ΡΩΤΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΩ, ΘΑ ΜΑΘΩ ΝΑ ΠΑΙΖΩ ΠΙΑΝΟ

April 11, 2021 στις κατηγορίες ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ,ΤΟ ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑ,

Μέσα στήν τόση σιωπή
χάνω καί τό μυαλό μου
πρέπει νά βρω τήν δύναμη
νά βρω τόν εαυτόν μου,
•••
τό πιάνο μέ παρηγορεί
θαυμάζω καί τά πλήκτρα
πού ’ναι στό σώμα τής ψυχής
τών ήχων πρώτη μήτρα,
•••
Θά βρω έναν διδάσκαλο
σέ ένα μαστροπείο
πού τόσοι άλλοι εκτιμούν
ώς θαυμαστό τοπίο,
•••
εκεί τά πλήκτρα θά χτυπώ
–τέρμα η ησυχία
μέ ήχους καί επιμονή
θά αρχίσουν τά ηχεία,
•••
καί θά μιλούν ηχητικά
ηδονικά κι ωραία
θά φύγω από τήν σιωπή
τήν άλλοτε μοιραία,
•••
βασανιστήρια, καημοί
στόν σατανά θά πάνε
είς τόν Παράδεισο περνώ
τά πλήκτρα σάν χτυπάνε,
•••
έχω παρέες ζηλευτές
κι ο Κόσμος άς βουλιάζει
–διαβάστε με, Φιλέλληνες
Τό χτες πάει, αλλάζει,
•••
τά βάρη πού σηκώνω, πιά
θά φύγουν, θά χαθούνε
τότε οι σωματέμποροι
άς ψάξουν νά μέ βρούνε,
•••
Παράδεισος ο τόπος μου
καί κόλαση τό ΕΞΩ.
Αχ, πού ‘σαι, άτιμε ντουνιά
μέ λόγια νά στίς βρέξω,
(…)
Ήμουνα έντιμος ανήρ
κι η σιωπή μέ σφάζει
ο Κόσμος μούχλιασε, θνητοί
τίποτε δέν αλλάζει,
•••
τό μαστροπείο θά γενεί
ίσως η σωτηρία
μέ τίς κυράδες οκλαδόν
μπράβο, κυρα-Μαρία!
………………………………
Άν βρίσκετε πρόστυχο
τό ταξίδι μου, κάντε
λιγάκι υπομονή
καί ρωτήστε
τόν εαυτό σας. Έχει πολλά
νά σάς πει. Πάρα πολλά!