Ελισαίος Βαγενάς στο “Π”: Ο νατοϊκός «επιταχυντής» σε λειτουργία

Συνάντηση Μητσοτάκη – Ερντογάν

Του
ΕΛΙΣΑΙΟΥ ΒΑΓΕΝΑ
Μέλους της ΚΕ & Υπεύθυνου του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων του ΚΚΕ

Πριν καν στεγνώσει το μελάνι της υπογραφής των νέων, επικίνδυνων για τους λαούς και την παγκόσμια ειρήνη, αποφάσεων του ΝΑΤΟ, Μητσοτάκης και Ερντογάν συναντήθηκαν, για σχεδόν μία ώρα, στο πλαίσιο της Συνόδου του. Η παρουσία σε αυτή τη συνάντηση των στενών συμβούλων των δύο ηγετών πιστοποιεί το γεγονός ότι η συζήτηση μόνο στα τυπικά δεν περιορίστηκε.

Από ελληνικής πλευράς, η κυβέρνηση της ΝΔ, αφού εμπλέκει για τα καλά τη χώρα στους νατοϊκούς σχεδιασμούς, μέσα από τους οποίους εκφράζεται η επιθετικότητα της ελληνικής αστικής τάξης, μας πληροφορεί πως επιτέλους «ο πάγος έσπασε» και στα ελληνοτουρκικά, ωστόσο αυτό κάθε άλλο παρά καθησυχαστικό είναι για τον λαό μας. Και αυτό διότι και με προηγούμενες κυβερνήσεις είχαμε δει τον «πάγο να σπάει». Πότε με τα ζεϊμπέκικα επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ, με κουμπαριές επί κυβερνήσεων ΝΔ ή με κοινή χορωδία των ΥΠΕΞ (πάλι στο πλαίσιο Συνόδου του ΝΑΤΟ) επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Την ίδια ώρα, βέβαια, όλα εκείνα καθόλου δεν εμπόδισαν την τουρκική αστική τάξη να παραβιάζει τον ελληνικό εναέριο χώρο, να κάνει υπερπτήσεις πάνω από ελληνικά νησιά, να «γκριζάρει» το Αιγαίο, να αμφισβητεί την κυριαρχία ελληνικών νησιών, τις συμφωνίες που καθορίζουν τα σύνορα, να αρνείται το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας και να υπογράφει συμφωνίες που αμφισβητούν τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα, σαν αυτή που υπέγραψε με τη δοτή κυβέρνηση της Λιβύης, που συγκροτήθηκε μετά τη νατοϊκή επέμβαση στη χώρα αυτή.

Τι, όμως, στην πραγματικότητα έχει αλλάξει; Ο ΣΥΡΙΖΑ μιλά για «ευνοϊκό περιβάλλον» και για την ανάγκη να «μη βάζει χαμηλά τον πήχη» των ελληνοτουρκικών σχέσεων η κυβέρνηση της ΝΔ. Αυτό που τόσο η ΝΔ όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ εκτιμούν ως ούριο άνεμο για την επίλυση των ελληνοτουρκικών προβλημάτων δεν είναι άλλο από την επιδίωξη των ΗΠΑ να ξαναδέσουν τη νατοϊκή λυκοσυμμαχία. Να διαμορφώσουν ένα τέτοιο περιβάλλον ώστε μέσα από ελιγμούς και υποχωρήσεις να συσπειρώσουν τους ευρωατλαντικούς συμμάχους τους στη διαπάλη που εκτυλίσσεται με την Κίνα, για την πρωτοκαθεδρία στο ιμπεριαλιστικό σύστημα. Τμήμα αυτού του παζλ είναι και η αντιπαράθεση των ΗΠΑ και ΕΕ – ΝΑΤΟ με τη Ρωσία, η οποία θα πρέπει περαιτέρω να «ξεδοντιαστεί» και να αδυνατίσει, ώστε να μην μπορεί σημαντικά να εμπλακεί στη μεγαλύτερη σύγκρουση και να συνδράμει την Κίνα. Μέσα σ’ αυτό το αμερικανονατοϊκό πλαίσιο θα πρέπει να μαζευτούν οι διαφορές που έχουν εκδηλωθεί τα τελευταία χρόνια στους κόλπους του ΝΑΤΟ και οι οποίες είχαν οδηγήσει σε διαπιστώσεις σύμφωνα με τις οποίες το «ΝΑΤΟ είναι κλινικά νεκρό».

Πρόκειται για έναν σχεδιασμό που, σε ό,τι αφορά άμεσα τη χώρα μας, οδηγεί στην περαιτέρω επιτάχυνση του παζαριού ανάμεσα στις αστικές τάξεις Ελλάδας και Τουρκίας. Από τη μια επιδιώκεται να εμφανισθεί αρραγής η νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ και να αποτραβηχθεί η Τουρκία από την «κακόβουλη επιρροή» της Ρωσίας και από την άλλη είναι και τα συμφέροντα των μονοπωλίων, που επιδιώκουν να βάλουν στο χέρι τον ενεργειακό πλούτο της περιοχής.

Ωστόσο, αυτή η πορεία δεν είναι στρωμένη με ροδοπέταλα, όπως περίπου μας την περιγράφουν τα κόμματα που πίνουν νερό στο όνομα του ΝΑΤΟ. Η Τουρκία, λειτουργώντας ως πολιορκητικός κριός των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ σε πολλές περιοχές, όπως σε Συρία, Κριμαία, Καζακστάν, Κιργιζία, Καύκασο, Λιβύη, μέχρι και με τους Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν, έχει προσδιορίσει μια μεγάλη ατζέντα θεμάτων στις σχέσεις με την Ελλάδα. «Ένα ένα, να αρχίσουμε να καθαρίζουμε το τραπέζι», ζήτησε ο Ερντογάν, μιας και ο νατοϊκός«επιταχυντής» των παζαριών τέθηκε σε λειτουργία. Μια διαδικασία που περικλείει μεγάλους κινδύνους για τους λαούς και τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, μιας και διεξάγεται μακριά από τα λαϊκά συμφέροντα, για να εξυπηρετήσει αλλότριους σκοπούς και κέντρα.

Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ