώθησης των τουρκικών θέσεων.

Με υπερσύγχρονα γραφικά και αξιοποιώντας τις νέες τεχνολογίες και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ο μηχανισμός προπαγάνδας γίνεται ένα ισχυρό εργαλείο στα χέρια της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής. Και όλα αυτά απέναντι σε δύο εθνικά ΜΜΕ, το ΑΠΕ και την ΕΡΤ, τα οποία δεν εκπέμπουν καν ειδήσεις σε τουρκική ή αραβική γλώσσα και δεν υπάρχει στις ιστοσελίδες τους και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μια σύγχρονη εικόνα προβολής των ελληνικών θέσεων, ενώ δεν διαθέτουν καν ανταποκριτές στην Άγκυρα, διατηρώντας την ίδια ώρα αργόμισθους σε διάφορα σημεία της Ευρώπης, της Αμερικής και της Αυστραλίας.

Όλο τον τελευταίο χρόνο η Τουρκία έχει προβάλει –με τρόπο που σε κάθε τρίτο είναι αξιόπιστος– τις τουρκικές θέσεις για την Ανατολική Μεσόγειο, όπου λίγο–πολύ βασίζει την επιχειρηματολογία της αποσπασματικά στο Καστελλόριζο, και χωρίς φυσικά να δίνεται μια πλήρης παρουσίαση των πτυχών του Δικαίου της Θάλασσας κατηγορείται η Ελλάδα για μαξιμαλιστικές διεκδικήσεις! Και έτσι συγχρόνως δίνεται η εντύπωση στη διεθνή κοινή γνώμη ότι η Ελλάδα είναι που προκαλεί και όχι η Τουρκία.

Ειρηνευτική επιχείρηση!
Ο μηχανισμός προπαγάνδας της Τουρκίας όμως είναι πολύ δραστήριος και στο Κυπριακό. Όλο το τελευταίο διάστημα, με μικρά βίντεο και γραφικά, προβάλλει τη δική της, αυθαίρετη, εκδοχή για το Κυπριακό και παρουσιάζει μάλιστα την εισβολή στην Κύπρο ως «αναγκαία ειρηνευτική επιχείρηση», για να διασωθούν, δήθεν, οι Τουρκοκύπριοι από τους Ελληνοκυπρίους.
Το τελευταίο διάστημα όμως αυτός ο μηχανισμός προπαγάνδας επεκτείνει και σε άλλα πεδία τη δράση του εναντίον της Ελλάδας.

Η πιο κλασική περίπτωση εί­ναι το Προσφυγικό. Όλο και πιο συχνά, η πρώτη σελίδα του Αναντολού –και στην αγγλική και στη γαλλική και στην αραβική γλώσσα– προβάλλει ειδήσεις περί δήθεν σκληρής αντιμετώπισης μεταναστών και προσφύγων από τις Ελληνικές Αρχές.

Με, υποτιθέμενες, ανώνυμες μαρτυρίες προσφύγων, με στημένο φωτογραφικό υλικό και βίντεο εμφανίζουν, λίγο-πολύ, την Ελλάδα ως κύρια αιτία του προσφυγικού προβλήματος, ε­πειδή δεν δέχεται στο έδαφος των νησιών και στον Έβρο τους χιλιάδες μετανάστες και πρόσφυγες που προσπαθούν να περάσουν στην Ελλάδα από τα τουρκικά κυκλώματα διακίνησης. Με βίντεο από drones ή από σκάφη του Τουρκικού Λιμενικού, τα οποία ένας απλός αναγνώστης δεν μπορεί να διαπιστώσει αν είναι πράγματι αυθεντικά και πολύ περισσότερο δεν μπορεί να «διαβάσει» τις συντεταγμένες και άλλες τεχνικές λεπτομέρειες που περιλαμβάνουν, συκοφαντείται η Ελλά­δα για επαναπροωθήσεις που βάζουν σε κίνδυνο τις ζωές των προσφύγων.

Πρόκειται για μια προπαγάνδα η οποία όχι μόνο μένει αναπάντητη, αλλά γίνεται και όπλο στα χέρια των ΜΚΟ και ορισμένων ευρωβουλευτών (στους οποίους δυστυχώς βρίσκονται συνήγοροι και έλληνες βουλευτές), που επιχειρούν να βάλουν την Ελλάδα στο σκαμνί του κατηγορουμένου για το Προσφυγικό. Αυτό έχει ως συνέπεια όχι μόνο να επιφέρεται πλήγμα στην εικόνα της Ελλάδας αλλά και να επιχειρείται ακόμη και ο περιορισμός των κονδυλίων που προσφέρει η ΕΕ στη χώρα μας για την αντιμετώπιση του Προσφυγικού.

Η Ελλάδα, μη έχοντας αντίστοιχο μηχανισμό προβολής των θέσεών της, περιορίζεται σε ανακοινώσεις της κυβερνητικής εκπροσώπου ή του αρμόδιου υπουργού Νότη Μηταράκη, που δυστυχώς δεν φτάνουν έξω από τα σύνορα της χώρας.
Ιδιαίτερο ρόλο έχει ο τουρκικός προπαγανδιστικός μηχανισμός και στη Θράκη. Η τελευταία ανακοίνωση του τουρκικού ΥΠΕΞ για το κλείσιμο ορισμένων μειονοτικών δημοτικών σχολείων διαδόθηκε ευρύτατα, χωρίς βεβαίως να δίνεται η πραγματική εικόνα για το τι συμβαίνει στη Θράκη, για ποιο λόγο κλείνουν σχολεία και τι ακριβώς έχει συμβεί με τις μειονότητες στη Θράκη και στην Κωνσταντινούπολη και ποιος είναι εκείνος που παραβιάζει τη Συνθήκη της Λωζάννης.

Είναι χαρακτηριστικό ότι πολ­λά τουρκόφωνα μέλη της μειονότητας, τα οποία δεν έ­χουν άλλη πηγή ενημέρωσης παρά μόνο τα τουρκικά ΜΜΕ, επηρεάζονται αρνητικά από τέτοια δημοσιεύματα, που προκαλούν αναστάτωση για την υποτιθέμενη παραβίαση των δικαιωμάτων τους. Δυστυχώς, στην Α­θήνα δεν αντιλαμβάνο­νται ότι επιβάλλεται να υπάρχει στη Θράκη και τουρκόφωνο πρόγραμμα στους τοπικούς ραδιοφωνικούς σταθμούς της ΕΡ­Α, όπως και στην ιστοσελίδα και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης της ΕΡΤ και του ΑΠΕ, ώστε να προσφέρεται μια σοβαρή εναλλακτική πηγή ενημέρωσης για τα τουρκόφωνα μέλη της μειονότητας.

Το υπουργείο Εξωτερικών έδωσε μια απολύτως αποστομωτική απάντηση στο τουρκικό ΥΠΕΞ, η οποία όμως θα έπρεπε να είχε μεταφρασθεί και στα τουρκικά και να μεταδοθεί από την Ελλάδα, ώστε και τούρκοι πολίτες να ενημερωθούν για τα πραγματικά γεγονότα και να μην αφήνεται το πεδίο ελεύθερο για να δηλητηριάζεται και η τουρκική κοινή γνώμη με ειδήσεις περί «καταπίεσης της “τουρκικής μειονότητας’’ στη Θράκη».

Η Ελλάδα βρίσκεται διαρκώς στο στόχαστρο της Τουρκίας με το επιχείρημα ότι δεν εφαρμόζει μία ή δύο αποφάσεις του ΕΔΑΔ για το θέμα των συλλόγων που θέλουν στον τίτλο τους να έχουν τον όρο «τουρκικός», παρά το γεγονός ότι οι υποθέσεις εκδικάζονται για δεύτερη φορά σε επίπεδο Αρείου Πά­γου, ήταν ορθή η επισήμανση –χωρίς ιδιαίτερη προβολή από την Ελλάδα– ότι η Τουρκία είναι η τελευταία που δικαιούται να ομιλεί για σεβασμό στο ΕΔΑΔ, καθώς έχει τουλάχιστον 640 ανεκτέλεστες αποφάσεις που έχει λάβει εναντίον της το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο και μάλιστα για σοβαρότατες παραβιάσεις των ανθρώπινων και μειονοτικών δικαιωμάτων.

Δυστυχώς τα περιστατικά είναι πολλά και όλο και πυκνώνουν. Η Ελλάδα δεν μπορεί να μείνει απαθής και αδρανής απέναντι σε αυτόν τον επικοινωνιακό πόλεμο που διεξάγει η Τουρκία. Δεν αρκεί μία ανακοίνωση ή μία δήλωση, η οποία τελικά απευθύνεται μόνο στο εσωτερικό της χώρας μας. Η μάχη δίνεται για τη διεθνή κοινή γνώμη, για την ενημέρωση των ξένων πολιτών και των διεθνών ΜΜΕ.

Η δημόσια διπλωματία πρέπει, επιτέλους, να αναβαθμιστεί και να μην περιορίζεται στη λειτουργία πολυδάπανων γραφεί­ων Τύπου στο εξωτερικό, τα ο­ποία στις περισσότερες χώρες λειτουργούν απλώς ως γραφεία μετάφρασης δημοσιευμάτων, και στην προσπάθεια αυτή θα πρέπει να ενταχθεί και η ΕΡΤ και το ΑΠΕ. Διαφορετικά, σύντομα θα βλέπουμε την Τουρκία, με τον προπαγανδιστικό μηχανισμό της, να βάζει γκολ από τα αποδυτήρια…

Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ