“Θρακιώτικα”: Μια… παλιά ιστορία
Το θέμα δεν είναι ότι επιβλήθηκε ποινή, αλλά ότι μάλλον άργησε και στο μεσοδιάστημα των πέντε κλεισμένων ετών το στόμα του ανθρώπου συνεχίζει να λέει…
Ήταν Μάιος του 2016, όταν σε μια από τις γνωστές τουρκοεκδηλώσεις που διοργανώνονται στη Θράκη –τη συγκεκριμένη πραγματοποίησε το ακραίο DEB– ο Μέτε ευχήθηκε ο τότε πρόεδρος του «κόμματος» Νταβούς… «να γίνει ο Ντεκτάς της Θράκης»…
Δηλαδή, τι άλλο θα έπρεπε να πει για να θεωρηθεί ποινικώς κολάσιμο (και δεν το έχει πει);
Το Γ’ Μονομελές Πλημμελειοδικείο Θεσσαλονίκης επέβαλε 15 μήνες με τριετή αναστολή (να έχει χρόνο να το σκέφτεται, αν και δεν ιδρώνει με καμιά συνθήκη), καθώς τον έκρινε ένοχο για το αδίκημα της «διέγερσης σε διάπραξη εγκλημάτων, βιαιοπραγίες ή διχόνοια»…
«Επειδή η επίδικη δημόσια φράση του κατηγορουμένου», όπως αναφέρεται στο ίδιο κατηγορητήριο, «ελέχθη σε ανοικτό ακροατήριο ελλήνων πολιτών, η δε εκδήλωση του συνεδρίου κατέστη δημοσίως γνωστή και το περιεχόμενο των ομιλιών προσβάσιμο στο σύνολο των ελλήνων πολιτών μέσω του διαδικτύου, η συγκεκριμένη φράση προκάλεσε αμοιβαία διχόνοια στην τοπική κοινωνία των ελλήνων πολιτών της Θράκης και διατάραξε την κοινή ειρήνη».
Ένα «δόξα σοι ο Θεός» πάντως δεν ακούστηκε, που η τοπική κοινωνία, μαθαίνοντας τα νέα, κράτησε την ψυχραιμία της… Να ’χουμε τώρα να τρέχουμε, φορώντας μπλουζάκια με το μήνυμα: «Εκεί που μας χρώσταγαν, μας πήραν και το βόδι»…
Το βιολάκι
«Τις αποφάσεις της δικαιοσύνης δεν μπορεί κανείς να τις κρίνει», λέγαμε παλιά. Βεβαίως και ισχύει μέχρι και σήμερα, αλλά για τους Έλληνες και όσους σέβονται τη χώρα που διαβιούν. Αλλά ο Μέτε, που σέβεται μόνο κάτι περισσότερο απτό και πρακτικό από έννοιες, αρχές και άλλα τέτοια «κουλά», καταδίκασε την απόφαση της καταδίκης του.
Από μια άποψη είναι γελοίο, ακριβώς γιατί ο Μέτε δεν είναι πέντε ετών.
Κατά τα άλλα, απλώς αποδεικνύεται σε τι κατάσταση έχουμε αφήσει να εξελιχθούν τα πράγματα. Άγνωστο, δηλαδή, αν μαζεύονται…
«Η εν λόγω απόφαση αποτελεί μία ακόμη έκφραση των πολιτικών πίεσης και εκφοβισμού κατά των μουφτήδων που εκλέχτηκαν με τη βούληση της ίδιας της ‘‘τουρκικής μειονότητας Δυτικής Θράκης’’», ξεκαθαρίζει από την αρχή, με τη μέθοδο της… σουπιάς που πετάει το μελάνι της… διά παν ενδεχόμενο. Καθότι εκλογές δεν έγιναν ποτέ –άλλωστε πώς να γίνουν–, αφού δεν προβλέπονται, και μόνο που απλώς το επικαλείται μπορεί κανείς να καταλάβει (έχοντας ακόμα την κοινή λογική ενεργοποιημένη) το ποιόν του ανδρός.
Συνεχίζει με τη γνωστή καραμέλα του λεγόμενου αποπροσανατολισμού: «Η Ελλάδα, σε βάρος της οποίας έχουν εκδοθεί πολλές αποφάσεις στο ΕΔΑΔ για παραβιάσεις στο πλαίσιο των δραστηριοτήτων των μουφτήδων, μέσω νομικών διαδικασιών που διεξάγει με αβάσιμες κατηγορίες κατά των μουφτήδων, επιδιώκει να εμποδίσει τους προαναφερθέντες να ασκήσουν ελεύθερα τα θρησκευτικά και κοινωνικά τους καθήκοντα». (Στο πλαίσιο της παγίωσης στη συνείδηση όποιου διαβάζει τη θέση, ότι, δηλαδή, πρόκειται για έναν άνθρωπο που είναι… μουφτής – αφού το λέει χωρίς ντροπή).
Φυσικά, ακολουθεί και αυτό στο οποίο ελπίζει ο Μέτε, «πως αυτή η άδικη απόφαση θα διορθωθεί στα επόμενα στάδια της νομικής διαδικασίας» (φυσικά και άσκησε έφεση). Και, φυσικά, στον πληθυντικό της ευγενείας και προφανώς με τη… θεσμική θέση που κατέχει, καταλήγει: «Για μία ακόμη φορά καλούμε την Ελλάδα να τερματίσει τις καταπιεστικές πρακτικές που παραβιάζουν τα θεμελιώδη δικαιώματα και τις ελευθερίες της ‘‘τουρκικής μειονότητας Δυτικής Θράκης’’ και των εκλεγμένων μουφτήδων. Θα συνεχίζουμε να παρακολουθούμε τα εγγυημένα από διεθνείς συμφωνίες και συμβάσεις δικαιώματα της ‘‘τουρκικής μειονότητας Δυτικής Θράκης’’».
Ο… αυτοπροσδιορισμός
Ο άνθρωπος όμως μπορεί και να… δικαιολογηθεί. Άλλη κουλτούρα, άλλη… γλώσσα, άλλη στόχευση. Και δεν πρέπει να ξεχνάει κανείς και το μισθολόγιο…
Γιατί έκανε και δήλωση, σχολιάζοντας (σε πρώτη φάση, την απόφαση) ότι πρόκειται για «πολιτική απόφαση» και το… αιτιολόγησε μάλιστα: «Σκοπός είναι, όπως συμβαίνει σε όλους τους μπροστάρηδες της τουρκομουσουλμανικής μειονότητας, να φιμωθούν και να τους κρατήσουν υπό πίεση».
Κατανοητό. Άλλη κουλτούρα, άλλη γλώσσα. Άλλα δικαστήρια… Γιατί και αυτό παίζει τον ρόλο του. Ο τοποθετημένος προς τη «μαμά πατρίδα» είναι φυσικό να μπερδεύεται με τα της Τουρκίας, όπου οι δικαστικές αποφάσεις μόνο τέτοιες δεν είναι.
Ύστερα, είναι και η ιδιαίτερη ψυχική του κατάσταση. Αν αυτοπροσδιορίζεσαι «μπροστάρης», τότε κάποιον λάκκο έχει η φάβα από την αρχή…
Διά της μεταθέσεως…
Σκούντα, να σκουντάς, πού νομίζεις ότι θα φτάσεις;
Ωστόσο, γίνεται αντιληπτό ότι το πολιτικό… γίγνεσθαι της χώρας βρίσκεται σε δύσκολη θέση, μετά την καταρχήν Συμφωνία των Πρεσπών. Αν και ο μήνας που εκπνέει είναι μήνας κύρωσης της Συμφωνίας, τελικά… δεν.
Διότι, σου λέει, πώς να υπογράψεις κάτι σε μια γλώσσα που δεν… υπάρχει. (Τα λέγαμε, από αυτήν εδώ τη στήλη, αρκετές εβδομάδες πριν.)
Και έτσι μετατέθηκε το πράγμα… Σε πρώτη φάση τον Σεπτέμβριο. Προφανώς, με το άνοιγμα των σχολείων, Covid επιτρεπούσης…
Όμως, τότε τι; Η γλώσσα θα λάβει σάρκα και οστά; Και θα κάνουν… ταχύρρυθμα οι εθνοπατέρες, σε μια… ανύπαρκτη γλώσσα;
Όχι ότι θα έκανε κάποια εντύπωση…
Παρεμπιπτόντως, αυτοί θα πρέπει να εξηγήσουν στις εκλογικές τους περιφέρειες τι πρόκειται να κάνουν.
Έλλη Μητακίδου