Ευαγγελία Λιακούλη στο “Π”: Στοίχημα του Κινήματος Αλλαγής να ξαναπειστούν οι πολίτες!
Της
ΕΥΑΓΓΕΛΙΑΣ ΛΙΑΚΟΥΛΗ
Βουλευτού του Κινήματος Αλλαγής Ν. Λάρισας, Δικηγόρου
Κακά τα ψέματα, η κοινωνία εδώ και δεκαεπτά περίπου μήνες νιώθει παρατεταμένα –και όχι άδικα– φόβο και ανασφάλεια για την εξέλιξη της πανδημίας, αγωνιώντας βαθιά εξαιτίας της αβεβαιότητας που προκαλεί η ανυπολόγιστη προς το παρόν έκταση της υπό εξέλιξη οικονομικής και κοινωνικής κρίσης. Στο παρόν δυστοπικό σκηνικό, όλα τα πολιτικά κόμματα καλούνται προς αξιολόγηση, εκ νέου, σε σχέση με την επάρκειά τους αλλά και με τη διαχρονική αξιοπιστία τους –αν αυτή υπάρχει– από τους πολίτες.
Πολίτες φοβισμένους, πολίτες υποψιασμένους αλλά και σε μεγάλο βαθμό κουρασμένους από τις «μάχες χαρακωμάτων» που καθημερινά εξελίσσονται –υποτίθεται– υπέρ τους, αλλά στην ουσία ερήμην τους, από ένα πολιτικό σύστημα το οποίο φαίνεται να διαθέτει ανεξάντλητα αποθέματα «λάσπης» και «τοξικότητας».
Ωστόσο, οι πολίτες και σε αυτήν την πολυεπίπεδη κρίση, η οποία προέκυψε σχεδόν σε συνέχεια της προηγούμενης, δεκαετούς πολιτικοοικονομικής κρίσης, είναι προφανές ότι ζητούν μετ’ επιτάσεως από τους πολιτικούς και τα κόμματα ένα ρεαλιστικό πρόγραμμα οικονομικής και κοινωνικής αναδιάταξης, έτσι ώστε να επανέλθει η περιλάλητη κανονικότητα για τη χώρα αλλά και για τις ζωές τους.
Στην κατεύθυνση της επίτευξης αυτής της «κανονικότητας για όλους», προς το παρόν, κυριαρχεί η «κανονικότητα για λίγους» της κυβέρνησης της ΝΔ. Τα δύο χρόνια διακυβέρνησης της χώρας από τον κ. Μητσοτάκη, πλην ορισμένων εξαιρέσεων που, δυστυχώς, επιβεβαιώνουν τον κανόνα, βρίθουν παραδειγμάτων κακής οικονομικής διαχείρισης, ψευδεπίγραφων «μεταρρυθμιστικών τομών» με σκληρά νεοφιλελεύθερο πρόσημο, αυταρχισμό, ανισότητα και βέβαια ένα ατέρμονο «μπρος – πίσω» στη διαχείριση της πανδημίας. Το τελευταίο, δυστυχώς, δεν έρχεται μόνο, αφού –όπως είδαμε και προχθές στο Σύνταγμα αλλά και στις άλλες μεγάλες πλατείες της χώρας– μεγάλο τμήμα του πληθυσμού συντάσσεται πλέον ανοιχτά με τον ανορθολογισμό, αφού αδυνατεί να λάβει ένα καθαρό μήνυμα από την κυβέρνηση, η οποία στην πανδημία πορεύεται day-by-day, έχοντας μάλλον χάσει οριστικά τη μάχη της «πειθούς».
Ο ΣΥΡΙΖΑ, από την πλευρά του, και μέσω πολύ συγκεκριμένων στελεχών-«λαγών» που διαθέτει, τα οποία ασκούν δυσανάλογα μεγάλη επιρροή στις τάξεις των στελεχών του, «τσαλαβουτά» στα θολά νερά του αντιεμβολιαστικού κινήματος, που αυτές τις ημέρες συντάσσεται, μετρώντας τις δυνάμεις του. Αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ με τέτοιες πρακτικές «πιάνεται μονάχα από τα μαλλιά του», αφού τσακισμένος από τις απανωτές εκλογικές ήττες που δέχθηκε, πριν ακριβώς από δύο χρόνια, εξακολουθεί να στέκει παραζαλισμένος, αδυνατώντας έστω να ψελλίσει κάτι που στοιχειωδώς να μοιάζει με κυβερνητική αντιπρόταση και πρόγραμμα άξιο εμπιστοσύνης από τους πολίτες.
Το Κίνημα Αλλαγής, από την πλευρά του, βρίσκεται για μία ακόμη φορά σε ένα «σταυροδρόμι», έχοντας πλήρη αντίληψη του πολιτικού μεσοδιαστήματος (interregnum) που διανύουμε – ενός μεσοδιαστήματος όπου κανείς δεν μπορεί με ακρίβεια να γνωρίζει τι ανακατατάξεις θα φέρει το μεσοπρόθεσμο πολιτικό μέλλον. Πιστό στην πολιτική του ιστορία, όπως και σε κάθε άλλη αντίστοιχη περίπτωση κρίσης, δεν κάνει τίποτε άλλο από το να πορεύεται με γνώμονα τις αρχές του, αρνούμενο να αντιπολιτευτεί στείρα ή να ενδώσει στις φωνές του νέου «αντιεμβολιαστικού λαϊκισμού των πλατειών».
Χωρίς να φανούμε φοβικοί απέναντι στις ενδεχόμενες λάθος ταυτίσεις από πλευράς μερίδας των πολιτών, δεν διστάσαμε στην πρώτη περίοδο της πανδημίας να συνδράμουμε σθεναρά την κυβέρνηση προκειμένου να χτιστεί ένα υγειονομικό τείχος. Όταν διαπιστώσαμε ότι το «τείχος» έτεινε σε «αυλόγυρο» με πολλές μικρές «κερκόπορτες» (κατά παρέκκλιση προμήθειες υγειονομικού υλικού, αδικαιολόγητες κυβερνητικές φιέστες και «εκδρομές» εν μέσω πανδημίας, εκτός σειράς εμβολιασμοί στελεχών της ΝΔ, «σκόιλ ελικίκου», λίστες Πέτσα, καθυστερήσεις στις προσλήψεις που θα ενίσχυαν το ΕΣΥ, «διπλή γλώσσα» για την εισχώρηση ιδιωτών στο δημόσιο σύστημα υγείας, «ναι – όχι» στην απόλυση ανεμβολίαστων υπαλλήλων μέσα στην ίδια ημέρα από υπουργούς της κυβέρνησης), δεν διστάσαμε να αντιπολιτευτούμε δυναμικά, επισύροντας βέβαια την «μήνιν» των υποστηρικτών της κυβέρνησης Μητσοτάκη, ακόμη κι αν αυτοί ήταν πρώην ψηφοφόροι μας.
Παράλληλα, γνωρίζοντας πως η αντιπολιτευτική κριτική και η αποδόμηση των κυβερνητικών πεπραγμένων της ΝΔ δεν αρκούν, προχωρήσαμε και στην κατάθεση σειράς προτάσεων που άπτονται όλων των σημαντικών ζητημάτων που απασχολούν την ελληνική κοινωνία: την ορθολογική και «για όλους» αξιοποίηση των πόρων του Ταμείου Ανάκαμψης, την επόμενη ημέρα των εργασιακών σχέσεων μετά τις εξελίξεις της πανδημίας και της 4ης βιομηχανικής επανάστασης, την πράσινη φιλοπεριβαλλοντική ανάπτυξη και τις δυνατότητές της, την αναδιάταξη του Κοινωνικού Κράτους, τη στήριξη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, το Δημογραφικό, την ουσιαστική στήριξη του αγροτικού κόσμου, διεξάγοντας αυτές τις ημέρες ακόμη και μια ενεργητική καμπάνια υπέρ του εμβολιασμού.
Μέσα από τις προτάσεις μας, ακόμη και σε ένα μονοδιάστατο μιντιακό τοπίο, που δεν προωθεί τον πλουραλισμό και την πολυφωνία, αισιοδοξούμε πως σταδιακά θα κερδίσουμε την εμπιστοσύνη των πολιτών, αφού για πολλοστή φορά επιδεικνύουμε την ικανότητα άρθρωσης πολιτικού και προγραμματικού λόγου που ανταποκρίνεται με ευαισθησία αλλά και με ρεαλισμό στις νέες πανδημικές –και κάποτε, ελπίζω, μεταπανδημικές– πραγματικότητες.
Χρέος μας να συνεχίσουμε να παράγουμε ουσιαστικό πολιτικό λόγο αλλά και να επικοινωνούμε τις θέσεις μας μέχρι να ακουστούν από τους πολίτες. Έτσι μόνο θα είμαστε χρήσιμοι για αυτούς και για τη χώρα. Έτσι μόνο θα ωφεληθούν οι πολίτες και η χώρα.
Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ