Ευθ. Θεοχάρης στο “Π”: Ο εμβληματικός αγώνας των εργαζομένων στα Λιπάσματα Καβάλας απέναντι στην απόλυτη εργοδοτική αυθαιρεσία και στη διαπλοκή συνεχίζεται παρά τα έξι χρόνια που έχουν περάσει!

Του
ΕΥΘΥΜΙΟΥ ΘΕΟΧΑΡΗ
Προέδρου της ΟΕΧΒΕ & Αν. Προέδρου της ΓΣΕΕ

Χωρίς αμφιβολία, όσα συμβαίνουν εδώ και έξι χρόνια στα Λιπάσματα Καβάλας θα έπρεπε να έχουν διαταράξει συθέμελα το πολιτικό σύστημα.

Έντεκα χρόνια μετά την εκδήλωση της κρίσης, δυστυχώς συνεχίζεται μια περίεργη ανοχή σε «επιχειρηματικές» λογικές αρπαχτής, οι οποίες ευθύνονται για τη δημοσιονομική κατάρρευση της χώρας μας και τα Μνημόνια.

Ο κόσμος της εργασίας, τα χαμηλά και μεσαία εισοδηματικά στρώματα συνεχίζουν να σηκώνουν ένα δυσανάλογα μεγάλο φορτίο των πολιτικών λιτότητας.

Την ίδια ώρα, οι εργαζόμενοι είναι εκείνοι οι οποίοι υποφέρουν από καταχρηστικές πρακτικές «επιχειρηματιών», που δεν έχουν καμιά σχέση με την υγιή επιχειρηματικότητα και τις υγιείς εργασιακές σχέσεις.

Ως πρόεδρος της Ομοσπονδίας Εργαζομένων Χημικής Βιομηχανίας Ελλάδας (ΟΕΧΒΕ) έχω ζήσει από πολύ κοντά τις απαράδεκτες πρακτικές, σε βάρος των εργαζομένων και της εθνικής οικονομίας, που ακολουθεί ο «επιχειρηματίας» Λαυρέντης Λαυρεντιάδης, δημιουργώντας ένα «νεκροταφείο» κλειστών εταιρειών όπως η Νεοχημική, η Γερολυμάτος, η Alapis, η ΙΝΤΕΡΚΕΜ, η Μπαλλής…

Επιχειρήσεις που μόλις εκπλήρωσαν τα συμφέροντα του «επιχειρηματία» –άλλες για χρηματιστηριακά παιχνίδια και άλλες για αλλότριες σκοπιμότητες– τελικά έβαλαν λουκέτο, με τους εργαζομένους να μένουν άνεργοι και τα υπέρογκα χρέη τους να μεταφορτώνονται στο Ελληνικό Δημόσιο.

Η απόλυτη εργοδοτική αυθαιρεσία καταγράφεται εδώ και έξι χρόνια στα Λιπάσματα Καβάλας. Το 2015, ο φερόμενος –πρόκειται για παραχώρηση 25ετούς διάρκειας– ως διαχειριστής των εγκαταστάσεων των Λιπασμάτων Καβάλας κάλεσε τους εργαζομένους με σύμβαση αορίστου χρόνου, ζητώντας τους αφενός να αποδεχθούν την απόλυσή τους και αφετέρου να προσληφθούν με 12μηνη σύμβαση σε δύο νεοεμφανιζόμενες εταιρείες, με αρχικό κεφάλαιο μόλις 24.000 ευρώ.

Προφανής σκοπός η αποφυγή αποπληρωμής των χρεών της «μητρικής» ELFE, που υπολογίζονταν περίπου σε 180 εκατ. ευρώ.

180 εργαζόμενοι αρνήθηκαν και συσπειρώθηκαν στο σωματείο τους, ξεκινώντας έναν εμβληματικό αγώνα. Τότε άρχισε και ένα ανελέητο κυνηγητό προκειμένου να εξοντωθούν οικονομικά, κοινωνικά και ψυχολογικά.

Αρχικά επιστρατεύτηκαν οι «ψευδομηνύσεις». Ο εργοδότης, κινούμενος εκδικητικά, χρησιμοποίησε ψευδομάρτυρες και κατέθεσε ψευδείς μηνύσεις σε βάρος τους με στόχο την απόλυσή τους χωρίς αποζημίωση.

Έπειτα από έναν πολυεπίπεδο αγώνα, τον Δεκέμβριο του 2017 υπογράφηκε στο γραφείο του τότε γενικού γραμματέα Εργασίας ένα πρακτικό συμφωνίας, βάσει του οποίου δεσμεύονταν όλες οι εταιρείες που δραστηριοποιούνταν στις εγκαταστάσεις των Λιπασμάτων Καβάλας να σεβαστούν την εργασιακή σχέση των εργαζομένων με σύμβαση αορίστου χρόνου.

Παράλληλα, αποφάσεις δικαστηρίων και υπηρεσιών του ΕΦΚΑ επισήμαναν την άρρηκτη σύνδεση και συνυπευθυνότητα, ως οικονομικής ενότητας, της μητρικής ELFE με τις νεοεμφανιζόμενες εταιρείες. Ο σημερινός υπουργός Εργασίας από το βήμα της Βουλής έχει καταγγείλει τις μεθοδεύσεις Λαυρεντιάδη.

Το Δεκέμβριο του 2019, μετά το κλείσιμο μίας από τις νεοεμφανιζόμενες εταιρείες με χρέη εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ στα ασφαλιστικά ταμεία, παρουσιάστηκε μία ακόμη νεοϊδρυθείσα εταιρεία, η οποία αρνήθηκε να συνυπογράψει το παραπάνω πρακτικό, απαγορεύοντας μάλιστα την είσοδο στο εργοστάσιο των εργαζομένων με σύμβαση αορίστου χρόνου!

Σήμερα οι εργαζόμενοι αυτοί βρίσκονται αντιμέτωποι με ομαδικές απολύσεις με τη δήθεν αιτιολογία ότι η «μητρική» ELFE δεν έχει πλέον παραγωγικό έργο.

Δηλαδή, προφασίζονται πως δεν υπάρχει δουλειά για 133 εργαζομένους με σύμβαση αορίστου χρόνου, σε μια εταιρεία που ήδη από το 2015 απασχολούνται 500 εργαζόμενοι με συμβάσεις εργασίας –δίμηνες, τρίμηνες ή το πολύ δωδεκάμηνες– ορισμένου χρόνου, ενώ μεταφέρονται κάθε χρόνο από τη μια εταιρεία στην άλλη ώστε να μη θεμελιώσουν ποτέ δικαίωμα σύμβασης αορίστου χρόνου.

Σε μια εταιρεία, που η υφιστάμενη κατάστασή της, όπως πιστοποιείται από εκθέσεις αρμοδίων αρχών, είναι πλέον δραματική και άκρως επικίνδυνη για ολέθρια δυστυχήματα.

Οι φθορές στον μηχανολογικό εξοπλισμό είναι τεράστιες και καμία επένδυση δεν πραγματοποιείται. Καλούνται ακόμη και συνταξιούχοι προκειμένου να λειτουργήσουν μονάδες, οι οποίες καταστρέφονται από την κακή χρήση.

Τα Λιπάσματα Καβάλας αποτελούν μία από τις πιο βαριές και επικίνδυνες χημικές βιομηχανίες, όπου η εργασιακή ασφάλεια είναι βασικό στοιχείο ασφαλούς λειτουργίας της επιχείρησης.

Η κατάσταση που επικρατεί βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση με την εγχώρια και ευρωπαϊκή νομοθεσία (Οδηγία SEVESO). Αν οι ομαδικές εκδικητικές απολύσεις δεν ακυρωθούν, η ELFE θα έχει τη θλιβερή πρωτοτυπία και παρανομία να μην απασχολεί ούτε έναν εργαζόμενο με σύμβαση αορίστου χρόνου.

Η ανοχή και η συγκάλυψη στις πρακτικές που εκτυλίσσονται στα Λιπάσματα Καβάλας, με τον «λαβύρινθο εταιρειών», πρέπει να σταματήσει εδώ και τώρα.

Θέλω να πιστεύω ότι επιτέλους το υπουργείο Εργασίας θα αντιληφθεί πως πρέπει να σταματήσει να καλύπτει την απόλυτη εργοδοτική αυθαιρεσία.

Θέλω να πιστεύω πως ο πρωθυπουργός, μετά και τη συνάντησή του με το σωματείο εργαζομένων, θα τιμήσει τη δέσμευσή του για την επιστροφή των εργαζομένων στη δουλειά τους.

Είναι απαράδεκτο ο ελληνικός λαός να επωμίζεται τα χρέη «επιχειρηματιών», που εισπράττουν χωρίς να πληρώνουν…

Η κυβέρνηση καλείται να επιλέξει μεταξύ εργοδοτικής αυθαιρεσίας και εργασιακής δικαιοσύνης.

Δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια, ούτε δικαιολογίες… Τώρα όλοι γνωρίζουν.

Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ

Φωτό: xanthipress.gr