ΝΥΦΙΚΟ ΑΠΟ ΠΟΡΦΥΡΑ
Συγγραφέας
ΣΟΦΙΑ ΒΟΪΚΟΥ
Μελένικο, αρχές του εικοστού αιώνα.
Ένας τόπος εξορίας, ξεχασμένος από θεούς και ανθρώπους, σε μια εποχή όπου Έλληνες, Βούλγαροι και Τούρκοι μάχονται άγρια μεταξύ τους. Ένας κομιτατζής, ένας καλόγερος κι ένας έμπορος από τη Βιέννη διεκδικούν την καρδιά της ίδιας γυναίκας. Είναι η Θεοφανώ, με τη βυζαντινή καταγωγή, σκληροτράχηλη και σαγηνευτική όπως ο τόπος που τη γέννησε. Άνθρωποι δυνατοί που μεγαλούργησαν και προσπαθούν να αντισταθούν στη μοίρα που άλλοι έχουν χαράξει για εκείνους. Μια μοίρα σημαδεμένη
από το κόκκινο του κρασιού, του αίματος και της αμαρτίας. Κόκκινο της πορφύρας.
Ένα βιβλίο για έναν τόπο ανυπότακτο και μια αδάμαστη γενιά σε σκοτεινούς καιρούς. Με φόντο ιστορικά γεγονότα που έρχονται να μας θυμίσουν πως οι άνθρωποι γίνονται ήρωες παρά τη θέλησή τους.
ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΣΤΙΣ 22 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2021
Aπόσπασμα Βιβλίου
Η ΕΙΚΟΝΑ
Θεσσαλονίκη, 1990
Τριάντα μερόνυχτα… ή μήπως σαράντα; Είχε χάσει την αίσθηση του χρόνου η Θεοφανώ, καθώς είχε μόνιμα τραβηγμένη τη μαύρη κουρτίνα στο παράθυρο της άμαξας που την έπαιρνε μακριά από τη Βασιλεύουσα. Είχαν περάσει έξω από τα τείχη, η αρμύρα της Θάλασσας του Μαρμαρά είχε εισχωρήσει στα ρουθούνια της, τα ακροδάχτυλά της είχαν μυρμηγκιάσει από τον ψυχρό αέρα καθώς διέσχιζαν την επαρχία της Θράκης. Είχε γευτεί ταγκιασμένο χοιρινό όταν κατέλυαν στα χωριά όπου παραφύλαγαν οι εχθροί της αυτοκρατορίας, είχε ακούσει τα αισχρά γέλια μεθυσμένων ληστών που γλεντοκοπούσαν κρυμμένοι στο δάσος. Τα πόδια της είχαν μουδιάσει από την ακινησία, τα μάτια της είχαν θολώσει και τα χείλη της είχαν ξεραθεί, όμως αρνούνταν σθεναρά να αφήσει τη μοναξιά και συνάμα ασφάλεια του κουβούκλιου πέρα από τις ελάχιστες φορές που η ανθρώπινη υπόστασή της το επέβαλλε.
Όμως εδώ και λίγη ώρα ο ήχος των τροχών πάνω στους λιθόστρωτους δρόμους δεν έφτανε στα αυτιά της, το σώμα της είχε σταματήσει να λικνίζεται και οι βωμολοχίες των αμαξάδων και των φρουρών που της είχαν κρατήσει συντροφιά όλον αυτό τον καιρό είχαν σιγήσει. Αναρίγησε. Κάτι δεν πήγαινε καλά. Είχαν πέσει σε ενέδρα; Είχε σπάσει κάποιος άξονας; Είχε έρθει η στιγμή να ξαποστάσουν τα άλογα;
Άγγιξε το σκούρο ύφασμα που την εμπόδιζε να δει παραέξω. Αμφιταλαντεύτηκε. Η περιέργειά της νίκησε. Έκανε να το τραβήξει απαλά, ίσα να δει αν ήταν μέρα ή νύχτα, αν βρίσκονταν κοντά σε κατοικημένη περιοχή ή μέσα στο δάσος. Δεν πρόλαβε. Η πόρτα άνοιξε απότομα κι ένα χλωμό φως από έναν ήλιο που με κόπο προσπαθούσε να ξεμυτίσει πίσω από τα βουνά –ή μήπως ήταν βράχια;– την έκανε ασυναίσθητα να κλείσει τα μάτια της.
«Αυγούστα μου, φτάσαμε. Κατεβείτε!»
Ο τόνος του άντρα ήταν ειρωνικός. Της άνοιξε την πόρτα αλλά δεν έκανε τον κόπο να τη βοηθήσει να κατέβει. Τον άκουσε να χασκογελάει. Άραγε μπορούσαν να την προσφωνούν ακόμη έτσι; Εκείνη, η Θεοφανώ η Πορφυρογέννητη, που είχε γεννηθεί στο πορφυρό δωμάτιο, κόρη, σύζυγος και μητέρα μελλοντικού αυτοκράτορα, να δέχεται εντολές από κάποιον αγροίκο.
«Είμαι η Αυγούστα», είπε στον εαυτό της, αν και δεν το πίστευε πλέον. Κάθε μίλιον που ξεμάκραινε η άμαξα από την Πόλη απομάκρυνε και την ίδια από τον αυτοκρατορικό τίτλο.
Ακούμπησε πρώτα το δεξί της πόδι στο τραχύ έδαφος. Ύστερα το αριστερό. Ένιωσε τα μέλη της να πονάνε καθώς το αίμα κυλούσε μετά από τόσες μέρες στο σώμα της. Προχώρησε λίγα βήματα μπροστά. Αργά αλλά σταθερά. Οι ξανθές της πλεξούδες ήταν καλά κρυμμένες κάτω από τη λευκή μαντίλα της. Μισόκλεισε τα μάτια, ακόμα και αυτό το ασθενικό φως την ενοχλούσε. Έμεινε εκεί, ασάλευτη, καθώς κανείς δεν έδειχνε να νοιάζεται για εκείνη. Γύρεψε τον ήλιο. Να στρέψει το πρόσωπό της προς το μέρος του, να πάρει πίσω τη λάμψη που τόσο απάνθρωπα της είχαν κλέψει. Δε στάθηκε εύκολο. Ψηλά, άγρια βουνά με κορφές αιχμηρές σχημάτιζαν γιγάντιους όγκους, αφήνοντας ελάχιστα μικρά ανοίγματα. Δημιουργούσαν τριγύρω της μια φυσική φυλακή, κάνοντας αδύνατη την απόδραση από αυτό τον σκληρό τόπο. Από αμυντικό οχυρό, ο Λέων Γ’ ο Ίσαυρος το είχε μετατρέψει σε μέρος εξορίας για τα πρόσωπα της Αυλής, τους ευγενείς και τους στρατηγούς που έπεφταν σε δυσμένεια.
«Ξέχνα τον ουρανό της Βασιλεύουσας. Δε θα τον αντικρίσεις ποτέ ξανά», της είπε υποτιμητικά ένας φρουρός. «Αν θέλεις να δεις τον ήλιο, τα σύννεφα, τ’ αστέρια, πρέπει να τεντώσεις τον λαιμό σου, να σηκώσεις το κεφάλι σου ψηλά. Να βλέπει ο Θεός το πετσοκομμένο σου πρόσωπο και να μην ξεχνά τις πομπές σου. Προχώρα! Η άμαξα δεν πάει παρακάτω… Το ποτάμι έχει φουσκώσει… Περπάτα…»
Η Θεοφανώ δεν κουνήθηκε. Αγέρωχη, αριστοκρατική, με τα χρυσοκέντητα ποδήματα και τον ποδήρη χιτώνα της, προσπαθούσε να διακρίνει τις αρχοντικές κατοικίες κάτω από τις βαριές σκιές των βράχων. Από την πλευρά που στεκόταν, μόνο το ποτάμι ξεχώριζε, επικίνδυνο από τις πρόσφατες βροχές.
Ποιος τάφος είναι καλύτερος; Το Μελένικο ή το μοναστήρι; σκέφτηκε καθώς ατένιζε την ενταφιασμένη πόλη στην οποία θα περνούσε την υπόλοιπη ζωή της.
Και μόλις εκείνη τη στιγμή, μετά το πολυήμερο, κουραστικό ταξίδι, συνειδητοποίησε πως ο Θεός και οι άγιοί Του την είχαν αφήσει απροστάτευτη μπροστά στην αδικία που είχε διαπράξει σε βάρος της ο ίδιος ο αυτοκράτορας, ο νόμιμος σύζυγός της.
Ένιωσε τον θυμό να θεριεύει μέσα της και να ξεσκίζει το στήθος της. Κάρφωσε το βλέμμα της στο ποτάμι που παράσερνε πέτρες και χώμα στο πέρασμά του. Η φωνή που βγήκε από μέσα της ήταν σταθερή. Παγωμένη.
«Κόκκινο σαν το αίμα το ποτάμι όπου θα πνιγούν τα όνειρά σου…»
Διαβάστε τη συνέχεια ΕΔΩ
Λίγα λόγια για τη συγγραφέα
Η ΣΟΦΙΑ ΒΟΪΚΟΥ γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε γαλλική φιλολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και Ιστορία της Τέχνης στη Σχολή του Λούβρου. Έκανε μεταπτυχιακές σπουδές πάνω στην Επικοινωνία και τον Πολιτισμό των Χωρών της Μεσογείου στο Πανεπιστήμιο Sophia Antipolis της Γαλλίας. Από το 1997 δραστηριοποιείται επαγγελματικά στον χώρο της διαφήμισης και της επικοινωνίας, διευθύνοντας το δικό της δημιουργικό γραφείο. Μιλάει αγγλικά, γαλλικά και ισπανικά. Είναι παντρεμένη και έχει δύο παιδιά. Από τις εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ κυκλοφορούν τα μυθιστορήματά της ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΣΗΜΑΔΙ, ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ, ΠΙΚΡΟ ΓΛΥΚΟ ΛΕΜΟΝΙ, ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΑΥΓΕΡΙΝΟΥ, ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΚΑΤΑΙΓΙΔΑΣ, ΨΙΘΥΡΟΙ ΤΟΥ ΒΑΡΔΑΡΗ, Η ΠΟΛΗ ΠΟΥ ΔΑΚΡΥΖΕΙ και ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΤΗΣ ΝΤΡΟΠΗΣ.
ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ
Κατηγορία: Ελληνική λογοτεχνία, Ιστορικό Μυθιστόρημα, Κοινωνικό
ISBN: 978-618-01-3781-1
ISBN e-book: 978-618-01-3782-8
Δείτε το video του βιβλίου