Πρέπει να είμαστε υπερήφανοι για την καταγωγή μας – Της Ελένης Παπαδοπούλου – Λαμπράκη

Της ΕΛΕΝΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ – ΛΑΜΠΡΑΚΗ

Σερφάροντας στα βίντεο του YouTube από το τηλέφωνο έπεσα πάνω σε έναν από τους μεγαλύτερους ποιητές της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας, τον Οδυσσέα Ελύτη, και ζήλεψα, ζήλεψα ακραία δυνατά. Ένας μεγάλος Έλληνας που εξομοίωσε την ύπαρξή του με την Ελλάδα. Άλλαξε το επίθετό του και, όπως έλεγε ο ίδιος, το «Ελ» είναι τα αρχικά της Ελλάδας, το «υ» είναι γράμμα ελληνικό, αυτό που ταιριάζει είναι το «τη» για το τέλος.

Έτσι, από Οδυσσέας Αλεπουδέλης έγινε Οδυσσέας Ελύτης. Η αγάπη γι’ αυτήν τη χώρα, που πλέει σαν καράβι μέσα στο μεγάλο γαλάζιο πέλαγο, απέραντη. Τα αισθήματά του πάνω στο χαρτί υμνούν την επίσημη αγαπημένη που χάραξε την καρδιά του. Αισθάνθηκα λίγη μπρος το μεγαλείο αυτής της προσωπικότητας, όπως και την αγάπη μου για τη χώρα μικρή κι ασήμαντη. Σκέφτηκα πόσο ανάγκη έχει η πατρίδα μας από την αγάπη μας. Έτσι κανείς εχθρός, κανένας κίνδυνος δεν θα μπορούσε ποτέ να αγγίξει τα ιερά και τα όσιά μας. Να χλευάζει την ιστορία μας και να μη σέβεται έναν λαό που δοκίμασε από πρώτο χέρι τη βία μιας αλόγιστης καταστροφής, που είχε σαν αποτέλεσμα την αιώνια αδιαλλαξία, την αιώνια ασυμφωνία, την αιώνια ασέβεια μιας χώρας γειτονικής της Τουρκίας, αφού βέβαια δεν μπόρεσε να ξεπεράσει τους αυτοκρατικούς κύκλους μιας τουρκικής δυναστείας.

Τα χρόνια πέρασαν, οι σκέψεις άλλαξαν, οι άνθρωποι έχουν έναν άλλον τρόπο να λύσουν τις διαφορές τους κι αυτός είναι ο διάλογος, ξεκάθαρος και έντιμος. Φτάνει πια! Ο κόσμος πεθαίνει από τον άγνωστο θηριώδη επιθετικό ιό, που έχει αφήσει τους πάντες άφωνους, αδύναμους να τον αντιμετωπίσουν. Η φύση εκδικείται με απανωτά χτυπήματα, το έγκλημα κυριαρχεί στη ζωή μας και εκείνοι το μόνο που σκέφτονται είναι η κυριαρχία που αψηφά τα μηνύματά τους.

Κι όμως, ό,τι και να κάνουν, δεν μπορούν να αγνοήσουν μια Ελλάδα που πάλλεται από αγάπη για τη γη της αυτή που υμνεί ο ποιητής μας Οδυσσέας Ελύτης και λέει: «Πουθενά αλλού δεν ένιωσα τη ζωή μου τόσο δικαιωμένη όσο πάνω στην γέφυρα ενός πλοίου. Πλοίο διαρκείας η πατρίδα μου». Συγκίνηση γιατί η Ελλάδα, μια χώρα νησιωτική, που έχει ανάγκη την αγάπη μας και τον σεβασμό μας, γιατί είναι ένα πλοίο που μας αντέχει πλέοντας μαζί της σε μια θάλασσα ειρήνης, με τον μαΐστρο να φυλά τις ακτές, τα νησιά, όλα, την ακτογραμμή της. Πρέπει να είμαστε υπερήφανοι για την καταγωγή μας, για την υπόστασή μας, την εξυπνάδα, το πολυμήχανο της φυλής μας και το πείσμα, που δεν επιτρέπει επιβουλές και μισαλλοδοξίες επίδοξων κατακτητών.

Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ