Έλλη Μητακίδου: Ο κόσμος ανάστατος…
Αμύνεται, σου λέει, το Ισραήλ… Και κάθε που αμύνεται, τα παιδιά στην απέναντι όχθη πεθαίνουν από τις βόμβες του…
Και ύστερα βγαίνει ο Ερντογάν και… μοιρολογεί. «Ε, Ιερουσαλήμ! Ε, πόλη μου! Ε, αγάπη μου»…
Εντάξει, όλα… δικαιολογούνται. Αλλά είναι ακατανόητα.
Νέα τάξη…
Σου λέει, η παλαιστίνια ακτιβίστρια Ουμ Εϊμέμ, σε διαμαρτυρία που έγινε στην Ιερουσαλήμ, δήλωσε: «Ερντογάν-φως των ματιών μου, εμπρός, έλα και φέρε την ελευθερία στην Παλαιστίνη. Άντε, έλα και ίδρυσε πάλι το οθωμανικό κράτος. Να ζήσουμε μαζί, όχι 500 χρόνια, αλλά χιλιάδες»…
Εντάξει, είναι που ο δυτικός κόσμος λειτουργεί με το αριστερό κομμάτι του εγκεφάλου. Από την άλλη, η ακτιβίστρια είναι του… θυμικού. Πολύ μακριά, ακόμα κι από την εποχή του Αραφάτ. Αλλά ενδεικτικό και της νέας τάξης που επιχειρείται στην περιοχή, όσο και της απόστασης που χωρίζει τον δυτικό από τον ισλαμικό κόσμο…
Παραλήρημα
Γιατί, για να είμαστε συνεπείς και με τη γεωγραφική και την… πολιτισμική μας θέση, δεν θα μπορούσαμε να διανοηθούμε τον Μητσοτάκη να… μοιρολογεί. Ακόμα κι αν του το επέβαλε κάποια… επεκτατική διάθεση.
Το κείμενο από μόνο του… αδικείται και καλό θα ήταν να δει κανείς (αν αντέξει) το βίντεο που ανήρτησε ο ΥΦΥΠΕΞ Κιράν, που πριν από μία εβδομάδα… υποβάθμισε την περιοχή μας με την επίσκεψή του, και στο οποίο ο Ερντογάν ακούγεται να τραγουδά… για την Ιερουσαλήμ…
Τι… τραγουδά ο Πρόεδρος;
«Ε, Ιερουσαλήμ, άρωμα των προφητών, η αυλή, η πιο κοντινή αυλή στους ουρανούς.
Ε, μαργαριτάρι των πόλεων: έχουν πόνο οι πέτρες του δρόμου, όπως και η φωνή του μουεζίνη.
Ε, Ιερουσαλήμ, η πιο πονεμένη πόλη, ποιος σταματά για σένα τον εχθρό;
Ε, περιδέραιο των θρησκειών, ποιος σβήνει τα αίματα από τους τοίχους;
Ποιος σώζει τον Ιησού από αυτούς που τον δολοφόνησαν; (για να μην ξεχνιόμαστε); Ποιος σώζει την ανθρωπότητα;
Ε, Ιερουσαλήμ! Ε, πόλη μου! Ε, αγάπη μου!»…
Άβυσσος…
Κόντρα… ρόλος
Κι έτσι όπως τους βλέπεις, καλούς, τρυφερούς και… γλυκαντικά ποιητικούς, σου έρχεται μια φωτογραφία εντός του τζαμιού, που ήταν πριν από έναν χρόνο η Αγια-Σοφιά και επανέρχεσαι… αγκαλιά με το αριστερό ημισφαίριο του εγκεφάλου σου.
Την Πέμπτη το πρωί, κατά την προσευχή για το μπαϊράμ, ο υπουργός Θρησκευμάτων Αλί Ερμπάς εμφανίστηκε και πάλι με σπαθί (το συνηθίζει, προφανώς, για… θρησκευτικούς λόγους).
Στο κήρυγμα που έκανε κατήγγειλε το Ισραήλ λέγοντας πως «λεηλατεί την Ιερουσαλήμ, που είναι ένα σύμβολο θρησκειών, γλωσσών και πολιτισμών» και πως «μέχρι την απελευθέρωση της Παλαιστίνης, όλα τα μπαϊράμια θα έχουν θλίψη»…
Όμως, θλίψη και σπαθί δεν… συμβιβάζονται… Ακόμα κι αν το δεις… με το δεξιό ημισφαίριο…
Κάποιος να κρατήσει το… ίσο
Από τη μία έχουμε το Συμβούλιο της Ευρώπης, που μας κατηγορεί για παράνομες επαναπροωθήσεις προσφύγων στην Τουρκία, με εμάς να απαντούμε πως… «δεν είναι έτσι όπως τα λέτε», τον Κυριάκο Μητσοτάκη να αναδεικνύει τα έξι σημεία της πολιτικής της κυβέρνησης για το Μεταναστευτικό, τον Μηταράκη να έχει το ύφος «σας τα έλεγα εγώ…» και τη γενική εικόνα να συμπυκνώνεται στο «δεν θέλουμε αυτούς που έρχονται με τις βάρκες (δηλαδή, με τα κυκλώματα)», αν και η ουσία είναι πως σήμερα αιτούντες άσυλο και πρόσφυγες είναι περίπου το 1% του πληθυσμού της χώρας. Από την άλλη έχουμε και τους έλληνες δημοσιογράφους, που εκτός από τα καλά αγγλικά τους επιδεικνύουν μια άκρως… αυστηρή διάθεση απέναντι στην Ελλάδα και στον τρόπο που (δια)χειρίζεται το θέμα.
Χαρακτηριστικό το ερώτημα –διάρκειας ενός λεπτού περίπου– δημοσιογράφου της «Εφημερίδας των Συντακτών», στο πλαίσιο (;) του Φόρουμ των Δελφών, που ούτε λίγο ούτε πολύ εγκαλούσε την αρμόδια ευρωπαία επίτροπο Γιόχανσον επειδή δεν λαμβάνει μέτρα κατά της Ελλάδας για τις παράνομες επαναπροωθήσεις στο Αιγαίο. Έκανε μάλιστα λόγο μέχρι και για… συγκάλυψη της χώρας μας από τα όργανα της Ευρώπης.
Χαρακτηριστική βεβαίως και η… όψη της Γιόχανσον, που, συν τοις άλλοις, γνωρίζει να ξεχωρίζει την πολιτική ορθότητα από το γνωστό και μη εξαιρετέο «βασιλικότερος του βασιλέως»…
Ελευθερία…
Τιμήθηκε η επέτειος των 101 χρόνων από την απελευθέρωση της Κομοτηνής Ροδόπη) αλλά και της Αλεξανδρούπολης (Έβρος), στις 14 Μαΐου. Ήταν… τοπική γιορτή. Και σύμφωνα με την Εφημερίδα της Κυβερνήσεως… εμείς εδώ γιορτάσαμε «την απελευθέρωση της πόλης», δηλαδή της Κομοτηνής, και φαντάζομαι πως αντίστοιχο ΦΕΚ εκδόθηκε και στον όμορο νομό…
Θυμάμαι, βέβαια, πως οι Αρχές παλαιότερα, καθώς αναφέρονταν σε αυτήν την επέτειο, πέραν… «της απελευθέρωσης» έβαζαν από δίπλα… «και της ενσωμάτωσης με την Ελλάδα». Πέραν του μηνύματος, αντιλαμβάνεται κανείς πως και… η διοικητική αυτή διαδικασία δεν ήταν και τόσο απλή…
Αλλά τώρα όλα γίνονται συνοπτικά… περιοριστικά. Σαν τα μέτρα που πρέπει να συνεχίσουμε να λαμβάνουμε μέχρι να χτιστεί το τείχος ανοσίας…
Ή, απλώς, γιατί από δω και στο εξής έτσι θα πορεύεται ο κόσμος.
Με ΦΕΚ θα μας… εξηγούν τι… γιορτάζουμε.
Για να μαθαίνουμε… Για να μην… μπερδευόμαστε. Ή για να μην παρεκτρεπόμαστε…
Έλλη Μητακίδου
Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ