Ανάξιες ηγεσίες έφεραν την Κύπρο στην άκρη του γκρεμού

Γράφει ο
ΠΕΡΙΚΛΗΣ  ΝΕΑΡΧΟΥ
Πρέσβυς ε.τ.

Την περασμένη εβδομάδα, η εκπρόσωπος του Γ. Γραμματέα του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτιέρες για το Κυπριακό, Τζέιν Χολ Λουτ, συνάντησε στη Λευκωσία τον Κύπριο Πρόεδρο Νίκο Αναστασιάδη και με απύθμενο θράσος τον βολιδοσκόπησε αν η Ελληνική πλευρά θα οργιζόταν πολύ με τον Γ. Γραμματέα Γκουτιέρες, εάν αυτός, στην έκθεση του Ιουλίου για το Κυπριακό προς το Συμβούλιο Ασφαλείας, έκανε αναφορά στην έκθεσή του σε δύο «αυτοδιοικούμενες περιοχές» στην Κύπρο, για να αντιμετωπίσει τις «ανησυχίες» της Τουρκικής πλευράς!

Αντιλαμβάνεται κανείς τι σημαίνει η βολιδοσκόπηση της Τζέιν Χολ Λουτ. Υποβάθμιση της Κυπριακής Δημοκρατίας σε αυτοδιοικούμενη κοινοτική περιοχή και εξίσωσή της με το ψευδοκράτος, που θα αναγνωριζόταν, σε μια τέτοια περίπτωση, ως παρόμοια αυτοδιοικούμενη περιοχή. Με απλά λόγια, αυτοκατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και ακύρωση του ψηφίσματος 186 του 1964, με το οποίο το Συμβούλιο Ασφαλείας ανεγνώρισε και στήριξε την Κυπριακή Δημοκρατία το 1964, που ήθελαν να καταλύσουν Τουρκία και Μ. Βρετανία, με πρόσχημα την αποχώρηση από το κράτος των Τουρκοκυπρίων. Ακύρωση επίσης των ψηφισμάτων 550 και 641, με τα οποία το Συμβούλιο Ασφαλείας κατεδίκασε την ανακήρυξη χωριστού Τουρκοκυπριακού κράτους το 1983.

Την ακύρωση των παραπάνω ψηφισμάτων και την αποδοχή δύο ισοτίμων και ισοκυριάρχων κρατών ζήτησε, κατά την πρόσφατη Πενταμερή Διάσκεψη, ο Τουρκοκύπριος ηγέτης Ερσίν Τατάρ ως προϋπόθεση για οποιαδήποτε περαιτέρω διαπραγμάτευση και σύγκληση νέας Πενταμερούς.

Ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ, χειραγωγούμενος απροκάλυπτα από τη Βρετανική διπλωματία, δήλωσε μεν τυπικά ότι το αίτημα του Ερσίν Τατάρ για δύο κράτη είναι εκτός των συμφωνημένων περαμέτρων, αλλά ανέθεσε στην εκπρόσωπό του Τζέιν Χολ Λουτ να αναλάβει βολιδοσκοπήσεις για να διερευνηθεί κατά πόσο θα ήταν δυνατό να «τετραγωνισθεί ο κύκλος» και να χωρέσουν οι Τουρκικές αξιώσεις σε μια δήθεν ομοσπονδιακή φόρμουλα, η οποία όμως θα ήταν στην πραγματικότητα συνομοσπονδία δύο συνιστώντων κρατών. Την αναζήτηση μιας τέτοιας φόρμουλας είχε υπογραμμίσει κατά την Πενταμερή Διάσκεψη ο Βρετανός εκπρόσωπος, επιδιώκοντας την αποτροπή ενός οριστικού ναυαγίου της στρατηγικής των Πενταμερών και τη διατήρηση του εγκλωβισμού της Κύπρου στην αυτοκαταστροφική αυτή πολιτική.

Ο ύποπτος ρόλος που διαδραματίζει ο Γ. Γραμματέα του ΟΗΕ Γκουτιέρες διεφάνη ήδη από την Ευρωπαϊκή Σύνοδο Κορυφής στις Βρυξέλλες, όπου προσεκάλεσε τον Τουρκοκύπριο ηγέτη και «Πρόεδρο» των κατεχομένων για διαβουλεύσεις, με πραγματικό στόχο την αναβάθμισή του και την προώθηση των σχέσεών του με την ηγεσία της Ευρωπαϊκής Ενώσεως. Η Τουρκική πλευρά, επικουρούμενη από τη Βρετανική, αρνήθηκε να δεχθεί την παρουσία εκπροσώπου της Ευρωπαϊκής Ενώσεως στην Πενταμερή Διάσκεψη της Γενεύης. Απαιτεί η Ευρωπαϊκή Ένωση να αποστασιοποιηθεί από τη σημερινή της θέση, που αναγνωρίζει την Κύπρο ως ένα κράτος-ισότιμο μέλος της, και να αναγνωρίσει ότι υπάρχουν στην Κύπρο δύο «ίσα» μέρη. Εάν, βεβαίως, η Κύπρος έσπευδε να ανταποκριθεί γι’ αναφορά από τον Γκουτιέρες σε δύο «αυτοδιοικούμενες περιοχές», δεν θα υπήρχε τότε για την ηγεσία των Βρυξελλών κανένα πρόβλημα.

Καθοδηγούμενος από τη Βρετανική πολιτική, ο Γ. Γραμματέας του ΟΗΕ συμπεριφέρεται κατά τρόπο ανάξιο του αξιώματός του και προσπαθεί να υπονομεύσει τα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας για την Κύπρο, αντί να υπερμαχεί για την εφαρμογή τους, όπως είναι δεοντολογικά ο ρόλος του. Ο συντονισμός που προσπαθεί να επιτύχει με την Ευρωπαϊκή Ένωση, με πρόσχημα την εντολή που έχει από το Συμβούλιο Ασφαλείας για την προσφορά καλών υπηρεσιών στο Κυπριακό, αποσκοπεί στην υπόσκαψη του ερείσματος που έχει η Κυπριακή Δημοκρατία ως χώρα-μέλος της Ευρωπαϊκής Ενώσεως. Η υπόσκαψη διευκολύνεται, δυστυχώς, από την ασυνάρτητη και αλλοπρόσαλλη πολιτική της Κυπριακής ηγεσίας, η οποία δέχθηκε άκριτα να συμμετέχει σε Πενταμερείς όχι ως Κυπριακή Δημοκρατία ή και ως Κυπριακή Δημοκρατία, αλλά μόνο ως κοινότητα.

Δέχθηκε επίσης στην Πενταμερή Διάσκεψη της Γενεύης την αξίωση της Τουρκικής πλευράς να μην υπάρχει εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, για να μην υποδηλώνεται εμμέσως η ύπαρξη της Κυπριακής Δημοκρατίας, η οποία είναι χώρα-μέλος της Ευρωπαϊκής Ενώσεως.

Όσο και αν ακούγεται παράλογο και παρανοϊκό, χρησιμοποιείται η σύμπραξη της Ελληνικής πλευράς στην πολιτική των Πενταμερών Διασκέψεων για την υπονόμευση των θεμελιακών ερεισμάτων της Κυπριακής Δημοκρατίας, που είναι τα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας, που αναφέρθηκαν, και η ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση, με όλο το νόμιμο έδαφός της, περιλαμβανομένης δηλαδή και της κατεχόμενης Κύπρου. Αντί το γεγονός αυτό να αποτελέσει στρατηγικό όπλο κατά της Τουρκικής κατοχής Ευρωπαϊκού εδάφους, επιχειρείται η ανάστροφη χρησιμοποίησή του για την αναγνώριση από την Ευρωπαϊκή Ένωση δύο «ίσων» μερών και την κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Για την εξέλιξη αυτή δεν είναι, δυστυχώς, άμοιρη η Ελληνική πλευρά. Η απόρριψη του σχεδίου Ανάν και η ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση, το 2004, δημιούργησε μια νέα στρατηγική κατάσταση, την οποία η Ελληνική πλευρά έπρεπε να αξιοποιήσει. Η Ελληνική πλευρά δεν είχε κανέναν λόγο να επανέλθει και μετά το 2004 στη λογική της διζωνικής ομοσπονδίας με πολιτική ισότητα, που παραπέμπει σε δύο συνιστώντα κράτη, κατάλυση της δημοκρατικής αρχής και καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Το τι σημαίνει διζωνική ομοσπονδία διατυπώθηκε, με πολύ συγκεκριμένο τρόπο, στο σχέδιο Ανάν.

Η απόρριψή του από τον λαό σήμαινε απόρριψη, ταυτόχρονα, και της διζωνικής ομοσπονδίας. Αναφορά για την εσωτερική, συνταγματική πτυχή του Κυπριακού θα έπρεπε να είναι εφεξής το Ευρωπαϊκό κεκτημένο, που αποτελεί και συμβατικό δίκαιο για τις χώρες-μέλη. Βασική αναφορά για την εξωτερική πτυχή θα έπρεπε να είναι ο αγώνας κατά της Τουρκικής κατοχής μέρους του εδάφους μιας χώρας-μέλους, που είναι και Ευρωπαϊκό έδαφος.

Η αποχώρηση του ΑΚΕΛ από τη συμμαχία με το ΔΗΚΟ του αείμνηστου Τάσσου Παπαδόπουλου και η εκλογή Χριστόφια ως νέου Προέδρου στις εκλογές του 2008 επανέφερε σταδιακά το Κυπριακό στην ίδια τροχιά, όπως και πριν από το δημοψήφισμα του 2004. Ο νέος Πρόεδρος ήταν υποστηρικτής του σχεδίου Ανάν και είχε πει επιγραμματικά, μετά το δημοψήφισμα, ως Γενικός Γραμματέας του ΑΚΕΛ: «Ψηφίσαμε όχι για να τσιμεντώσουμε το ναι».

Η νέα κυβέρνηση του ΑΚΕΛ προέβαλε, με μεγάλο θόρυβο, την πολιτική της προσεγγίσεως με τους Τουρκοκυπρίους ως βάση για τη «λύση» του Κυπριακού, προσδίδοντας στην προσέγγιση αυτή ιδεολογικό άρωμα διεθνιστικής πολιτικής. Μήπως όμως τελικά «η προσέγγιση με τους Τουρκοκυπρίους» ήταν και προσέγγιση με τον Αττίλα;

Στις 23 Μαΐου 2008 ο Πρόεδρος Χριστόφιας, με την ιδιότητα του εκπροσώπου της Ελληνικής κοινότητας, υπέγραψε συμφωνία με τον Τ/Κ ηγέτη Ταλάτ για τη «λύση» του Κυπριακού. Στο κοινό ανακοινωθέν γινόταν αναφορά σε «συνιστώντα κράτη» και σε διζωνική ομοσπονδία με «πολιτική ισότητα».

Έναν χρόνο μετά, ο Μεχμέτ Αλί Ταλάτ, όπως υπενθύμισε προσφάτως στον «Φιλελεύθερο» ο αρθρογράφος Άριστος Μιχαηλίδης, έδωσε συνέντευξη στην εφημερίδα «Καθημερινή» της Κύπρου, στην οποία ούτε λίγο ούτε πολύ ομολόγησε, χωρίς να διαψευσθεί, ότι «επειδή η Ελληνική πλευρά δεν δέχεται να δημιουργήσουμε μια συνομοσπονδία, για να διατηρήσουμε την εποικοδομητική ασάφεια, χρησιμοποιούμε τον όρο διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία, με πολιτική ισότητα, με μια διεθνή προσωπικότητα, καθώς και ένα Τουρκοκυπριακό συνιστών κράτος και ένα Ελληνοκυπριακό συνιστών κράτος ίσου καθεστώτος».

Με την πολιτική του ΑΚΕΛ και υπό την κοινή εύνοια του ξένου παράγοντα, κατ’ εξοχήν του Βρετανικού, συνασπίσθηκε και το ΔΗΣΥ, που είναι σήμερα το κυβερνών κόμμα. Οι ηγεσίες των δύο κομμάτων συμφωνούν και παραπλανούν από κοινού τον Κυπριακό λαό ότι διαπραγματεύονται δήθεν λύση ομοσπονδίας, ενώ, στην πραγματικότητα, συζητούν συνομοσπονδία δύο συνιστώντων κρατών. Έτσι γίνεται αντιληπτό και το θράσος της Τζέιν Χολ Λουτ και του Αντόνιο Γκουτιέρες.

Προβάλλεται ως μόνιμο άλλοθι γι’ αυτό το εδαφικό. Ότι θα σώσουμε δήθεν, με την πολιτική αυτή, πότε την Καρπασία, πότε τη Μόρφου, τώρα την Αμμόχωστο, που επιβουλεύεται για πλήρη εποικισμό ο Ερντογάν. Πώς θα υπερασπίσεις όμως την Αμμόχωστο, όταν, με την πολιτική σου, μετέτρεψες το Κυπριακό από πρόβλημα εισβολής και κατοχής σε διακοινοτικό πρόβλημα και δέχεσαι να συζητάς την αυτοκατάργηση της Κυπριακής Δημοκρατίας για δήθεν «λύση» του Κυπριακού;

Η Κύπρος, ενώ έχει σήμερα ισχυρές στρατηγικές συμμαχίες και είναι χώρα-μέλος της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, έφτασε κυριολεκτικά στην άκρη του γκρεμού, με ευθύνη των αναξίων ηγεσιών της και την πολιτική αποστασιοποιήσεως της Ελληνικής κυβερνήσεως; Γιατί συζητά ακόμη η Ελληνική πλευρά συμμετοχή σε νέα Πενταμερή Διάσκεψη, με τους απαράδεκτους όρους που έθεσε η Τουρκική πλευρά για προκαταρκτική αναγνώριση του ψευδοκράτους και αυτοκατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας;

Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ