Το μεσοαστρικό διάστημα «μιλάει», η NASA ακούει…
Έχοντας επισκεφθεί πριν από δεκαετίες τον Δία (1979) και τον Κρόνο (1980) και συνεχίζοντας την «Οδύσσειά» του πέρα από τις εσχατιές του ηλιακού μας συστήματος (ηλιόπαυση), συνεχίζει να συλλέγει και να μεταδίδει δεδομένα, επιτρέποντας στους επιστήμονες να κατανοήσουν καλύτερα τον μεσοαστρικό χώρο.
Οι απέραντες περιοχές ανάμεσα στα αστρικά (ηλιακά) συστήματα του γαλαξία μας δεν είναι τελείως κενές, καθώς ύλη (κυρίως αέρια) και ακτινοβολία συνθέτουν το λεγόμενο μεσοαστρικό ή διαστρικό μέσο.
Περίπου το 15% της ορατής ύλης του γαλαξία μας αποτελείται από τέτοια μεσοαστρικά αέρια, σκόνη και σωματίδια κοσμικής ακτινοβολίας.
Ένα μεγάλο μέρος του μεσοαστρικού μέσου βρίσκεται σε μορφή ιονισμένου (ηλεκτρικά φορτισμένου) πλάσματος.
Σε αυτό το πλάσμα ανάμεσα στα άστρα υπάρχουν μόνο 0,1 άτομα ανά κυβικό εκατοστό, ενώ στον αέρα της Γης υπάρχουν δισεκατομμύρια άτομα.
Προηγουμένως, το «Voyager 1» είχε ανιχνεύσει διαταραχές στα μεσοαστρικά αέρια, οι οποίες προκαλούνται από τις περιοδικές ηλιακές εκλάμψεις. Τώρα το σκάφος αποκάλυψε τις μόνιμες δονήσεις των αερίων, οι οποίες είναι άσχετες με την ηλιακή δραστηριότητα και προκαλούν έναν βόμβο με συχνότητα περίπου 3 kHz.
Έπειτα από 44 χρόνια ταξιδιού, το «Voyager 1», το οποίο, παρά την αρίθμησή του, είχε εκτοξευθεί λίγες εβδομάδες μετά το δίδυμο σκάφος «Voyager 2», θα συνεχίσει την περιπέτειά του, αλλά κάποια στιγμή θα πάψει να τροφοδοτείται με ενέργεια, πιθανώς μέσα σε αυτήν τη δεκαετία.
(Πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ)
Κεντρική φωτό: Το «Voyager 1» είχε εκτοξευθεί τον Σεπτέμβριο του 1977 και σήμερα βρίσκεται σε απόσταση περίπου 22,7 δισ. χιλιομέτρων από τη Γη (152 φορές η απόσταση Γης – Ήλιου) και αποτελεί το πιο μακρινό ανθρώπινο κατασκεύασμα στο διάστημα.
Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ