Αντ. Αργυρός στο “Π”: «Και διηγώντας τα να κλαις…»

Του
ΑΝΤΩΝΗ Π. ΑΡΓΥΡΟΥ
Δικηγόρου ΑΠ, Αν. Νομικού Συμβούλου Πανεπιστημίου Αθηνών

Σ’ αυτά τα δύσκολα και φοβερά χρόνια που διάγουμε ο Ελληνισμός βρίσκεται σε έσχατο κίνδυνο, τόσο από την καθαρή εξωτερική απειλή της γείτονος όσο και από άστοχες συμπεριφορές, που προσφέρουν ευκαιρίες στον μόνιμο κίνδυνο και επί 200 χρόνια διεκδικητή της εθνικής μας ανεξαρτησίας.

Οι σεβαστοί δάσκαλοί μου στο πανεπιστήμιο με έμαθαν για την αρχή της λαϊκής κυριαρχίας. Η λαϊκή κυριαρχία είναι η αρχή ότι η εξουσία ενός κράτους και της κυβέρνησης έχει δημιουργηθεί και διατηρείται με τη συναίνεση του λαού του, μέσω των εκλεγμένων εκπροσώπων του, ο οποίος είναι η πηγή όλων των πολιτικών εξουσιών. Οι πολίτες έχουν τον τελικό λόγο στις κυβερνητικές αποφάσεις. Πριν από 17 ολόκληρα χρόνια πραγματοποιήθηκε στην Κύπρο το ιστορικό δημοψήφισμα για το σχέδιο επίλυσης του κυπριακού ζητήματος, που έφερε το όνομα του τότε Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών Κόφι Ανάν. Στις ελεύθερες περιοχές «κατά» ψήφισε το 75,83% (ήτοι 313.704 άτομα) και «υπερ» το 24,17% (99.976), με μια αποχή της τάξης του 10, 82%. Αντιθέτως, στα Κατεχόμενα «υπερ» τάχθηκε το 64,91% των ψηφοφόρων (77.646 άτομα) και «κατά» το 35,09% (41.973).

Ο κυπριακός λαός με δημοψήφισμα απεφάνθη κατά του σχεδίου με συντριπτική πλειοψηφία, ενώ ο Βάσος Λυσσαρίδη είπε: «Δεν θα αυτοκτονήσουμε για να μη μας δολοφονήσουν». Από «βαθυστόχαστους» αναλυτές ακούω πώς χάθηκε μια ευκαιρία για λύση του Κυπριακού με το Σχέδιο Ανάν. Δεν είμαι σε θέση να σχολιάσω (ακόμα κι αν έβλεπα θετικά το σχέδιο) ένα σχέδιο που είχε τέτοια αποδοκιμασία από τον αφέντη στον τόπο του κυπριακό λαό. Είναι ύβρις για έναν λαό πονεμένο, αιματοβαμμένο, προδομένο αλλά αγωνιστή για τα δίκια του. «Ζωή χωρίς ελευθερία και αξιοπρέπεια δεν έχει νόημα», έλεγε ο εθνικός αγωνιστής Βάσος Λυσσαρίδης. Ακριβά πλήρωσαν οι Κύπριοι τα λάθη που έγιναν εις βάρος τους και μερικά δεν ήταν απλά λάθη χειρισμών, αλλά εγκλήματα εθνικής προδοσίας, όπως η απόσυρση της Ελληνικής Μεραρχίας το 1967, οι δολοφονικές απόπειρες κατά του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου, το πραξικόπημα του 1974, που έφερε τους Τούρκους στην Κύπρο. Όμως τα λάθη της ελληνικής πλευράς, η «ιστορία των χαμένων ευκαιριών» δεν μπορούν να μας κάνουν να λησμονούμε τους ποταμούς αιμάτων, στο νησί της Αφροδίτης, που αρχίζουν από το 1821 και συνεχίζονται μέχρι σήμερα, με μόνιμους θύτες τους γείτονές μας, χωρίς να λησμονούμε τους άγγλους φίλους τους.

Δεν είναι δυνατόν να αγνοούμε ότι στρατηγικός στόχος της Τουρκίας είναι η με τη βία και την απειλή βίας διεκδίκηση των ζωτικών συμφερόντων του Ελληνισμού. Είμαστε σε κατάσταση ακήρυκτου πολέμου. Διεξάγονται συνεχώς πολεμικές επιχειρήσεις (καθημερινός αεροναυτικός πόλεμος χωρίς πυρά) και μόνο η σκανδάλη δεν έχει τραβηχτεί. Ζήσαμε πρόσφατα τη μεγάλη επιχείρηση ψυχολογικού πολέμου –και όχι μόνο– με το Προσφυγικό στον Έβρο. Κάθε μέρα κυριολεκτικά διεξάγονται επιχειρήσεις ψυχολογικού πολέμου, με ευθεία απειλή κατά της εθνικής μας κυριαρχίας, με δηλώσεις κατά της εθνικής μας κυριαρχίας και ασφαλείας. Την ίδια ώρα η Τουρκία δεν αναγνωρίζει τις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, περιφρονεί τις αποφάσεις του ΕΔΑΔ, αδιαφορεί για τις αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Είναι γεγονός ότι η συμπεριφορά αυτή θυμίζει χώρα-διεθνή τρομοκράτη. Σήμερα ο τουρκικός επεκτατισμός απειλεί τον Ελληνισμό στο σύνολο του. Απειλεί με διχοτόμηση και συγκυριαρχία το Αιγαίο, με κυπροποίηση τη Θράκη, με ιμβροποίηση την Κύπρο.

Η μόνη δυνατή απάντηση είναι η ισχυροποίηση της άμυνας, οι διεθνείς συμμαχίες και η αταλάντευτη απόφασή μας ότι η Ελλάδα δεν παραιτείται και αγωνίζεται με πάθος και σωφροσύνη για ελεύθερη πατρίδα.

Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ