Μάκης Κουρής: Για… γαρνιτούρα θέλουν την ψήφο των αποδήμων!
Το κομματικό τους συμφέρον βάζουν πάνω από όλα οι αρχηγοί
-Αν η ψήφος τους δεν «μετράει», ποιος ο λόγος να ψηφίζουν; – Για «τσόντα» τούς θέλουν, αυτούς που κρατάνε ψηλά την ελληνική σημαία στη χώρα όπου δραστηριοποιούνται…
Πήραν το μήνυμα οι απόδημοι από τους πολιτικούς μας. Από όλους, θα λέγαμε, χωρίς τον παραμικρό διαχωρισμό και ταμπέλες. Δεν τους έπιασε ξαφνικά η αγάπη για τους συμπατριώτες μας, οι περισσότεροι από τους οποίους έφυγαν τότε που όλα τα ’σκιαζε η φοβέρα, τα «πέτρινα χρόνια», όταν με χίλια ζόρια προσπαθούσες να φτάσεις εκεί που ονειρευόσουν.
Κι αν ο πατέρας ήταν στο βουνό, έπρεπε να υπογράψει «δήλωση μετανοίας», η οποία κατέληγε με την υποχρεωτική φράση «αποκηρύσσω την ΕΔΑ και τις παραφυάδες της» και δημοσιευόταν στον τοπικό Τύπο. Και έπαιρνε ο γιος το πολύτιμο διαβατήριο για την ξενιτιά. Αλλιώς όλες οι πόρτες ήταν κλειστές.
Όλοι αυτοί οι συμπατριώτες μας δεν ξέχασαν ΠΟΤΕ τη γη που τους γέννησε. Δεν ξέχασαν την Ελλάδα. Και όπου κι αν κατάφεραν να αράξουν, στην Αμερική, στον Καναδά, στην Αυστραλία, στο Βελγικό Κονγκό, στη Νότια Αφρική, στα πέρατα του κόσμου, είχαν πάντα ψηλά την ελληνική σημαία. Και στις εθνικές μας γιορτές οι «ξεριζωμένοι» ήταν πάντα εκεί. Με την Αθήνα, την πατρίδα τους, να τους έχει ξεχάσει. Οι μετανάστες μας, οι απόδημοί μας, ποτέ δεν έκρυψαν την ταυτότητά τους.
Αντίθετα, ήταν πρώτοι στην υποδοχή ελλήνων υπουργών και ηγετών της πατρίδας που επισκέπτονταν ως προσκεκλημένοι τη χώρα στην οποία ζουν και προοδεύουν.
Ποτέ δεν ξέχασαν την πατρίδα. Ήταν κοντά στους δικούς τους που ζουν εδώ. Για τους οποίους δεν έχει ειπωθεί τυχαία ότι «ο ταχυδρόμος ήταν ο… καλύτερος πελάτης τους». Ο λόγος; Τους πήγαινε το τσεκ (με κάθε άλλο παρά λίγα δολάρια), που εξασφάλιζε τα απαραίτητα για μια ανθρώπινη ζωή. Και πάντα έρχονταν και θα έρχονται στην πατρίδα, όπως συνεχίζουν να κάνουν και τα παιδιά τους και τα εγγόνια τους, με αναλλοίωτη την ελληνική ταυτότητα.
Όλο αυτό που «παίζεται» στη «σκηνή» της Βουλής δείχνει, προδίδει τις πραγματικές προθέσεις των πολιτικών μας. Η… εικόνα είναι ο πρωταγωνιστής και όχι η ουσία. Ότι μετέχει στη συζήτηση και η ομογένεια. Ότι ακούγεται και η φωνή των αποδήμων.
Όμως για να επιβάλλουν αλλαγές – τροποποιήσεις στα νομοσχέδια δεν παρέχεται τέτοια δυνατότητα στο πλαίσιο του νόμου για την ψήφο των αποδήμων.
Τελικά, και αυτή η καίρια πρωτοβουλία, για να έχει «φωνή ο Απόδημος Ελληνισμός» και να ακούγεται σε Δύση και Ανατολή, στην πράξη αποδομείται από την ίδια τη Βουλή, από τη στιγμή που δεν προβλέπεται η λήψη αποφάσεων.
Απλώς 12 βουλευτές – εκπρόσωποι της ομογένειας θα επισημαίνουν τα προβλήματα των Ελλήνων της Διασποράς, χωρίς να λαμβάνονται μέτρα για την επίλυσή τους.
Το γεγονός ότι μέχρι σήμερα μόλις 1.200 άτομα έχουν ενημερωθεί για τις προϋποθέσεις εγγραφής για να μπορέσουν να ψηφίσουν και μόλις 120 την έχουν ολοκληρώσει δείχνει την πολύ μικρή απήχηση της επιχείρησης «ψήφος των αποδήμων».
Και το σημαντικότερο είναι ότι η «ψήφος των αποδήμων» δεν έχει δείξει να συγκινεί τους ίδιους τους αποδήμους. Και αυτό θα έπρεπε να είχε ήδη προβληματίσει την ηγεσία της ομογένειάς μας, που μέχρι στιγμής δεν έχει ακουστεί η άποψή της.
Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ