Η επίσκεψη του τούρκου ΥΦΥΠΕΞ σε… ελεύθερη μετάφραση
Η επίσκεψη του τούρκου ΥφΥΠΕΞ στη χώρα μας, που δεν είχε κανένα από τα χαρακτηριστικά της ιδιωτικότητας, απλώς απέδειξε για άλλη μια φορά ότι η Θράκη κρατάει το… ίσο, αποτελεί δηλαδή τον… κυματοθραύστη για τα ανοιχτά ζητήματα που η Ελληνική Πολιτεία δεν λέει, δεν μπορεί, δεν νιώθει ικανή να κλείσει…
Ιδιωτική δεν μπορεί να χαρακτηριστεί, όμως μπορεί να χαρακτηριστεί –και ήταν– απολύτως αναμενόμενη. Διότι οι Τούρκοι δεν αντέχουν να χάνουν τον έλεγχο και μάλιστα εντός γηπέδου και η επίσκεψη Δένδια, που ακόμα θα πρέπει να αναρωτιέται κανείς γιατί έγινε, ράγισε αυτήν τη συνθήκη.
Συνηθισμένοι να κάνουν τον «χαμό» τους εκείνοι όπου πηγαίνουν, δύσκολα θα μπορούσαν να καταπιούν την προσβολή του έλληνα ΥΠΕΞ.
Γι’ αυτό και ήρθαν για να πάρουν τη ρεβάνς. Και, φυσικά, «έπαιξαν (σχεδόν) σε όλο το γήπεδο». Διότι, η «αναίδεια» Δένδια ήταν η αιτία που οι προκλήσεις ξεκίνησαν από τη Θεσσαλονίκη, τόσο εξόφθαλμες και επιτηδευμένες, που αν ήταν θεατρική παράσταση, θα έπρεπε να έχει κατεβάσει αυλαία στα πρώτα τρία λεπτά, μπας και γλιτώσει κάτι από γιουχαΐσματα και εκτοξευμένα μπουκάλια εμφιαλωμένου νερού…
Αλλά αυτό το κάτω του μετρίου θέαμα εκτυλίχθηκε και με το παραπάνω, καθώς οι ατάκες περί… οθωμανικής κουλτούρας της πόλης αφέθηκαν αγόγγυστα στη μοίρα τους, ενώ τα φωτογραφικά ενσταντανέ ακολούθησαν μια… διάθεση γαλαντομίας.
Το… σόου συνεχίστηκε, (στο ίδιο επίπεδο) όπως ήταν φυσικό, και στη Θράκη.
Εδώ θα πρέπει να επισημανθεί –για άλλη μια φορά– η έλλειψη… γεωγραφικής κατεύθυνσης της ΕΡΤ. Επιτέλους, κάποιοι οφείλουν να τους ενημερώσουν ότι είναι… αποπροσανατολισμένοι ή τουλάχιστον να ενημερώσουν εκείνοι το… φιλοθεάμον κοινό σε ποια πόρτα στέκονται όταν… εκπέμπουν: Απ’ αυτή όπως μπαίνεις ή από την άλλη όπως βγαίνεις…
Κοινώς, όταν επιμένουν να περιγράφουν ένα γεγονός, καλό θα ήταν να γνωρίζουν πού αυτό διαδραματίζεται, σε σχέση πάντα με τη δική τους φυσική… τοποθεσία. Με άλλα λόγια, εάν εκπέμπεις από την Τουρκία, τότε η συγκεκριμένη γεωγραφική ενότητα στην οποία διαδραματίστηκε το συγκεκριμένο γεγονός βρίσκεται δυτικά, εάν εκπέμπουν από Αθήνα, τότε κοιτούν βορειοανατολικά. Τέλος πάντων, αν είναι να συνεχίσουν να παίρνουν τα δαχτυλάκια τους για να βγάζουν τα ματάκια τους (αν και, ουσιαστικά, μπήγουν αυτά τα δαχτυλάκια σε άλλα ματάκια), ας κρατούν, σε κάποια από αυτά, μια… πυξίδα. Τουλάχιστον, για λόγους πολιτικής ορθότητας (ικανοποιητικό, φαντάζομαι, το επιχείρημα…).
Κατά τα άλλα, είναι, αν μη τι άλλο, απολύτως… αντιαισθητικό να καταλαμβάνουν δημοσιογραφικό χώρο και αέρα και μάλιστα δημόσιο (που, για να υπενθυμίσουμε, είναι το αντώνυμο της λέξης «ιδιωτικός»).
Το τραγικό βεβαίως είναι ότι συμπαρασύρουν και θρακιώτες δημοσιογράφους, που κάνουν copy – paste τα σούπερ της κρατικής τηλεόρασης για να βγάλουν τίτλο στις ιδιωτικές τους ιστοσελίδες… (Φυσικά, δεν περιμένει κανείς… από κανέναν να γνωρίζει ότι η αντιγραφή, όπως και το ψέμα, απαιτούν μεγάλη προσοχή.)
Στη Θράκη ο πρώτος σταθμός ήταν το τουρκικό προξενείο στην Κομοτηνή. Σε ξένο έδαφος, δηλαδή, εκεί όπου τον υποδέχτηκε ο τούρκος πρόξενος και οι συνεργάτες του, καθώς και όλοι οι εκπρόσωποι του «παρά» – με τις δύο έννοιες (με αυτήν που η πρόθεση δημιουργεί ως πρώτο συνθετικό μιας ελληνικής σύνθετης λέξης, π.χ., παράπλευρος, παράλογος, παραμουφτής… αλλά και με αυτήν που η τουρκική λέξη εννοεί)…
Εκεί συναντήθηκε και με τούρκους και με «ξένους» δημοσιογράφους, που δραστηριοποιούνται στην ελληνική Θράκη (να, τώρα, αυτός ο επιθετικός προσδιορισμός δεν αναφέρεται στη γεωγραφία…), για να καταγράψουν το μήνυμα που ήθελε να στείλει, δηλαδή, «σας μεταφέρω τις ευχές και την αγάπη του Προέδρου μας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν». Όπως ήταν φυσικό, έβαλε στο κάδρο και τον ταλαιπωρημένο πολιτικό του προϊστάμενο, τον Τσαβούσογλου, ενώ περνώντας στο «κυρίως», τόνισε ότι «η Τουρκία δεν θα παραμείνει σιωπηλή στην παραβίαση των δικαιωμάτων των μελών της μειονότητας και θα καταβληθεί κάθε προσπάθεια και θα γίνουν όλες οι ενέργειες για τη διμερή και τη διεθνή προστασία των δικαιωμάτων της μειονότητας».
Αφού είπε το «ποίημα», πήγε για ξεκούραση, γιατί το βράδυ θα συμμετείχε στο ιφτάρ (το δείπνο και μοναδικό γεύμα των μουσουλμάνων στη θρησκευτική περίοδο που διανύουν αυτές τις μέρες). Εκεί λοιπόν πήραν θέση και οι τρεις μειονοτικοί βουλευτές Ιλχάν Αχμέτ (ΚΙΝΑΛ – Ροδόπη), Χουσεΐν Ζεϊμπέκ (ΣΥΡΙΖΑ – Ξάνθη) και Μπουρχάν Μπαράν (ΚΙΝΑΛ – Ξάνθη), οι δήμαρχοι Αρριανών Αμέτ Ριτβάν και Ιάσμου Οντέρ Μουμίν, από τη Ροδόπη, ο δήμαρχος Μύκης Ριτβάν Ντελιχουσεΐν από την Ξάνθη, η πρόεδρος του DEB Τσιγδέμ Ασάφογλου καθώς και οι «παραμουφτήδες» Ροδόπης Σερίφ και Ξάνθης Μέτε.
Στο ίδιο μοτίβο οι συναντήσεις του σε Ξάνθη αλλά και στο Διδυμότειχο, αν και εκεί η επίσκεψη ήταν στοχευμένη, στο τζαμί Βαγιαζίτ, που αναστυλώνεται με προσοχή, μετά και την πυρκαγιά του 2017…
Το σίγουρο είναι ότι αυτές οι προκλητικές επισκέψεις θα έπρεπε να έχουν ανασταλεί προ πολλού. Δεν είναι δυνατόν ο καθένας να «κάνει πολιτική» στις πλάτες των ανθρώπων που διαβιούν στη Θράκη και οι οποίες χρησιμοποιούνται μάλιστα για τα «σκηνικά» που με ευκολία στήνουν αξιωματούχοι ξένων χωρών εις βάρος της χώρας μας.
Αυτές οι «πλάτες», οι οποίες όμως εμπαίζονται και εκ των έσω. Οι Θρακιώτες είναι πλέον αρκούντως εκπαιδευμένοι σε τέτοιου τύπου «αποστολές». Όταν, λοιπόν, ακούνε «ιδιωτική συνάντηση ενός τούρκου αξιωματούχου», καταλαβαίνουν ότι ακόμα δεν έχει βρεθεί η φόρμουλα από την Ελληνική Πολιτεία για την αποτροπή στησίματος αυτών των σκηνικών, η οποία θα αποτελούσε και εγγύηση για την ειρήνη και την ευημερία των ανθρώπων σε αυτήν την πλευρά της ελληνικής επικράτειας.
Επίσης, όταν η Ελληνική Πολιτεία απαντά με θεσμικό τρόπο σε «ιδιωτικές κουβέντες», η συγκεκριμένη πλευρά και «πιάνεται» και ντρέπεται. Αν, δηλαδή, έχει κάποια σημασία αυτή η επισήμανση.
Ελευθερία Μούκανου