Νέα τετελεσμένα στην Αμμόχωστο – Ο Ερντογάν αξιώνει την αυτοδιάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας!
-Αφαιρεί τον γεωγραφικό προσδιορισμό του Βορρά και βάζει πλώρη για τον Νότο
Του
ΓΙΑΝΝΟΥ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗ
Δρος των Διεθνών Σχέσεων
Αθήνα και Λευκωσία πληρώνουν τη λανθασμένη τους πολιτική και το ναρκοπέδιο της Πενταμερούς, που έφερε τα «δύο κράτη» και τα νέα τετελεσμένα στην Αμμόχωστο.
Αφού ακύρωσαν τις κυρώσεις σε βάρος της Τουρκίας στην ΕΕ, επιδιώκουν διεθνή ρητορική στήριξη, χωρίς όμως την πρόκληση κόστους στην Άγκυρα, η οποία προχωρεί ακάθεκτη για την εμπέδωση της διαδικασίας του acknowledgement, δηλαδή της αποδοχής χωριστής οντότητας στα Κατεχόμενα, με απώτερο στόχο τη λύση των «δύο κρατών». Προς επίρρωση της στρατηγικής αυτής έχουμε τη διπλωματική αντιπροσωπεία του Αζερμπαϊτζάν στη λεγόμενη «Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου» και ανάλογες δράσεις από το Πακιστάν. Κατά το διεθνές δίκαιο, η αντίληψη του acknowledgement, δηλαδή της αποδοχής, συνιστά το προηγούμενο στάδιο της πλήρους αναγνώρισης.
Χάνεται η ψήφος στον Βορρά
Η αχίλλειος πτέρνα του Κυπριακού εντοπίζεται στις κατ’ εξακολούθηση λανθασμένες δράσεις, όπως είναι οι επισκέψεις ελληνοκυπρίων πολιτικών στα Κατεχόμενα, στη λειτουργία γραφείων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, που εγκαθιδρύθηκαν όταν επίτροπος ήταν ο Μάρκος Κυπριανού, και στο γραφείο του κύπριου ευρωβουλευτή, Τούρκου στην καταγωγή, Νιαζί Κιζίλγιουρεκ, καθώς και στις επαφές που έχουν στον Βορρά, στη βάση της επαναπροσέγγισης. Οι κινήσεις αυτές είναι ενταγμένες στη λογική της εν δυνάμει λύσης και της σταδιακής εμπέδωσης των τετελεσμένων της εισβολής στη βάση των δύο χωριστών οντοτήτων – κρατών. Η λογική της εν δυνάμει λύσης είχε εισαχθεί από τον Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ το 1997, κατά την επίσκεψή του στην Κύπρο, και στηρίζεται στην ακόλουθη θέση: Εφόσον έχει συμφωνηθεί ότι η λύση του Κυπριακού είναι η διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία, ο Βορράς θα παραμείνει εσαεί τουρκικός, κατ’ ελάχιστον πληθυσμιακά και διοικητικά.
Απέτυχε ο εξευμενισμός και η πολιτική στην ΕΕ
Επί τη βάσει αυτής της λογικής είναι που εντός του Σχεδίου Ανάν και εν συνεχεία έγινε αποδεκτή η θέση ότι το κατάλοιπο εξουσίας θα ανήκει στα κρατίδια και όχι στην όποια κεντρική κυβέρνηση. Αυτό σημαίνει ότι όσες εξουσίες δεν ανήκουν στην κεντρική κυβέρνηση θα ανήκουν πρωτογενώς και κυριαρχικά στα κρατίδια. Και ως εκ τούτου έχουμε μια πρώτη μορφή χωριστής κυριαρχίας στο πλαίσιο της πολιτικής ισότητας και των δύο ισότιμων συνιστώντων κρατών, που οδήγησε στη θεμελίωση μιας άλλης, διχοτομικής νομικής θέσης, σύμφωνα με την οποία όσοι Ελληνοκύπριοι επιστρέψουν στον Βορρά δεν θα έχουν δικαίωμα ψήφου σε εθνικές εκλογές. Αυτό έχει αποφασιστεί στο πλαίσιο των συγκλίσεων για τη διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία. Το δικαίωμα της ψήφου είναι συμφυές με την πατρίδα ενός εκάστου. Υπό αυτές τις συνθήκες, ο Βορράς δεν εννοείται ως πατρίδα των Ελληνοκυπρίων, όπως θα είναι ο Νότος, εφόσον από τον Βορρά τους έχει αφαιρεθεί το δικαίωμα της ψήφου. Όσοι θα εγκατασταθούν μόνιμα στον Βορρά θα έχουν καθεστώς ξένου πολίτη, που θα είναι ανάλογο με εκείνο που θα έχουν σε οποιαδήποτε άλλη ξένη χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως είναι το Βέλγιο, η Γερμανία και η Ολλανδία. Χωρίς δικαίωμα ψήφου. Έτσι λοιπόν, διά του κεκτημένου των συνομιλιών και με την ομοσπονδία άνοιξε η κερκόπορτα για τα «δύο κράτη».
Δικάζει ο κατακτητής και οι επιπτώσεις της επίσκεψης
Πέραν των ανωτέρω, η παράνομη επίσκεψη Ερντογάν αφήνει πίσω τα εξής:
1. Η υπόθεση της Αμμοχώστου εντάσσεται στη στρατηγική της σαλαμοποίησης και των νέων εκβιασμών, καθώς και της εδραίωσης του acknowledgement. Γιατί; Διότι ανοίγει μεν μόνο ένα τμήμα, της τάξης του 3,5%, της περίκλειστης πόλης, αλλά τίθενται οι εξής τρεις βασικοί όροι:
Α. Όσοι Ελληνοκύπριοι θέλουν να επιστρέψουν θα πρέπει να αποταθούν στις «επιτροπές αποζημιώσεων» της Τουρκίας στα Κατεχόμενα για να διεκδικήσουν τις περιουσίες τους, έναντι, προφανώς, πινακίου φακής. Στόχος δε είναι να παραδοθούν οι περιουσίες στην Τουρκία, ούτε καν στο ψευδοκράτος. Διότι η Τουρκία είναι αυτή που πληρώνει και αρπάζει τις περιουσίες των Ελλήνων της Κύπρου.
Β. Εφόσον η επίσημη κυβέρνηση της Κυπριακής Δημοκρατίας δεν αναγνωρίζει το ψευδοκράτος, οι Τούρκοι επιδιώκουν να επιτύχουν το acknowledgement μέσα από τον καθέναν εκ των Ελληνοκυπρίων ο οποίος προσφεύγει στην «επιτροπή αποζημιώσεων» της Άγκυρας και εν συνεχεία στους θεσμούς του ψευδοκράτους. Αποδέχεται, δηλαδή, την ύπαρξη χωριστής οντότητας, εφόσον ταυτοχρόνως μία από τις προϋποθέσεις είναι ότι εάν επιστρέψει κάποιος Ελληνοκύπριος θα υπάγεται πλέον στο παράνομο νομικό καθεστώς της λεγόμενης «Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου».
2. Ο Ερντογάν πλέον εκβιάζει με το υπόλοιπο τμήμα της περίκλειστης πόλης, τονίζοντας ότι για την όποια επιστροφή της θα πρέπει να αποδειχθεί η κυπριακή κυβέρνηση τα «δύο κράτη» ως βάση λύσης. Δηλαδή, η παράδοση τμήματος της Αμμοχώστου σχετίζεται με την αυτοδιάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας!
3. Η τούρκικη πλευρά υποστηρίζει ότι όσα έχουν λεχθεί αποτελούν το πρώτο βήμα για την εκμετάλλευση της πόλης της Αμμοχώστου και ότι θα έχουν συνέχεια, επί τη βάσει σχεδίου και αποφάσεων οι οποίες έχουν υπογραφεί από το 2018, χωρίς κανείς αρμόδιος να δώσει την απαιτούμενη προσοχή. Διότι και η Αθήνα και η Λευκωσία είχαν την ψευδαίσθηση ότι μέσω του εξευμενισμού και λίαν προσφάτως μέσω της Πενταμερούς θα μπορούσαν να αποφευχθούν οι νέες τουρκικές προκλήσεις.
4. Ο Ερντογάν δεν προχώρησε στη μετονομασία του ψευδοκράτους από «Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου» σε «Τουρκοκυπριακή Δημοκρατία» ή σε «Τουρκική Δημοκρατία της Κύπρου», όμως προχώρησε σε σαφή δήλωση, τονίζοντας ότι δεν υπάρχει πλέον Βορράς και Νότος, αλλά Τούρκοι της Κύπρου. Με αυτόν τον τρόπο άνοιξε ένα νέο, αλυτρωτικό κεφάλαιο, που μπορεί να εκληφθεί ως διεκδίκηση ολόκληρου του νησιού, όπως είναι και ο τελικός στρατηγικός στόχος της Άγκυρας.
5. Μπορεί να μην εγκαινιάστηκε η βάση των drones στο Λευκόνοικο, όπως είχε λεχθεί, αλλά η βάση υφίσταται και τα drones πετούν ήδη στην Κύπρο και στην περιοχή. Ως επιθετικά όπλα θα είναι δυνατόν να προσβάλουν στόχους των ημετέρων δυνάμεων στην περίπτωση στρατιωτικών επιχειρήσεων. Σε αυτόν τον σχεδιασμό περιλαμβάνεται και η ναυτική βάση μεταξύ Τρικώμου και Μπογαζίου. Πρόκειται για ένα ευρύτερο στρατηγικό πλάνο που θέλει να αναδείξει την Τουρκία ως περιφερειακή δύναμη, η οποία θα ελέγχει θαλάσσιες και εναέριες οδούς. Επί τούτων είχαμε αναφερθεί πολλάκις στο παρελθόν, αλλά ουδείς ενδιαφέρθηκε για τη δημιουργία συνθηκών αποτροπής. Δεν ήθελαν να αντιληφθούν ότι η Άγκυρα αντιμετωπίζει την Κύπρο ως αναπόσπαστο τμήμα του γεωπολιτικού παζλ, που τη θέλει κυρίαρχη από τη Θράκη ως τις ακτές του Ισραήλ και της Συρίας. Η Κύπρος είναι για την Τουρκία η κορυφή, όπως έχουμε επισημάνει από το 2017, ενός γεωστρατηγικού τριγώνου, που έχει ως άλλες δύο κορυφές τις βάσεις της Άγκυρας το Κατάρ και στη Σομαλία.
Χωρίς κυρώσεις
Η Τουρκία γνωρίζει ότι η περίπτωση της Κύπρου δεν ανήκει στο κεφάλαιο 7 του ΟΗΕ και του Συμβουλίου Ασφαλείας, επί τη βάσει του οποίου θα μπορούσαν να επιβληθούν κυρώσεις σε βάρος της από το Συμβούλιο Ασφαλείας, και ότι έχει την πολυτέλεια να πετά τα ψηφίσματα στον κάλαθο των αχρήστων. Ως προς την Ευρωπαϊκή Ένωση, Αθήνα και Λευκωσία είχαν χάσει το παιχνίδι από τη στιγμή που αποσύνδεσαν τις κυρώσεις με τη συμπεριφορά της Άγκυρας στην περίπτωση της Αμμοχώστου και γενικότερα της Κύπρου.
Ο Ερντογάν γνωρίζει ότι ούτε η Αθήνα ούτε η Λευκωσία είναι σε θέση να αποτρέψουν επαρκώς την τουρκική απειλή και χρησιμοποιεί τη σκιά της ισχύος του για να επιτύχει αναιμάκτως τα νέα τετελεσμένα εκεί όπου θεωρεί ότι βρίσκεται ο αδύνατος κρίκος του Ελληνισμού, στην Κύπρο. Αντιλαμβάνεται ότι η πολιτική του εξευμενισμού είναι ο μεγαλύτερος σύμμαχός του, διότι παίρνει χωρίς να δίνει. Χωρίς κυρώσεις και χωρίς την όποια τιμωρία. Γιατί να σταματήσει; Ποιος θα τον εμποδίσει και πώς, όταν Αθήνα και Λευκωσία αρνούνται να οικοδομήσουν ένα σχέδιο Β, που θα στηρίζεται στην αποτροπή της τουρκικής απειλής και των τετελεσμένων;
Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ