ΜΠΑΜΠΗΣ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ στο “Π”: Ο Ερντογάν χάνει, εμείς προχωρούμε

Του
ΜΠΑΜΠΗ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
Δημοσιογράφου και Βουλευτή (ΝΔ)

Ελλάς – Τουρκία ακολουθούν, επιτέλους, πορείες ανάστροφες. Προς όφελος της πατρίδας μας. Ειλικρινά, δεν κατανοώ την ανάλυση όσων, εντός των τειχών, πιστεύουν ακόμη στον κατευνασμό του Ερντογάν. Ειδικά έτσι όπως κατάντησε τη χώρα του.

Οι χειρισμοί Τσίπρα – Καμμένου – Παυλόπουλου εμπεριείχαν μια τακτική με φρασεολογία του τύπου «ο άνθρωπος είναι επικίνδυνος», «πάρ’ τον με το καλό», «πήγαινε με τα νερά του» και άφηναν, πού και πού, καμιά κορόνα για να ηρεμούν ορισμένοι στην Αθήνα. Από το 2015 και μέχρι τον Κυριάκο Μητσοτάκη δεν επενδύθηκε ούτρ ένα ευρώ στην Άμυνα. Υποκύψαμε στους χειρισμούς Μέρκελ – Ερντογάν στο Μεταναστευτικό. Καθυστερήσαμε τη ρύθμιση της ΑΟΖ όπου αυτό ήταν εφικτό. Υποβαθμίσαμε τη διπλωματική αποκάλυψη της επιθετικότητας. Και, ακόμη χειρότερα, η Ελλάδα οδηγήθηκε στο περιθώριο της ευρωπαϊκής ανάκαμψης, ενώ είχε καθίσει οικειοθελώς στο εδώλιο του αποσυνάγωγου της Ευρωζώνης.

Η Τουρκία βρίσκεται σε δυσμενή θέση εξαιτίας των πολιτικών Ερντογάν. Φαίνεται στη γεωπολιτική διπλωματία, όπως και στην ανοικτή οικονομία. Αντιθέτως, η Ελλάδα κερδίζει πόντους επειδή αποστρέφεται πια τις πολιτικές απομόνωσης και αξιοποιεί ενεργητικά το οπλοστάσιο που διαθέτουν οι φιλελεύθερες δημοκρατίες. Εμβάθυνση της ευρωπαϊκής ταυτότητας. Ταύτιση με τις πολιτικές ενίσχυσης του ευρώ. Άνοιγμα στις καλές διεθνείς πρακτικές. Εμπιστοσύνη στις αγορές. Διαρθρωτικές αλλαγές όπου απαιτείται. Εθνικό πρόγραμμα πολλαπλασιασμού των ωφελειών από το Ταμείο Ανάκαμψης και το Εταιρικό Σύμφωνο για το Πλαίσιο Ανάπτυξης (ΕΣΠΑ).

Μάθαμε, βεβαίως, από τα λάθη μας. Μερικά από τα οποία ομοιάζουν τρομερά με αυτά που κάνει τώρα ο Ερντογάν. Χωρίς εμπιστοσύνη στις αρχές διοίκησης και τους θεμελιώδεις θεσμούς δεν χτίζεις δυνατές θέσεις. Παράδειγμα η ανεξαρτησία της Κεντρικής Τράπεζας και της Στατιστικής Υπηρεσίας. Ο Ερντογάν άλλαξε τέσσερις διοικητές της Turkiye Cumhuriyet Merkez Bankasi επειδή θέλει η κυβέρνηση να ορίζει τη νομισματική πολιτική, από την οποία εξαρτάται η αξιοπιστία του κράτους. Ισχυρίζεται ότι ο ασυγκράτητος πληθωρισμός οφείλεται στο υψηλό επιτόκιο που απαιτείται για να προφυλαχθεί η λίρα από συνεχείς υποτιμήσεις.

Τα ίδια με τον Ερντογάν λέγανε κάποιοι και στην Αθήνα το 1989 και το 1993. Ύβριζαν τους Χαλικιά, Χριστοδούλου, Παπαδήμο και κοντέψαμε να βουλιάξουμε. Ακόμη και τώρα, που το επιτόκιο του ευρώ είναι δουλειά της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, δηλαδή των Τρισέ, Ντράγκι και Λαγκάρντ, η ομάδα του 2015 προσπάθησε να επιβάλει επικίνδυνες πολιτικές για το νόμισμα, με αποτέλεσμα να φτάσουμε στα capital controls και να καταρρεύσουν οι τράπεζες. Οι ίδιοι πολιτικοί επιχείρησαν να εκδιώξουν τον διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος Γιάννη Στουρνάρα (μέχρι και την εμπλοκή του στην υπόθεση Novartis σκηνοθέτησαν!) με σκοπό να ελέγξουν τις αποταμιεύσεις που είχαν απομείνει στο τραπεζικό σύστημα και να κατευθύνουν με πολιτικά κριτήρια τα δάνεια στην οικονομία. Το πληρώσαμε κι αυτό πανάκριβα. Η Ελλάδα ήταν η μόνη χώρα που έμεινε έξω από το φθηνό χρήμα που μοίρασε η ΕΚΤ, μέχρι τον Μάρτιο του 2020. Με αποτέλεσμα είτε να δανείζεται υπό καθεστώς μνημονιακής εξάρτησης είτε πανάκριβα στις διεθνείς αγορές, ενώ τώρα πουλάμε με άνεση κρατικά ομόλογα σε χαμηλότατα επιτόκια.

Επίσης, ο Ερντογάν άλλαξε τέσσερις προέδρους του Turkiye Istatistik Kanunu, δηλαδή της Στατιστικής Υπηρεσίας, επειδή, λέει, δεν υπολόγιζαν «σωστά» τις τιμές και την ανεργία. Και σε μας κάποιοι χάνονται ακόμη σε παρόμοιες αμφισβητήσεις με το μέτρημα της ανεργίας. Χειρότερο είναι ότι κυνηγήσαμε επί μια πενταετία και δυστυχώς κάποιοι συνεχίζουν να κυνηγούν τον Ανδρέα Γεωργίου, τον άνθρωπο που αποκατέστησε γρήγορα και οριστικά την αξιοπιστία της ΕΛΣΤΑΤ (μετά το φιάσκο των Greek Statistics).

Το 2005 ο Ερντογάν έκοψε έξι μηδενικά από τη νέα τούρκικη λίρα και υποσχέθηκε ισοτιμία ενός ευρώ. Σήμερα αξίζει όσο ένα δεκάλεπτο του ευρώ. Ο πολιτικός αυταρχισμός με την υποδούλωση των ανεξάρτητων θεσμών, η κατάλυση των ατομικών ελευθεριών με το κυνήγι των αντιφρονούντων, η τρομοκρατική επιθετικότητα γειτονικών χωρών και ιδίως προς την Ελλάδα και η κατασπατάληση του κρατικού χρήματος οδηγούν την Τουρκία στην καταστροφή. Η κατακρήμνιση της τουρκικής οικονομίας θα γίνει δείκτης των εξελίξεων. Η Ελλάδα, εφόσον συνεχίσει να κινείται στην αντίστροφη πορεία, θα κερδίζει τον δρόμο που χάσαμε λόγω της παρατεταμένης κρίσης και θα ενισχύσει την ασφάλεια και την ευμάρεια των ανθρώπων της.

Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ