ΟΙ ΚΑΙΡΟΙ ΑΛΛΑΖΟΥΝ, ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΒΕΛΑΖΟΥΝ
Κατάργησαν τίς «συνταγές»
τίποτε δέν μάς σώζει
αμαρτωλούς καί δυνατούς
η μοναξιά μάς κρώζει,
•••
Ο ήλιος πήρε τά βουνά
μαζί καί η σελήνη
τά άστρα αλαλιάσανε
σιώπησε κί η κλίνη,
•••
οί εκκλησιές βουβάθηκαν
κί οί κληρικοί επίσης
οί πόλεις ερημώσανε
στήν εποχή τής Κρίσης,
•••
οί κυβερνήσεις θλίβονται
κλείνουνε τά γραφεία
καί οί ζητιάνοι ορρωδούν
μές τά νεκροταφεία,
•••
πάνε κί οί χωροφύλακες
δέν ξέρουν ποιόν νά πιάσουν
μές στίς πλατείες τριγυρνούν
γιά τό μηδέν… νά πιάσουν,
•••
κί εμείς στά σπίτια έρημοι
λείψανα καί ντουβάρια
καί ο καθείς μονολογεί:
«Τί κάνεις, τί χαμπάρια»;
•••
η ζητιανιά τρελάθηκε
δέν ξέρει πού νά πάει
δέν βρίσκει έναν άνθρωπο
πού νά τήν αγαπάει,
•••
κάτι παιδιά αχολογούν
σέ βρώμικες πλατείες
-τί νά σού κάνουν καί αυτά
σέ άδειες πολιτείες,
•••
οί γέροι κλαίνε συνεχώς
ξεχάσανε άν ζούνε
τό όνομά τους ώς τραυλοί
στόν γείτονα θά πούνε,
•••
πάνε καί τά επίθετα
τά έφαγε ο χρόνος
καί έμεινε στήν θέση τους
η πίκρα καί ο πόνος,
•••
μόνο είς τά ψιλόσπιτα
ακούγονται φωνάρες
είναι οί οίκοι τού EURO
πού τούς χαρίζει χάρες,
•••
είν’ η ζωή μιά κόλαση
μέ μπράβους καί αντράκια
ενώ στά δάση ξεψυχούν
οί θάμνοι, τά δεντράκια,
•••
η θάλασσα ανίερη
χαίρεται τήν σαπίλα
από τούς βράχους τραγουδά
κάθε ψαρά τήν νίλα,
•••
άχ! έρημη, τρελή Ελλάς
πού νά σέ πάω τώρα
έτσι πού τά κατάφερες
στού θανατά τήν ώρα.
(…)
………………………………………..
«Στών Γραικών τήν ολόμαυρη ράχη
περπατώντας η ΛΟΞΑ μονάχη
μελετά τά λαμπρά της τά έργα
καί στά χέρια μαχαίρι κρατεί
γεννημένο από αίμα καί Γη».
ΔΙΟΝΥΣΙΕ, ΣΥΓΓΝΩΜΗ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΡΕΠΕΙΑ ΜΟΥ.
Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ
Απολαύστε περισσότερο Φιοράντε ΕΔΩ