Με non–paper πήγε ο Μητσοτάκης να… κλέψει τη δόξα από τον Δένδια
Την ώρα που ο υπουργός Εξωτερικών κατακεραύνωνε την Τουρκία, εμμένοντας στη σταθερή θέση του για μία διαφορά που έχουμε να επιλύσουμε με την Τουρκία στο χώρο του Αιγαίου, βάσει των κανόνων του Διεθνούς Δικαίου, και είναι η υφαλοκρηπίδα και η ΑΟΖ, το Μέγαρο Μαξίμου σε non paper έκανε λόγο για την «επίλυση διαφόρων ζητημάτων» με τη γείτονα στον χώρο του Αιγαίου. Στέλνοντας, προφανώς, μήνυμα στην Άγκυρα ότι υπάρχει ανοικτό και διευρυμένο πεδίο συζήτησης και «επίλυσης διαφόρων ζητημάτων».
Επειδή ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες, μια προσεκτική ανάγνωση του non–paper που διένειμε την Πέμπτη το βράδυ το Μαξίμου στα φίλα προσκείμενα ΜΜΕ αποκαλύπτει την ταύτιση της γραμμής του πρωθυπουργικού περιβάλλοντος με τις απόψεις του Κώστα Σημίτη περί «διαφορών μας με την Τουρκία» και όχι της μίας και μοναδικής διαφοράς που αποδέχεται η χώρα μας ότι είναι υπαρκτή και προς επίλυση και είναι ο καθορισμός της υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ.
Μετά τη θυελλώδη κοινή συνέντευξη Τύπου που παραχώρησαν οι υπουργοί Εξωτερικών της Ελλάδας Νίκος Δένδιας και της Τουρκίας Μεβλούτ Τσαβούσογλου το Μέγαρο Μαξίμου διοχέτευσε σε ΜΜΕ πληροφορίες σύμφωνα με τις οποίες θέλησε να εντάξει στο κάδρο της θριαμβευτικής αποδοχής της στάσης και ειδικότερα των δηλώσεων του κ. Δένδια τη «ρητή εντολή, αν προκληθεί, να απαντήσει αναλόγως».
Ωστόσο, στο κείμενο αυτό περιέχεται πρόταση η οποία αποκαλύπτει τις βαθύτερες σκέψεις του Μαξίμου, που διευρύνουν το φάσμα των διαφορών μας πέραν της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ, άποψη που ταυτίζεται με εκείνη του Κώστα Σημίτη.
Συγκεκριμένα, αναφέρει: «Όταν συνομιλούμε διεθνώς και αυτό συμπεριλαμβάνει και τους Τούρκους, προβάλλουμε τις θέσεις μας και τα δίκαιά μας. Οι οποίες είναι γνωστές. Και βασίζονται στη διεθνή νομιμότητα. Αυτές είναι οι θέσεις μας. Και αυτές είναι οι δικές τους θέσεις. Με την Τουρκία έχουμε διαφορετική προσέγγιση όσον αφορά την επίλυση των διαφόρων ζητημάτων. Η δική μας βασίζεται στις ευρωπαϊκές αξίες. Και στο διεθνές δίκαιο».
Οι δηλώσεις αυτές των κυβερνητικών πηγών ήρθαν αμέσως μετά τη σαφή θέση του κ. Δένδια για την παραβίαση των διεθνών κανόνων του Δικαίου της θάλασσας και την επισήμανση των συνεχών και πολλαπλών παραβιάσεων του θαλάσσιου και νησιωτικού χώρου της Ελλάδος από την Τουρκία.
Η μεταβολή της πολιτικής μας για μία και μοναδική διαφορά σε «διαφορές», και μάλιστα εδαφικές, με την Τουρκία άνοιξε από τον Δεκέμβριο του 1999, μετά τη Σύνοδο Κορυφής στο Ελσίνκι, που συζητήθηκε η ένταξη της Τουρκίας και άλλων χωρών στην ΕΕ.
Ο τότε πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης συνυπέγραψε το κείμενο συμπερασμάτων της Συνόδου, που προέβλεπε στην παράγραφο 4 ότι «η Ευρωπαϊκή Ένωση παροτρύνει τα υποψήφια κράτη να καταβάλουν κάθε προσπάθεια για την επίλυση κάθε εκκρεμούς συνοριακής διαφοράς και άλλων συναφών θεμάτων». Ταυτόχρονα καλούσε τα κράτη «να φέρουν τη διαφορά ενώπιον του ‘‘Διεθνούς Δικαστηρίου’’».
Με την υπογραφή αυτή η ελληνική κυβέρνηση αναγνώρισε στην Τουρκία το δικαίωμα να εγείρει θέμα «συνοριακών διαφορών» με την Ελλάδα και τη δυνατότητα να φέρει τις διαφορές αυτές προς επίλυση στο Δικαστήριο της Χάγης.
Της Συμφωνίας στο Ελσίνκι είχε προηγηθεί η Σύνοδος Κορυφής του ΝΑΤΟ στη Μαδρίτη, τον Ιούλιο του 1997, όπου ο Κώστας Σημίτης είχε υπογράψει κοινό ανακοινωθέν με τον τότε Πρόεδρο της Τουρκίας Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ, στο οποίο τα μέρη δήλωναν ρητά «σεβασμό στα νόμιμα, ζωτικά συμφέροντα και ενδιαφέροντα της κάθε χώρας στο Αιγαίο, τα οποία έχουν μεγάλη σημασία για την ασφάλεια και την εθνική κυριαρχία τους». Και ακόμη δήλωναν «δέσμευση αποφυγής μονομερών ενεργειών, στη βάση τού αμοιβαίου σεβασμού και της επιθυμίας ώστε να αποτραπούν συγκρούσεις, οφειλόμενες σε παρεξήγηση».
Οι δύο αυτές δεσμεύσεις της χώρας, όπως είναι γνωστό, άνοιξαν την όρεξη της Τουρκίας και αποτέλεσαν πρόσφατα αντικείμενο δημόσιας αντιπαράθεσης μεταξύ των πρώην πρωθυπουργών Κώστα Καραμανλή και Κώστα Σημίτη.
Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ