Επιχείρηση υποβάθμισης της Κυπριακής Δημοκρατίας για να ικανοποιηθεί ο Ερντογάν!

Το Κυπριακό μπαίνει σε δύσκολα μονοπάτια

-Τα κρίσιμα διλήμματα των επόμενων εβδομάδων και το καμένο χαρτί της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ

Του
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΤΣΑΚΑΛΟΥ

Bρώμικο παιχνίδι στην πλάτη της Κύπρου στήνει ο ΓΓ του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτιέρες, με τη στήριξη της Βρετανίας αλλά και την ανοχή της Γερμανίας, καθώς επιχειρείται και πάλι, αυτήν τη φορά με πρωτοφανή ωμότητα, η ολική ανατροπή της ουσίας αλλά και της βάσης λύσης του Κυπριακού.

Η προσπάθεια η οποία είναι σε εξέλιξη αποσκοπεί στην αποαναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας και στην υποβάθμισή της στο επίπεδο του ψευδοκράτους, κάτι που αποτελεί πλέον πάγιο στόχο της τουρκικής πλευράς, καθώς έτσι εξυπηρετούνται οι επιδιώξεις για χαλαρή συνομοσπονδία.

Όπως έγινε γνωστό από τα κυπριακά ΜΜΕ, η απεσταλμένη του ΓΓ του ΟΗΕ κ. Λουτ στην πρόσφατη επαφή της με τον Πρόεδρο Αναστασιάδη βολιδοσκόπησε το ενδεχόμενο χρησιμοποίησης του όρου των «δύο αυτοδιοικούμενων περιοχών» από τον Γκουτιέρες, στην έκθεσή του προς το ΣΑ τον Ιούλιο. Ο κύπριος Πρόεδρος προφανώς το απέρριψε, αλλά αυτό δείχνει την κατεύθυνση προς την οποία κινείται ο διεθνής παράγοντας, με μοναδικό γνώμονα πλέον την ικανοποίηση του κ. Ερντογάν και της Τουρκίας.

Και έτσι τώρα φθάσαμε όχι πια στη λύση των δύο κρατών ή στην αναγνώριση πολιτικής κυριαρχίας στο ψευδοκράτος, αλλά στην υποβάθμιση της Κυπριακής Δημοκρατίας σε «αυτοδιοικούμενη περιοχή», όπως ακριβώς και το ψευδοκράτος.

Ο κ. Γκουτιέρες ελπίζει –και ίσως σε αυτό παρασύρεται και από τους Βρετανούς– ότι προσφέροντας διαρκώς ανταλλάγματα στην Τουρκία θα πείσει τον κ. Ερντογάν να συναινέσει για λύση του Κυπριακού.

Ο Νίκος Αναστασιάδης δηλώνει μεν ότι αυτή η ιδέα δεν αποτελεί καν αφετηρία συζήτησης, αλλά από την άλλη πλευρά είναι σαφές ότι δεν υπάρχει στην κυπριακή πλευρά εναλλακτική στρατηγική, ενώ υπάρχει μια εξαιρετικά δύσκολη πρόκληση το επόμενο διάστημα και στην ίδια την ΕΕ.

Δυστυχώς, στην τελευταία Σύνοδο Κορυφής διαπιστώθηκε ότι ακόμη και η Γαλλία ακολούθησε πολύ πιο ήπια στάση σε σχέση με την Τουρκία, επιβεβαιώνοντας πόσο εύκολα αλλάζουν οι «συμμαχίες» όταν το απαιτούν τα συμφέροντα.

Η Κύπρος είδε να επαναλαμβάνονται τα ευχολόγια της ΕΕ για λύση διζωνικής, δικοινοτικής Ομοσπονδίας, αλλά πουθενά στα συμπεράσματα της Συνόδου δεν έγινε αναφορά στις ευθύνες της Τουρκίας, η οποία λόγω ακριβώς της υιοθέτησης της λύσης των δύο κρατών εμπόδισε την πρόοδο στην Πενταμερή της Γενεύης.

Επίσης, είναι θετικό ότι υπήρξε αναφορά στα Βαρώσια, όμως δεν υπήρχε πλέον αναφορά στην προοπτική κυρώσεων κατά της Τουρκίας σε περίπτωση που προχωρήσει σε νέες προκλήσεις κατά της Κύπρου ή της Ελλάδας. Ο περίφημος όρος της αναστρεψιμότητας στη θετική ατζέντα που θα προσφερθεί στην Τουρκία πρόκειται περί φούσκας, καθώς κανείς δεν είπε ότι για να υπάρξει αναστρεψιμότητα θα πρέπει να επιτευχθεί ομοφωνία, ώστε τόσο η Γερμανία όσο και χώρες που σταθερά υποστηρίζουν τον κ. Ερντογάν να εγκρίνουν τη διακοπή της θετικής ατζέντας επειδή, π.χ., ένα τουρκικό ερευνητικό παραβιάζει την ελληνική υφαλοκρηπίδα.

Το Κυπριακό είναι σαφές ότι μπαίνει σε δύσκολα μονοπάτια καθώς και η ΕΕ και ο ΟΗΕ θέλουν να πιέσουν για λύση. Και όπως γίνεται συνήθως, δίνουν ανταλλάγματα και κάνουν υποχωρήσεις προκειμένου να στηρίξουν τον πιο αδιάλλακτο.

Η Κύπρος θα έχει μάλιστα να αντιμετωπίσει μία ακόμη σοβαρή πρόκληση. Στην ΕΕ θα ξεκινήσει η συζήτηση για την αναβάθμιση της Τελωνειακής Ένωσης με την Τουρκία. Όπως έχει γίνει γνωστό, μόνο η πρώτη απόφαση, που θα εξουσιοδοτεί την Κομισιόν για την έναρξη της διαδικασίας αυ­τής, υπόκειται σε βέτο. Αυτό σημαίνει ότι άμεσα, εντός των προσεχών τριών ή τεσσάρων μηνών, η Κύπρος και η Ελλάδα είτε θα επιχειρήσουν να εξασφαλίσουν συγκεκριμένες δεσμεύσεις από την Τουρκία είτε θα «ξεβρακωθούν», προσφέροντας μια μείζονος σημασίας συμφωνία στην Τουρκία, η οποία θα συνεχίζει να κατέχει το βόρειο τμήμα της Κύπρου και να εμποδίζει τη λύση του Κυπριακού, να απειλεί την Ελλάδα με το casus belli, τις γκρίζες ζώνες και το παράνομο τουρκολιβυκό μνημόνιο…

Η ελληνική κυβέρνηση και ο κ. Μητσοτάκης μόνο που δεν πανηγύριζαν επειδή έχουν εξασφαλίσει, όπως λένε, την αποκλιμάκωση, η οποία δεν είναι τίποτα άλλο από το εργαλείο της Τουρκίας για να αυξομειώνει την ένταση προκειμένου να παίρνει ανταλλάγματα. Μπορεί, για λόγους εσωτερικούς, επικοινωνιακούς, να θέλει η κυβέρνηση να δείξει κάποια επιτυχία, αλλά έτσι προσφέρει κακή υπηρεσία στη χώρα, καθώς δίνεται και στους ξένους η εντύπωση ότι έγινε ένα σημαντικό βήμα στα ελληνοτουρκικά, επειδή η Τουρκία για έξι μήνες δεν έστειλε ένα ερευνητικό της να κάνει έρευνες έξω από το Καστελλόριζο ή την Κρήτη.

Έτσι, επιχειρείται και στο Κυπριακό να δοθεί η εντύπωση ότι επειδή οι Τουρκοκύπριοι πρέπει να αποζημιωθούν γιατί… οι Ελληνοκύπριοι απέρριψαν το Σχέδιο Ανάν και έκτοτε «ζουν σε απομόνωση», η Λευκωσία θα πρέπει να κάνει σημαντικές παραχωρήσεις στη βάση του Κυπριακού, ώστε να έρθουν στο τραπέζι οι Τουρκοκύπριοι και οι Τούρκοι.

Βεβαίως, ο τρόπος με τον ο­ποίο επιχειρείται αυτό δεν είναι άλλος από εκείνον που οδηγεί σε πλήρη ικανοποίηση όλων των απαιτήσεων της Τουρκίας, που κρύβονται κάτω από τις νομικές έννοιες «κυρίαρχη ισότητα», «αυτοδιοικούμενες περιοχές» κ.λπ.

Αθήνα και Λευκωσία, παρά τις ψευδαισθήσεις τους, θα πρέπει να αντιληφθούν τι ακριβώς συμβαίνει, ενώ, παρά τις εισηγήσεις περί του αντιθέτου, θα πρέπει να διαμορφωθεί κοινή στρατηγική ανάσχεσης αυτής της αντεπίθεσης της Τουρκίας.

Είναι απαράδεκτο, αυτή ειδικά την περίοδο, Αθήνα και Λευκωσία να εμφανίζονται ψυχραμένες και ειδικά στην Αθήνα, σε ορισμένους κύκλους, να εκφράζεται δημόσια η αντίληψη ότι για όλα ευθύνεται το Κυπριακό και ο μαξιμαλισμός των Κυπρίων. Αυτή η αντίληψη επιχειρεί να αθωώσει την Τουρκία και να καταστήσει πιο δελεαστική στην κοινή γνώμη την ιδέα ενός «αναγκαίου» συμβιβασμού και στα ελληνοτουρκικά.

Τις επόμενες ημέρες θα δοκιμασθεί η αντοχή της Αθήνας, όταν ο κ. Ερντογάν θα επισκεφθεί παράνομα τα Κατεχόμενα, σε μια προαναγγελθείσα πρόκληση με στόχο τα Βαρώσια. Είναι σαφές ότι δεν αρκεί πλέον μία δήλωση του εκπροσώπου του ΥΠΕΞ ή της κυβερνητικής εκπροσώπου. Δεν αρκεί ούτε απέναντι στην ευθύνη που έχει η Ελλάδα για τον Κυπριακό Ελληνισμό, ούτε στην ευθύνη που έχει ως εγγυήτρια δύναμη, ούτε, βεβαίως, αρκεί για μια χώρα που θέλει να προστατεύει τα δικά της συμφέροντα και να έχει ρόλο στην ευρύτερη περιοχή.

Εκτός αν και το Κυπριακό προσφέρθηκε στον… βωμό της αποκλιμάκωσης που, υποτίθεται, υποσχέθηκε στον Κυριάκο Μητσοτάκη ο Ταγίπ Ερντογάν… Μια αποκλιμάκωση που για την Τουρκία ουσιαστικά σημαίνει φινλανδοποίηση της Ελλάδας και συρρίκνωση της Κύπρου.

Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ

Φωτό: anamniseis.net