Εύα Φούκα (πνευμονολόγος): Βιώνουμε καταστάσεις μεγάλης φόρτισης με ασθενείς που φεύγουν από τη ζωή
Του
ΑΡΗ ΜΠΕΡΖΟΒΙΤΗ
-«Πολλές φορές έφυγαν χωρίς να είναι κανένας δίπλα τους από την οικογένειά τους»
Η πνευμονολόγος Εύα Φούκα είναι μία αγωνίστρια της πρώτης γραμμής. Μία από όλους εκείνους τους αγωνιστές γιατρούς και νοσηλευτές που καθημερινά, σαν άλλοι στρατιώτες, δίνουν τη δική τους μάχη στα δημόσια νοσοκομεία με τον κορονοϊό, προσπαθώντας να σώσουν όσους περισσότερους ανθρώπους μπορούν.
Χωρίς να λογαριάζουν το προσωπικό και οικογενειακό κόστος, χωρίς να υπολογίζουν τα εξαντλητικά ωράρια και τις ακραίες συνθήκες εργασίας, αλλά προπαντός χωρίς δειλία και φόβο –αν θα μολυνθούν και οι ίδιοι– ορθώνουν το ανάστημά τους ανάμεσα στον κορονοϊό και τους ασθενείς και του λένε: «Δεν θα τους πάρεις μαζί σου!».
Εύα Φούκα (πνευμονολόγος): Από το «Παπανικολάου» εθελόντρια στο «Σισμανόγλειο»!
Η Εύα Φούκα είναι διευθύντρια ΕΣΥ της Πανεπιστημιακής Πνευμονολογικής Κλινικής και επιστημονική υπεύθυνη της μονάδας Covid-19 στις απλές κλίνες του Νοσοκομείου «Παπανικολάου» στη Θεσσαλονίκη. Όλοι γνωρίζουμε τον ασφυκτικό κλοιό στον οποίο βρέθηκαν, λόγω της πανδημίας, τα νοσοκομεία της Θεσσαλονίκης πριν από λίγο καιρό. Ωστόσο η Εύα Φούκα, όταν τελείωσε το βαρύ φορτίο στη Θεσσαλονίκη δεν έκατσε να ξεκουραστεί. Τώρα που η πανδημία χτυπά περισσότερο την Αττική, όταν την κάλεσαν για να βοηθήσει εθελοντικά σε νοσοκομείο της Αθήνας δέχθηκε χωρίς κανένα δισταγμό και εντάχθηκε στο δυναμικό του «Σισμανόγλειου». Στο «ΠΑΡΟΝ» περιγράφει όσα βίωσε το τελευταίο διάστημα:
«Πήγα εθελόντρια για δύο εβδομάδες στο ‘‘Σισμανόγλειο’’, αμέσως μόλις έγινε νοσοκομείο αναφοράς για τον κορονοϊό, μαζί με άλλους πέντε συναδέλφους μου από τη Βόρεια Ελλάδα, για να ανταποδώσουμε τη βοήθεια που μας προσέφεραν απλόχερα οι συνάδελφοί μας τότε που είχαμε εμείς το μεγάλο πρόβλημα. Σε συνεργασία με τους πνευμονολόγους και τους εντατικολόγους του νοσοκομείου συμβάλαμε ώστε να ξεκινήσει μια δεύτερη ΜΕΘ με οκτώ κλίνες προκειμένου να εξυπηρετηθούν ασθενείς που ήταν διασωληνωμένοι σε απλούς θαλάμους.
Στο ‘‘Σισμανόγλειο’’ η κατάσταση ήταν πάρα πολύ δύσκολη. Όλες οι απλές κλίνες Covid ήταν κατειλημμένες. Άδειαζαν και γέμιζαν διαρκώς. Και οι 18 κλίνες ΜΕΘ ήταν κατειλημμένες. Το φορτίο στο ‘‘Σισμανόγλειο’’ είναι πολύ μεγάλο. Αυτό που συμβαίνει τώρα στην Αθήνα το ζήσαμε και εμείς στη Θεσσαλονίκη, ίσως και χειρότερα».
// Οι ασθενείς των νοσοκομείων με άλλες παθήσεις παραμελούνται;
Δεν νομίζω ότι υπάρχει κάποια συνωμοσία που να μετέτρεψε τα νοσοκομεία αποκλειστικά για μία νόσο. Οι ασθενείς που νοσούν με Covid είναι απείρως πολλαπλάσιοι. Στο νοσοκομείο φθάνουν μόνο τα πιο βαριά περιστατικά που χρειάζονται νοσηλεία. Σίγουρα τα νοσοκομεία δεν μπορούν να απορροφήσουν όλους τους ασθενείς. Έτσι κάποιοι χρόνιοι ασθενείς πάνε λίγο πίσω. Νομίζω ότι όλοι αντιλαμβάνονται το επείγον της κατάστασης.
// Ποια είναι η πίεση που δέχεστε όλο αυτό το διάστημα;
Βιώνουμε καταστάσεις συναισθηματικής φόρτισης με ασθενείς που είναι πολύ βαριά και φεύγουν από τη ζωή και αυτό δεν μπορεί να μας αφήσει ανεπηρέαστους. Έχουμε όμως και εμείς ως άνθρωποι τις συνέπειες της πανδημίας σε προσωπικό και οικογενειακό επίπεδο. Όλο το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό υφίσταται ένα ιδιαίτερα μεγάλο τραύμα όλη αυτήν την περίοδο. Η αδρεναλίνη της υπερέντασης από τη διαχείριση της πανδημίας δεν επιτρέπεται να εκδηλωθεί και όσο αυτή επιμένει, όλοι υποφέρουμε από εργασιακή εξουθένωση, άλλοι σε μικρότερο και άλλοι σε μεγαλύτερο βαθμό. Θα πρέπει να υπάρχει μια μέριμνα για την ανακούφιση αυτών των ανθρώπων.
// Με ποιον τρόπο θεωρείτε ότι μπορεί να γίνει αυτό;
Με την αναγνώριση της προσφοράς τους και με την ενίσχυση του ΕΣΥ με περισσότερο ανθρώπινο δυναμικό. Να υπάρξει ένας εκσυγχρονισμός και ένας εξωραϊσμός των χώρων νοσηλείας και γενικά των χώρων εργασίας, ώστε οι συνθήκες εργασίας να βελτιωθούν. Παράλληλα, να υπάρξουν καλύτερες αμοιβές, ειδικά για τους ειδικευόμενους ιατρούς. Οι αμοιβές άλλωστε είναι αυτές που δημιουργούν και τη φυγή των νέων γιατρών στο εξωτερικό. Αυτό που πρέπει να συνειδητοποιήσουμε είναι ότι έχουμε πολύ υψηλής ποιότητας ανθρώπινο δυναμικό.
// Υπάρχει κάποιο περιστατικό που σας επηρέασε πολύ;
Υπάρχουν πάρα πολλά περιστατικά και πολλές ανθρώπινες ιστορίες, αλλά αυτό που θεωρώ ως μεγάλη τραγωδία ήταν όταν ολόκληρες οικογένειες νοσούσαν ταυτόχρονα, στο ίδιο ή σε διαφορετικά νοσοκομεία, χωρίς να μπορούν να έχουν ο καθένας γνώση της κατάστασης του άλλου. Πολλές φορές έφευγαν από τη ζωή χωρίς κανείς από την οικογένειά τους να τους φροντίσει, αφού ήταν νοσηλευόμενοι. Αυτό νομίζω ότι είναι τραγικό και ανατριχιαστικό, γι’ αυτό και δεν πρέπει να επιτρέψουμε να ξανασυμβούν τέτοιες τραγωδίες.