Λ. Νικολάου – Αλαβάνος: ΕΕ – ΗΠΑ – ΝΑΤΟ για Λευκορωσία: Υποκριτικές «ευαισθησίες» για τα ανθρώπινα δικαιώματα

Του
ΛΕΥΤΕΡΗ ΝΙΚΟΛΑΟΥ – ΑΛΑΒΑΝΟΥ
Ευρωβουλευτή του ΚΚΕ

Στα κεραμίδια έχουν βγει οι αξιωματούχοι διεθνών ιμπεριαλιστικών οργανισμών, κυβερνήσεων και κομμάτων της ΕΕ, καταγγέλλοντας ως «πρωτάκουστο γεγονός» την αναγκαστική προσγείωση του αεροσκάφους της Ryanair στο Μινσκ της Λευκορωσίας και απαιτώντας την απελευθέρωση του ακροδεξιού «ακτιβιστή» και «υπότροφου» ευαγών ιδρυμάτων, υπό τη χρηματοδότηση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ των ΗΠΑ, Ρομάν Προτάσεβιτς.

Η αναγκαστική προσγείωση είναι απαράδεκτο γεγονός, αλλά ούτε πρωτοφανές είναι ούτε πρωτάκουστο. ΕΕ, ΗΠΑ, η κυβέρνηση της ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ καμώνονται τους ανήξερους μπροστά σε ολόκληρο το ευρωενωσιακό και νατοϊκό πλαίσιο, που και οι ίδιοι έχουν συμβάλει στη διαμόρφωσή του, το οποίο –στο όνομα της καταπολέμησης της τρομοκρατίας– προβλέπει τέτοιες πρακτικές, που κυβερνήσεις και μυστικές υπηρεσίες αξιοποιούν εδώ και χρόνια. Νέοι μηχανισμοί διαμορφώθηκαν για αυτούς τους σκοπούς, όπως η Σχολή Κατασκόπων της ΕΕ, που με αίτημα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ εγκατέστησε την έδρα της στην Αθήνα.

Κάνουν τους ανήξερους για τις «μαύρες πτήσεις της CIA», που διοργανώνονταν υπό συνθήκες συμφωνίας σιωπής με τις κυβερνήσεις κρατών-μελών της ΕΕ, οι οποίες έδιναν πρόσβαση στον εναέριό τους χώρο για (χωρίς καταγραφή) μεταφορά κρατουμένων, που απάγονταν από διάφορες χώρες για να καταλήξουν σε αμερικανικές φυλακές. Προφανώς, παρά τις δεκάδες καταγγελίες για βασανιστήρια, τα «ανθρώπινα δικαιώματα» που προασπίζεται η ΕΕ τηρούνταν κατά γράμμα…

Ή κάνουν τους ανήξερους για τον εξαναγκασμό σε προσγείωση αεροσκάφους, στο οποίο επέβαινε ο Πρόεδρος της Βολιβίας Μοράλες, από την κυβέρνηση της Αυστρίας το 2013, κατ’ απαίτηση των ΗΠΑ, με την υποψία ότι ο καταζητούμενος Έντουαρντ Σνόουντεν βρισκόταν στο αεροπλάνο.

Η υποκριτική στάση που τηρούν οι δήθεν ευαίσθητοι υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων –και στη χώρα μας η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ με τις καρμπόν τοποθετήσεις τους– εκτίθεται ανεπανόρθωτα συγκρίνοντας το πώς αντέδρασαν στη Λευκορωσία απ’ τη μια και στην κλιμάκωση κατοχικής βίας από το Ισραήλ σε βάρος του παλαιστινιακού λαού απ’ την άλλη.

Για τον ακροδεξιό Προτάσεβιτς ζητούν να γίνουν σεβαστά τα δικαιώματά του και να αφεθεί ελεύθερος, ενώ η πράξη της λευκορωσικής κυβέρνησης καταγράφηκε επίσημα από την ΕΕ ως κρατική τρομοκρατία. Θα πρέπει όμως να απαντήσουν τι συνιστά η νέα κλιμάκωση κατοχικής βίας εναντίον του παλαιστινιακού λαού, που κόστισε πάνω από 250 ζωές ακόμη και μικρών παιδιών, από το ισραηλινό κράτος; Τι συνιστά το έγκλημα της συνεχιζόμενης κατοχής παλαιστινιακών εδαφών και οι βίαιες καταλήψεις οικιών από ισραηλινούς εποίκους και τις δυνάμεις καταστολής στη Δυτική Όχθη, κάνοντας πράξη την προσάρτησή της από το ισραηλινό κράτος; Μάλλον τίποτε, αφού δεν υπήρξε ούτε μία τοποθέτηση καταδίκης, δεν τέθηκε σε συζήτηση καν στο Ευρωκοινοβούλιο, υιοθετήθηκε πλήρως για ακόμη μια φορά η ταύτιση θύτη και θύματος, που στηρίζει και ενισχύει τα εγκλήματα του κράτους-δολοφόνου, του Ισραήλ, στο όνομα της «αυτοάμυνας».

Η διαφορά είναι ότι το Ισραήλ αποτελεί πολύτιμο νατοϊκό σύμμαχο, στρατηγικό εταίρο στα σχέδια συνεκμετάλλευσης υδρογονανθράκων στην Ανατολική Μεσόγειο, ενώ η Λευκορωσία, στην παρούσα φάση, είναι στενή σύμμαχος της Ρωσίας και μέρος του σκληρού ιμπεριαλιστικού ανταγωνισμού.

Τα παραπάνω υπογραμμίζουν την ύπαρξη μιας ολόκληρης βιομηχανίας προσχημάτων, βασισμένων στα «ανθρώπινα δικαιώματα», με στόχο να αιτιολογούνται παρεμβάσεις, κυρώσεις και εμπορικοί πόλεμοι, έως και ανοιχτές ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις από ΕΕ, ΗΠΑ και ΝΑΤΟ. Τέτοια σχέδια μπαίνουν σε εφαρμογή εξυπηρετώντας τον διακηρυγμένο στόχο της περικύκλωσης της Ρωσίας, βάζοντας σε κίνηση σενάρια πίεσης στη Λευκορωσία, με έντονο «άρωμα Ουκρανίας», αξιοποιώντας ακροδεξιές δυνάμεις που τις βαφτίζουν «ακτιβιστές».

Η σταθερή τοποθέτηση του ΚΚΕ ενάντια σε τέτοιους επικίνδυνους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς είναι ενοχλητική για το σύστημα, γι’ αυτό επιστρατεύει τα παπαγαλάκια του με στόχο τη φτηνή αντικομμουνιστική συκοφαντία. Το ΚΚΕ δεν κάλεσε ποτέ να στηριχτεί ο ένας ή άλλος διαχειριστής της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, δεν κάλεσε τον λαό να επιλέξει μεταξύ ιμπεριαλιστών.

Κόντρα σε κυρώσεις και ξένες επεμβάσεις, που εκφράζουν κλιμακούμενους γεωπολιτικούς ανταγωνισμούς, ο μοναδικός υπεύθυνος να επιλέξει το μέλλον του, να καθορίσει τις πολιτικές εξελίξεις στη Λευκορωσία είναι ο λαός της. Ζητούμενο είναι να οργανώσει την πάλη με κριτήριο τα λαϊκά συμφέροντα, απέναντι στην καπιταλιστική εκμετάλλευση και την πολιτική που τον εμπλέκει ολοένα και βαθύτερα σε επικίνδυνα σχέδια.

Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ

Φωτό: newsville.be