«ΤΕΞ» και… τέλος

«ΤΕΞ» και… τέλος

Έντονη είναι η κινητικότητα από τους εντός των πυλών… εκπροσώπους της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής, σχετικά με την επικείμενη απόφαση του ΕΔΑΔ για την «Τουρκική Ένωση Ξάνθης» («ΤΕΞ») και την απόφαση του Αρείου Πάγου, μετά και τη νέα προσφυγή του «σωματείου»…

Η πρεμούρα (των εκπροσώπων) είναι φυσιολογική, αν υπολογίσει κανείς ότι μια απόφαση που θα δικαίωνε το παράνομο σωματείο θα ισοδυναμούσε με… αλλαγή στη Συνθήκη της Λωζάννης.

Όποιος γνωρίζει την υπόθεση που… ταλανίζει τον «πολιτισμένο κόσμο» από το 1986, αντιλαμβάνεται ότι μια τέτοια απόφαση θα ήταν αντίστοιχη με τη δυνατότητα, φερ’ ειπείν, σύστασης «Φίλων Αγια-Σοφιάς» στην Τουρκία. Θα ήταν πιθανή η δημιουργία μιας τέτοιας ένωσης στη γείτονα; Ρητορικό το ερώτημα…

Η πλειοψηφία των Θρακιωτών είναι πρόσφυγες. Αποτέλεσμα των «μετακινήσεων πληθυσμών» (ούτε η κ. Ρεπούση δεν θα το διατύπωνε καλύτερα) από τις… ταραγμένες πρώτες δεκαετίες του περασμένου αιώνα.

Το DNA έχει εγγράψει αυτήν την ιδιότητα.

Και οι… σκονισμένες βαλίτσες, για όσους έχουν την τάση να κρατούν… κειμήλια, ας ελπίσουμε ότι δεν θα χρειαστεί να ξεσκονιστούν…

Το… κανόνι του Μαχντί

Κι έτσι όπως ο κόσμος πάει από το… καλό στο καλύτερο, είναι λογικό να ονειρεύεται εκείνο το παγκόσμιο χωριό που όλοι θα ζουν ειρηνικά και αγαπημένα. Και μέχρι να φτάσουμε στο… επιδιωκόμενο αποτέλεσμα, οι νουθεσίες… πάνε σύννεφο. Και λογικά, θα λέγαμε, καθώς με τη συμβουλή και την προτροπή πολλά (ωραία) μπορούν να συμβούν…

Βέβαια, αν το έχετε παρατηρήσει, γενικώς ο κόσμος είναι κομμάτι αυστηρός με τα σχετιζόμενα στην Ελλάδα. Παραδείγματος χάρη, λίγο πριν ξεσπάσει η κρίση (και τα πρώτα χρόνια), που επέβαλε τα Μνημόνια, τεμπέληδες μας ανέβαζαν, απατεώνες μας κατέβαζαν. Ε, μετά, τα πήραν όλα πίσω, καθώς… πήραν ό,τι ήθελαν.

Αυστηρό δεν το λες, αλλά σίγουρα εξιδανικευμένο ήταν και το σκεπτικό της απόφασης του ΕΔΑΔ το 2008, που έκρινε πως η επωνυμία και η χρήση του όρου «τουρκικός» στο καταστατικό του «σωματείου» δεν επαρκούσαν από μόνες τους για να συμπεράνει κανείς την επικινδυνότητα του «συλλόγου» για τη δημόσια τάξη. Σωπάτε καλέ, αστείο ποσό… Εξάλλου, αν είναι να βάλουμε ένα ακόμα λιθαράκι στον νομικό πολιτισμό, και χωρίς κόστος, γιατί να μην το πράξουμε;

Και είναι και κάτι κρίσεις που έρχονται με το «καλημέρα σας», ίσως και πιο νωρίς – πριν καλά καλά… χαράξει ο Θεός τη μέρα.

Για παράδειγμα, το θέμα με το ηχητικό κανόνι το οποίο σκέφτεται η ΕΛΑΣ να εγκαταστήσει στον Έβρο… Αυτό, λοιπόν, λέει, έχει ως στόχο να τρομάζει και να αποτρέπει όποιον προσπαθήσει να εισέλθει στο ελληνικό έδαφος…

Και πριν τελειώσει και ο τελευταίος… φθόγγος από τη σχετική ανακοίνωση υπήρξε η πρώτη αντίδραση και μάλιστα σφοδρή: «Είναι κάτι απαράδεκτο. Στηρίζω απόλυτα την προστασία των συνόρων της Ευρώπης. Αλλά υπερασπίζομαι ακόμη περισσότερο την προστασία των ευρωπαϊκών αξιών».

Τάδε έφη ο υπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου του Βελγίου, ο κ. Σαμί Μαχντί…

Όχι, δεν υπονοώ ότι ο υπουργός, ως μουσουλμάνος, έχει μια δυσκολία να αντιληφθεί και να υπερασπιστεί τις ευρωπαϊκές αξίες. Αντιθέτως, είναι και ωραίο και… παρήγορο. Όμως, καλό δεν θα ήταν, όταν εκφράζουμε μια αντίθετη άποψη για τα συμβαίνοντα, να λαμβάνουμε υπ’ όψιν τις συνθήκες και το γενικότερο περιβάλλον στο οποίο αυτά λαμβάνουν χώρα;

Γιατί, εδώ που τα λέμε, το συγκεκριμένο υπουργείο στο Βέλγιο περισσότερο με… αργομισθία μοιάζει, σε σχέση με την κατάσταση στην Ελλάδα. (Να πώς εξάγονται και τα συμπεράσματα και δη τα… αυστηρά.)

Διότι η προάσπιση αρχών και αξιών μπορεί να χαρακτηρισθεί (εκτός από επιβεβλημένο) ένα… ευγενές έργο. Όταν όμως αυτή γίνεται εκ του ασφαλούς, όταν δηλαδή δεν επηρεάζει ούτε το πλαίσιο αλλά ούτε και το περιβάλλον από το οποίο εκφράζεται, τότε απλώς είναι… κοζερί. Και, τέλος πάντων, αν η αυτογνωσία αποτελούσε αρετή στις μέρες μας, τότε δεν θα χρειάζονταν και οι… αντιρατσιστικοί νόμοι.

Όποιος θέλει μπαίνει…

Στην Κομοτηνή, πάντως, πραγματοποιήθηκαν και φέτος οι εξετάσεις για τις υποτροφίες στα πανεπιστήμια και στα σχολεία της Τουρκίας. Τη διαδικασία διοργανώνει η Διεύθυνση Απόδημων Τούρκων και Συγγενών Κοινοτήτων, η οποία, όπως λέει και το όνομά της, οργώνει όλη την περιοχή των Βαλκανίων με κριτήριο και όχημα το θρήσκευμα.

Γίνεται αντιληπτό το «έργο» που κάνει η συγκεκριμένη διεύθυνση… Εκπρόσωπός της για τη διαδικασία στην Ελλάδα και ειδικότερα στη Θράκη είναι ο κ. Ρετζέπ Πατσαμάν, γνωστός στην περιοχή μας, όχι γιατί λέει ότι έλκει την καταγωγή του από την Κομοτηνή αλλά γιατί είναι ιδρυτικό μέλος του DEB. Και, βεβαίως, γιατί είναι συχνά πυκνά ο διοργανωτής των διαφόρων τουρκοεκδηλώσεων που πραγματοποιούνται στην περιοχή μας.

Εκτός από τον κ. Πατσαμάν, υπεύθυνος στην ίδια διοργάνωση ήταν και ο κ. Αχμέτ Χουσεΐνογλου, που είναι έλληνας υπήκοος, έχει γεννηθεί στον Ίασμο, αλλά μας άφησε νωρίς για την Τουρκία, όπου πήγε σχολείο και πανεπιστήμιο και τελικά, σήμερα, έπειτα από σπουδές στις Διεθνείς Σχέσεις, είναι καθηγητής στο Βαλκανικό Ερευνητικό Ινστιτούτο του Πανεπιστημίου της Αδριανούπολης… Ο κ. Χουσεΐνογλου εργάζεται για την «υπεράσπιση των δικαιωμάτων» των… Τούρκων, αλλά και κατά της «ισλαμοφοβίας»…

Όλα αυτά και καλά και… πιασάρικα μπορεί να πει κανείς πως είναι, όμως ο «συντοπίτης», κανονικά, πρέπει να πέρασε δύσκολα στα τέλη του 2020, όταν οι φωτογραφίες του δίπλα στον Βεϊσέλ Φιλίζ έκαναν τον γύρο του διαδικτύου. Να θυμίσουμε ότι ο τελευταίος, πρώην ακόλουθος Τύπου στην πρεσβεία της Άγκυρας στις Βρυξέλλες, συνελήφθη με 100 κιλά ηρωίνης, αξίας 5 εκατ. ευρώ, στο Χαμζαμπεϊλί, στα σύνορα με τη Βουλγαρία, τον Δεκέμβριο του προηγούμενου χρόνου…

Βέβαια, το ακαδημαϊκό και σαφέστατα πολιτικό προφίλ του κ. Χουσεΐνογλου δεν επλήγη, αν και δεν είναι λίγο να συνδέεσαι έστω και σε φωτογραφικά ενσταντανέ με τα δίκτυα… διακίνησης ναρκωτικών και κρατικού λαθρεμπορίου… Και ίσως να είναι λογικό που δεν… έτρεξε κάστανο και συνεχίζει ακάθεκτος το ακαδημαϊκό του έργο… και ό,τι άλλο κάνει δηλαδή…

Όμως, αν και πιθανότατα θα δυσαρεστούνταν (ποικιλοτρόπως) και ο κ. Μαχντί, σε αυτήν την περίπτωση (αλλά και σε τόσες άλλες που προηγήθηκαν και άλλες που θα ακολουθήσουν) ένα… ηχητικό κανόνι «θα ’ταν μια κάποια λύσις»…

Έλλη Μητακίδου

Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ


Σχολιάστε εδώ