Η ΕΛΛΑΔΑ, ΝΑΙ, ΒΟΥΛΙΑΖΕΙ, ΠΝΙΓΕΤΑΙ ΚΙ ΑΝΑΣΤΕΝΑΖΕΙ
Ξεκίνησε ο «πηγαιμός»
ο Κόσμος τό γνωρίζει
οι γάτες νιαουρίζουνε
κι ο σκύλος μου γαυγίζει,
•••
είναι ταξίδι τού χαμού
καί πίσω δέν γυρίζεις
όσα κι άν ξέρεις βήματα
στό τέλος γονατίζεις,
•••
ένα γονάτισμα βαρύ
τής μοίρας, τής ξεφτίλας
ακόμα καί τού πρίγκιπα
τού πρίγκιπα τής βίλας,
•••
αυτοί πού τώρα χαίρονται
καί κάπως καμαρώνουν
τά όσα φάγαν άπληστα
στό τέλος θά πληρώνουν,
•••
η πληρωμή θά γίνεται
σέ «χάλκινα» Ταμεία
– ο Κόσμος έχει άπειρα
σέ άπειρα σημεία,
•••
πήγα κι εγώ μία φορά
κι έδωσα σημασία
– ήταν ταμείον «προσευχής»
δίπλα στήν εκκλησία,
•••
πολύ τό χάρηκα ο φτωχός
κι έκανα τόν σταυρό μου
είχα τόν Άγγελο φρουρό
μέσα στόν ξεπεσμό μου,
•••
όμως τό κλάμα δίπλα μου
γίνηκε ενοχή μου
κι ενώ είχα τό σώμα μου
έχασα τήν ψυχή μου.
(…)
ΑΠΟ ΕΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙ
ΜΟΥΣΙΚΗ Μ. ΧΑΤΖΙΔΑΚΙ.
«ΤΑ ΒΡΑΔΙΑ ΤΗΣ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ».
ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΠΑΙΔΕΣ ΕΠΙ ΚΟΛΟΝΩ
•••
«Στην Καρχηδόνα ένας ληστής
μ’ έναν παλιό Δερβίση
τα βράδια της Σαρακοστής
δειπνούσαν με χασίσι,
•••
ναύτης σε πλοίο της γραμμής
ο Διγενής στη Σμύρνη
κι ο Μεγαλέξανδρος νταής
μες’ σε ταβέρνες πίνει,
•••
στην Πειραιώς, στην Αθηνάς
με βάψιμο και λούσα
η Γκόλφω βρίζει σαν πονάς
και βήχει η Αρετούσα.
•••
κι ανάβει ο Μάρκος το λουλά
και τον χαβά του πιάνει
και μοσκοβόλησε ο ντουνιάς
ρεμπέτικο λιβάνι»!
…………………………………
Φαίνεται πώς οι νότες
κρύβουν μυστικά
πού ο νους δέν τά πιάνει…
αλλά η ψυχή αγαλλιάζεται.
Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ
Απολαύστε περισσότερο Φιοράντε ΕΔΩ