Δημήτρης Καιρίδης στο “Π”: Η απάντηση της Δύσης στην Κορνουάλη

Του
ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΑΙΡΙΔΗ
Καθηγητή Διεθνών Σχέσεων και Βουλευτή ΝΔ Βόρειου Τομέα Αθηνών

Η επιλογή του πρώτου ταξιδιού, εκτός των Ηνωμένων Πολιτειών, του Προέδρου Μπάιντεν στην Ευρώπη δεν ήταν καθόλου τυχαία. Εξέφρασε, συμβολικά και ουσιαστικά, τη δυναμική επιστροφή της Δύσης στις παγκόσμιες υποθέσεις, διαμέσου μιας νέας σχέσης των ΗΠΑ με τους συμμάχους τους.

Αυτές ήταν επιβεβλημένο να αποκατασταθούν άμεσα, μετά τη διαρκώς αυξανόμενη μετατόπιση της ισορροπίας ισχύος υπέρ της Ανατολής αλλά και τη σοβαρή διαταραχή των σχέσεων εντός του Δυτικού Κόσμου, την οποία προκάλεσε η αμερικανική διοίκηση Τραμπ.

Η αναδυόμενη πολυπολικότητα του παγκόσμιου συστήματος έπαιρνε μια σοβαρή κλίση υπεροχής προς την πλευρά των καθεστώτων του πολιτικού αυταρχισμού και του γεωστρατηγικού αναθεωρητισμού. Η ευθύνη γι’ αυτήν την εξέλιξη βάρυνε, σε μεγάλο βαθμό, την ηγέτιδα δύναμη της Δύσης, τις ΗΠΑ.

Βέβαια, η δυτική υποχώρηση ήταν το αποτέλεσμα λανθασμένων επιλογών σε πολλά επίπεδα και σε βάθος χρόνου. Απλώς, η ταραχώδης θητεία Τραμπ αποτέλεσε το σήμα κινδύνου για τη ραγδαία υποχώρηση της Δύσης, ως κοινωνικοπολιτικού υποδείγματος αλλά και ως γεωπολιτικής δύναμης, έναντι των ανταγωνιστών της.

Στην Κορνουάλη οι G7 έθεσαν τις βάσεις για τον νέο δυτικό συνεταιρισμό, με βασικό στόχο τον δημοκρατικό και συμπεριληπτικό καπιταλισμό. Για την αναζωογόνηση του υποδείγματος επιβεβαιώθηκαν μέτρα όπως η φορολόγηση των πολυεθνικών και η συνέχιση της πιστωτικής χαλάρωσης για την τόνωση της μεταπανδημικής ανάπτυξης.

Οι νέες κατευθυντήριες ιδέες που τίθενται είναι το μείγμα αντιλήψεων από τις δύο μεγάλες πολιτικές οικογένειες που κυριαρχούν στα πολιτικά συστήματα της Δύσης, την Κεντροδεξιά και την Κεντροαριστερά. Ο λειτουργικός συνδυασμός κράτους και αγοράς αλλά και η ισόρροπη σχέση πολιτικής και οικονομίας βρίσκονται στο επίκεντρο της νέας κατεύθυνσης.

Σε ό,τι αφορά τη στρατηγική συνεννόηση των δυτικών εταίρων γεωπολιτικά, τα θέματα είναι αρκετά πιο περίπλοκα. Υπάρχουν σοβαρές προηγούμενες διαφορές μεταξύ τους, όπως οι γνωστές ΗΠΑ– Γερμανίας, ΕΕ – Βρετανίας, Ιαπωνίας – Νότιας Κορέας. Δύσκολες, αλλά όχι αξεπέραστες.

Σημαντικότερη όλων είναι η απόσταση που τους χωρίζει στο είδος και στον βαθμό αντιπαλότητας απέναντι στην Κίνα και, δευτερευόντως, τη Ρωσία. Τα θέματα γίνονται ακόμα πιο δύσκολα στη συμφωνία για την ποιότητα και την ποσότητα της δυτικής εναλλακτικής, του λεγόμενου επενδυτικού σχεδίου «Build Back Better World» ή «B3W», που προορίζεται για τη χρηματοδότηση των αναπτυσσόμενων χωρών απέναντι στο «Μία ζώνη, ένας δρόμος» ή «BRI», της Κίνας.

Σε κάθε περίπτωση, οι κληρονομημένες διαφορές του Δυτικού Κόσμου είναι δευτερεύουσες και θα επιλυθούν μέσα από αμοιβαίες υποχωρήσεις. Αντιθέτως, η αναδιοργάνωση και η ενότητά του είναι προτεραιότητα, ώστε να συνεχίσει να λειτουργεί ο κόσμος υπό καθεστώς πολιτικής και οικονομικής ελευθερίας, απέναντι στον κίνδυνο του αυταρχισμού αλλά και της γενικευμένης γεωστρατηγικής αστάθειας.

Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ

Φωτό: eirinika.gr