Ο κόσμος ζητάει ελπίδα – Της Ελένης Παπαδοπούλου – Λαμπράκη

Της ΕΛΕΝΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ – ΛΑΜΠΡΑΚΗ

Ακούω το συνηθισμένο μουσικό σήμα των ειδήσεων και τρέχω να αλλάξω κανάλι. Δεν ξέρω αν συμβαίνει και σε εσάς η μη αποδοχή γεγονότων και η απόρριψη μιας άκρατης απαισιοδοξίας που με πομπώδες ύφος εξαγγέλλουν, πιστεύοντας ότι τέρπονται οι συνειδήσεις μας και η ηχώ τους ακούγεται σαν τα καμπανάκια του Αϊ-Βασίλη.

Είναι και ότι υπάρχουν γεγονότα που ποτέ δεν έχουν ξανασυμβεί, αλλά ακόμα κι αυτοί που έχουν πίστη πως όλα θα αλλάξουν προς το καλύτερο χάνουν κάθε είδους ελπίδα. Τα θέματα της πανδημίας και της τουρκικής αδιαλλαξίας δεν μπορούν να αποτελούν είδηση ικανή να δημιουργήσει πνεύμα κρυφής πίστης ότι η πατρίδα θα συνέλθει από τα απανωτά χαστούκια μιας περίεργης συγκυρίας τραγικών γεγονότων, όπως οι θάνατοι τόσων ανθρώπων και η αγριότητα. Η αποκαθήλωση της αξίας της ανθρώπινης ζωή, χωρίς καμιά τύψη, αφού κάθε μέρα αποκαλύπτεται και ένα έγκλημα, συμπεριφορές απάνθρωπες, που δεν σέβονται την ανθρώπινη φύση.

Παρ’ όλη αυτήν την κατάσταση, που είναι σκοτεινή κι αβέβαιη, υπάρχει κι ένα είδος κοκορομαχίας ίσως για να πλουτίζει με λίγη διχόνοια την καθημερινότητά μας. Με τέτοιο καιρό, με τέτοιες συνθήκες κανείς δεν κερδίζει, δεν έχουμε προεκλογική περίοδο για ξεκατίνιασμα, το αγαπημένο σπορ των πολιτικών.

Ο κόσμος ζητά την ελπίδα που έχει χαθεί μέσα σε ένα σκοτεινό αύριο και, όπως φαίνεται, δεν υπάρχει περίπτωση να τη σώσουν τα έργα και οι πράξεις των ιθυνόντων, αφού οργανώνουν πορείες με χιλιάδες νέους ανθρώπους για να διεκδικήσουν πράγματα αστεία, χωρίς σεβασμό στην ανθρώπινη ζωή. Δεν αντέχουν την κλεισούρα λέει, ο κόσμος θέλει να βγει έξω για να αναπνεύσει. Κι αν ζούσαμε αυτήν την στιγμή έναν πόλεμο με όπλα από θαλάσσης, αέρος και ξηράς, τι θα έκαναν; Θα έκαναν πορείες διαμαρτυρίας για τους αστυνομικούς των πανεπιστημίων, που τα κατάντησαν κρησφύγετο πακιστανών και αφγανών εμπόρων απαγορευμένων ουσιών, με τις κλοπές και τα εγκλήματα να αποτελούν καθημερινότητα, ή θα βοηθούσαν –τουλάχιστον αυτό πιστεύω– στο να κρατήσουν ελεύθερη και καθαρή την έρημη αυτή χώρα, που πάντα θα αγωνίζεται για την επιβίωσή της, αφού ο Θεός της χάρισε τόσα αγαθά;

Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ