Μαρία Κομνηνάκα στο “Π”: Κοινή άσκηση της γονικής μέριμνας, με κρατική κοινωνική στήριξη
Της
ΜΑΡΙΑΣ ΚΟΜΝΗΝΑΚΑ
Βουλευτού του ΚΚΕ
Η θέση του ΚΚΕ για το σύνθετο κοινωνικό ζήτημα της γονικής μέριμνας έχει ως αφετηρία τις ανάγκες του παιδιού και υπό ποιες οικονομικές, κοινωνικές προϋποθέσεις μπορούν αυτές να ικανοποιηθούν. Από αυτήν τη σκοπιά αντιμετωπίζουμε τις υποχρεώσεις των γονιών απέναντι στα παιδιά, είτε βρίσκονται σε συμβίωση είτε όχι.
Έχει ωριμάσει η ανάγκη αλλαγών στα ζητήματα της γονικής μέριμνας, καθώς υπάρχουν αντικειμενικές αλλαγές στις συνθήκες εργασίας και ζωής των νέων γονιών, με κύρια την αύξηση της συμμετοχής των γυναικών στην εργασία. Οι αλλαγές αυτές έχουν αντανάκλαση στη συμβολή και των δύο γονέων στην ανατροφή και στη φροντίδα των παιδιών. Υποστηρίζουμε, λοιπόν, την τροποποίηση των διατάξεων του Οικογενειακού Δικαίου για την κοινή άσκηση της γονικής μέριμνας και τη συνεννόηση των δύο γονέων στα ζητήματα της επιμέλειας, που χρειάζεται να έχει στο επίκεντρο τις ανάγκες και το συμφέρον του παιδιού. Η κοινή άσκηση της γονικής μέριμνας του παιδιού μετά το διαζύγιο μπορεί, βέβαια, να έχει πολλές μορφές, υπολογίζοντας και την ηλικία των παιδιών, τη βρεφική, προσχολική προεφηβική ηλικία αλλά και τις οικονομικές, κοινωνικές συνθήκες μέσα στις οποίες αναπτύσσεται η γονική σχέση.
Όμως, οι όποιες αλλαγές στο νομικό πλαίσιο ρύθμισης των σχέσεων γονιών – παιδιών, ιδιαίτερα μετά από ένα διαζύγιο, παραμένουν ένα γράμμα όταν απουσιάζει η οικονομική, κοινωνική στήριξη των διαζευγμένων γονιών. Όταν στερούνται και οι δύο γονείς το δικαίωμα στη σταθερή εργασία, στο σταθερό ωράριο με αξιοπρεπές εισόδημα με βάση τις σύγχρονες ανάγκες. Πώς θα μπορέσουν οι διαζευγμένοι γονείς που είναι εργατοϋπάλληλοι, με ωράρια και εργασιακές σχέσεις-λάστιχο, με μισθούς των 400 ευρώ, να συντηρήσουν δύο σπίτια, να συμβάλουν και οι δύο στην ανατροφή του παιδιού, με βάση το πρόγραμμά του (σχολείο, δραστηριότητες κ.ά.); Πώς θα μπορέσουν να συμμετέχουν ουσιαστικά στην καθημερινή ζωή του παιδιού, όταν καταδικάζονται στη δεκάωρη δουλειά, ακόμα και τις Κυριακές, όπως προβλέπει και το αντεργατικό τερατούργημα της κυβέρνησης, που έρχεται να προστεθεί στην εργασιακή ζούγκλα που έχουν χτίσει όλες οι κυβερνήσεις;
Αντίστοιχα, είναι αναγκαίες οι δωρεάν κοινωνικές υπηρεσίες συμβουλευτικής γονέων και παιδιών, πριν και μετά από ένα διαζύγιο, που θα στηρίζουν τους γονείς στην κοινή άσκηση της γονικής μέριμνας, θα εξομαλύνουν τις συγκρούσεις μεταξύ των γονέων και θα περιορίζουν τις περιπτώσεις διαζυγίων που οδηγούνται στις δικαστικές αίθουσες. Σήμερα, όμως, από την όλη διαδικασία επίλυσης των διαφορών επιμέλειας και επικοινωνίας των παιδιών απουσιάζει παντελώς αυτή η απαραίτητη κοινωνική κρατική υπηρεσία, με ρόλο έστω γνωμοδοτικό, για να συνδράμει το έργο των δικαστών.
Η κυβέρνηση, αντί να πάρει τα αναγκαία μέτρα ολόπλευρης οικονομικής, κοινωνικής στήριξης των παιδιών και των διαζευγμένων γονιών, έφερε ορισμένες τροποποιήσεις σε άρθρα του Οικογενειακού Δικαίου, θέτοντας οριζόντια κριτήρια για την «από κοινού και εξίσου» κοινή άσκηση της γονικής μέριμνας. Όμως δεν αντιμετωπίζουν όλα τα παιδιά και όλοι οι γονείς τις ίδιες δυσκολίες μετά από ένα διαζύγιο, καθώς επιδρούν καθοριστικά οι οικονομικοί, κοινωνικοί παράγοντες. Αντί για τη δημιουργία οικογενειακών δικαστηρίων, το νομοσχέδιο σπρώχνει τους γονείς που δεν μπορούν να βρουν με άλλον τρόπο κοινά αποδεκτές λύσεις να καταφεύγουν στον ιδιώτη διαμεσολαβητή. Πρόκειται για μια δαπανηρή και χρονοβόρα διαδικασία, που υπονομεύει βέβαια τα όποια εχέγγυα αμερόληπτης επίλυσης της διένεξης των γονέων.
Ταυτόχρονα, με τις διατάξεις που προτείνονται, η ουσιαστική συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή του παιδιού αποστεώνεται σε μαθηματικούς τύπους, με βάση τους οποίους θα υπολογίζεται η επικοινωνία του παιδιού με τον γονέα που δεν διαμένει. Πώς θα ρυθμίζεται ένα τόσο σύνθετο και ευαίσθητο ζήτημα σε τακτή χρονική βάση; Θα υπολογίζουν οι γονείς, οι ιδιωτικοί διαμεσολαβητές, οι δικαστές με ένα κομπιουτεράκι 7 μέρες επί 24 ώρες του συνολικού χρόνου του παιδιού εβδομαδιαία και θα το διαιρούν διά του 3, με τραγελαφικά τελικά αποτελέσματα; Τελικά, το πραγματικό συμφέρον του παιδιού αλλά και η αναγκαιότητα της κοινής άσκησης της γονικής μέριμνας μετά από ένα διαζύγιο αντιμετωπίζεται με τυπικό-διοικητικό τρόπο από τις συγκεκριμένες ρυθμίσεις του νομοσχεδίου.
Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ