Πώς βίωσαν την καραντίνα δύο σημαντικοί τραγουδιστές, Γιάννης Κότσιρας – Μαρίζα Ρίζου
Μας φέρθηκε απαξιωτικά το κράτος
Γιάννης Κότσιρας: «Έχω τεράστια επιθυμία να τραγουδήσω και φοβάμαι ότι στην πρώτη συναυλία δεν θα κατέβω από τη σκηνή. Πιστεύω ότι οι κοινωνίες δεν θα επιστρέψουμε ποτέ στην προ COVID εποχή και ότι θα υπάρχει πάντα αγωνία για τον επόμενο ιό. Προσωπικά έχασα κάθε εμπιστοσύνη στο κράτος και στο πώς διαχειρίστηκε τον πολιτισμό στην πανδημία. Η Ελλάδα –αντίθετα από άλλες χώρες– φέρθηκε απαξιωτικά στους ανθρώπους του πολιτισμού. Η προστασία που οφείλει να παρέχει το κράτος σε τέτοιες περιπτώσεις, δεν υπήρξε, λες και μας ξέχασε».
2,5 χρόνια ψυχοθεραπείας…
Μαρίζα Ρίζου: «Τους μήνες της καραντίνας τους βίωσα φριχτά επειδή πέρασα και μια δύσκολη περίοδο με τον εαυτό μου. Στα 2,5 χρόνια ψυχοθεραπείας βρισκόμουν σε μια κομβική στιγμή στην προσωπική μου παρατήρηση. Μία δύσκολη φάση ψυχικής ενηλικίωσης, η οποία ξεκίνησε λίγο πριν από το lockdown και τώρα ευγνωμονώ ότι συνέπεσε με το κλείσιμο. Συναυλίες έκλεισα μεταξύ άλλων στην Τεχνόπολη, στην Κύπρο, στη Σαντορίνη και νιώθω ότι θα είναι καλύτερα από πέρυσι. Πέρυσι στην πρώτη μου συναυλία νόμιζα ότι θα πάθω κρίση πανικού αντικρίζοντας την εικόνα των θεατών με μάσκα. Φέτος, είμαι προετοιμασμένη, επιπλέον εμβολιάστηκε αρκετός κόσμος. Και αν η μάσκα έκρυψε το χαμόγελο, βλέπουμε το σημαντικότερο: το βλέμμα των ανθρώπων. Το ρεπερτόριό μου θα είναι το ίδιο με όλες τις πλευρές μου. Εμένα ένα 75%-80% είναι ματζόρε αλλά υπάρχει κι ένα 25% μινόρε, έτσι πορεύομαι. Έχω ανάγκη το ματζόρε, αυτό το ‘‘άι σιχτίρι, να βρεθούμε πια!’’. Όσο περπατάμε και προχωράμε, όσο κι αν πονάμε, κάπου θα πάμε. Δεν φοβάμαι».