Θα μονιμοποιηθού οι περιορισμοί!
Η δημοκρατία χρειάζεται οξυγόνο
Νίκος Κοτζιάς, ομότιμος καθηγητής Διεθνών Σχέσεων και Εξωτερικής Πολιτικής, μέλος του «Πράττω», συγγραφέας και πρώην υπουργός: «Οφείλουμε να υπερασπιστούμε τη δημοκρατική μέθοδο, τον δημοκρατισμό στον δημόσιο διάλογο, την ίδια τη δημοκρατία απέναντι σε αντιδημοκρατικές μεθόδους και ύβρεις. Για τη διασφάλιση μιας δημοκρατικής κουλτούρας συνολικά και κουλτούρας διαλόγου ειδικότερα. Η δημοκρατία χρειάζεται οξυγόνο. Έχει ανάγκη από πνευμόνια που γεμίζουν δημοκρατισμό, ιδέες, αναστοχασμό, διάλογο και αντιπαράθεση ώστε να δρουν σωτήρια και αναγεννητικά για την ίδια την κοινωνία».
Θα μονιμοποιηθού οι περιορισμοί!
Ευάγγελος Βενιζέλος, πρώην αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Εξωτερικών: «Η εκτίμησή μου είναι ότι δεν θα μονιμοποιηθούν περιορισμοί που επιβλήθηκαν προσωρινά και με βάση τα κριτήρια της αρχής της αναλογικότητας. Οι φιλελεύθερες δημοκρατίες διαθέτουν εθνικούς και διεθνείς μηχανισμούς επιστημονικής, κοινωνικής και δικαστικής επαγρύπνησης. Θα διεκδικήσουν όμως τη ‘‘μονιμοποίησή’’ τους πολλές επιπτώσεις της πανδημίας στις εργασιακές σχέσεις. Κυρίως δε οι επιπτώσεις στις κοινωνικές συμπεριφορές και γενικότερα στις ανθρώπινες σχέσεις».
Περισσότερη ενοποίηση στον χώρο της Υγείας
Μάριο Μόντι, πρώην πρωθυπουργός της Ιταλίας: «Στην περίπτωση της υγείας, χρειαζόμαστε περισσότερη ενοποίηση τόσο σε επίπεδο τομέων όσο και σε επίπεδο γεωγραφίας. Πρέπει να εξεταστεί η αλληλεξάρτηση μεταξύ της ανθρώπινης υγείας, της υγείας των ζώων και της υγείας του πλανήτη. Επιπλέον, πρέπει να υπάρξει λειτουργική ενοποίηση της εφαρμοζόμενης πολιτικής διασυνοριακά. Πριν από πέντε χρόνια ορισμένοι συζητούσαν για το αν πρέπει να επαναπατριστούν ακόμα και οι πολύ περιορισμένες αρμοδιότητες της Κομισιόν σε θέματα υγείας. Σήμερα, είναι σαφές ότι πρέπει να κινηθούμε στην αντίθετη κατεύθυνση».
Αύριο θα είναι η σειρά της
Γιάννης Πανούσης: «Ακόμα κι αν υιοθετούμε τη λαϊκή σοφία ότι ‘‘το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι’’ ας μη βιαστούμε να πούμε ότι ‘‘το βρώμικο κεφάλι’’ είναι η Δημοκρατία μας. Ίσως το κεφάλι να μην είναι ένα και η Λερναία Ύδρα το 2021 να είναι πανταχού παρούσα. Μ’ αυτά και μ’ αυτά δεδομένα, πρέπει να συμφωνήσουμε. Τώρα είναι η ώρα να στηρίξουμε εμείς τη Δημοκρατία. Αύριο θα ’ναι η σειρά της».
Χάνουν και όσα τους έμειναν
Γιώργος Σιακαντάρης, καθηγητής: «Το 2010 είχαμε την κινητοποίηση όσων νόμιζαν πως το πρόβλημα ήταν ότι οι κυβερνώντες δεν ήθελαν να συνεχίσουν να τους δίνουν το βιοτικό επίπεδο και την ανοδική κινητικότητα που είχαν. Η αγωνία των σημερινών συγκεντρωμένων δεν αφορά να τους επιστρέψουν όσα είχαν, αλλά το ότι χάνουν κι όσα τους έμειναν. Τους παρακινεί η κούραση από την πανδημία και κυρίως η αίσθηση απουσίας προοπτικής για το μέλλον. Και αυτό είναι μεγαλύτερο πρόβλημα για τη δημοκρατία από τους γεννημένους στις 17 Νοέμβρη εχθρούς της».
Να βάλουμε πλώρη για καλύτερες θάλασσες
Κωνσταντίνος Συρίγος, καθηγητής Παθολογίας, διευθυντής Τομέα Παθολογίας της Ιατρικής Σχολής του ΕΚΠΑ: «Μετά από έναν χρόνο πανδημίας, είναι πολύ δύσκολο να διακρίνει κανείς κάποιο κομμάτι της ζωής μας που να έχει παραμείνει όπως το γνωρίζαμε. Από τον τρόπο που μεγαλώνουμε τα παιδιά μας ή στηρίζουμε τους γονείς μας μέχρι αυτόν που δημιουργούμε, εργαζόμαστε, μαθαίνουμε, όλα έχουν αλλάξει, τα περισσότερα με εξαιρετικά ανατρεπτικό τρόπο. Ζούμε αναμφίβολα σε τρικυμιώδεις καιρούς, όπου η Ιατρική Σχολή ΕΚΠΑ κράτησε με σταθερό χέρι το τιμόνι και προσέφερε ουσιαστικά στην αντιμετώπιση της πανδημίας. Την επόμενη ημέρα οφείλουμε να βάλουμε πλώρη για καλύτερες θάλασσες με εφόδια γνώσεις, εμπειρίες, οργανωτικές δεξιότητες και κυρίως, όραμα και ουσιαστικούς στόχους. Και πάνω από όλα με την τόλμη να συνεργαστούμε για να χτίσουμε την Ιατρική Σχολή που όλοι μας θέλουμε».
Η μόνη πορεία
Οζγκιούρ Ουνλουχισαρτσικλί, διευθυντής του γραφείου στην Άγκυρα στο German Marshall Fund (GMF), θα μιλήσει στο Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών (10 – 14 Μαΐου): «Απαιτείται ισχυρή πολιτική βούληση και από τις δύο πλευρές για πραγματική βελτίωση των διαφορών μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας, κάτι που δεν είναι πιθανό για εκλογικούς λόγους και από τις δύο πλευρές. Επομένως, αν και δεν είναι βέλτιστο για κανένα από τα δύο μέρη, το Διεθνές Δικαστήριο μπορεί να είναι η μόνη πορεία προς τα εμπρός εφόσον υπάρχει τουλάχιστον συμφωνία σχετικά με το σύνολο των διαφορών μεταξύ των δύο χωρών».
Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ