ΣΤ. ΛΟΥΚΙΔΗΣ στο “Π”: Βρισκόμαστε στο πιο κρίσιμο σταυροδρόμι για την πορεία της πανδημίας!
Του
ΣΤΕΛΙΟΥ ΛΟΥΚΙΔΗ
Καθηγητή Πνευμονολογίας Ιατρικής Σχολής ΕΚΠΑ,
Προέδρου Ελληνικής Πνευμονολογικής Εταιρείας
Πέρασε ένας χρόνος από τη στιγμή που εμφανίστηκε το πρώτο περιστατικό λοίμωξης από COVID-19 στην Ελλάδα. Την αρχική φάση της αμηχανίας και πιθανά του φόβου για το άγνωστο διαδέχθηκε η συνεχής προσπάθεια για γνώση. Μάθαμε πολλά αλλά και αισθανθήκαμε πολύ περισσότερα αυτόν τον χρόνο. Αποκαταστήσαμε την εμπιστοσύνη του ΕΣΥ και δείξαμε ότι η συνολική προσπάθεια είναι αυτή που οδηγεί σε αποτελέσματα.
Ξεπεράσαμε την αρχική προσέγγιση, που μάλλον ήταν αμήχανη και σε κλινικό και σε θεραπευτικό επίπεδο. Ζητήσαμε δομημένες και σχεδιασμένες μελέτες για να μπορούμε να πάρουμε σωστές θεραπευτικές αποφάσεις. Καταλάβαμε ότι ο κύριος στόχος ήταν να αντιμετωπίσουμε την αναπνευστική ανεπάρκεια, που πρακτικά σημαίνει χαμηλά επίπεδα οξυγόνου, δεν ήταν η πρώιμη διασωλήνωση, αλλά η χορήγηση υψηλών ροών οξυγόνου μέσω μασκών ή/και ειδικών συσκευών υψηλής ροής οξυγόνου.
Φτιάξαμε θεραπευτικά πρωτόκολλα για τις νοσοκομειακές νοσηλείες που βασίζονταν στη χορήγηση χαμηλών δόσεων κορτιζόνης και αντιικής παρέμβασης με ρεμδεσιβίρη. Αναγνωρίσαμε τον σημαντικό ρόλο των συνοδών νοσημάτων, της ηλικίας και του σωματικού βάρους στην πρόγνωση και διαχείριση των ασθενών μας.
Αξιολογήσαμε τη διαχείριση σε επίπεδο σπιτιού ως σημαντικό παράγοντα στη συνολική διαχείριση της νόσου. Όταν η πλειοψηφία των ασθενών παραμένει στο σπίτι είναι βασικό να έχουμε σωστή αξιολόγηση της επιδείνωσης και της πιθανής παραπομπής σε νοσοκομείο. Έτσι αναδείχθηκε η αξία του παλμικού οξυμέτρου, από δημοσίευση μάλιστα ελλήνων πνευμονολόγων. Η προμήθεια κατ’ οίκον συσκευής παλμικής οξυμετρίας ως αντικειμενικός δείκτης κινδύνου σοβαρής COVID-19 πνευμονίας θεωρήθηκε σημαντική διαγνωστική προσέγγιση στην ταυτοποίησή της.
Στο τέλος του 2020 υποδεχτήκαμε με μεγάλο ενθουσιασμό τα εμβόλια. Οι μελέτες τους έδειξαν ασφάλεια και σημαντική αποτελεσματικότητα, ιδιαίτερα στον κίνδυνο σοβαρής νόσησης. Αποτελούν τη βασική ελπίδα για την αναχαίτιση της σοβαρής νόσου και την επιστροφή της κοινωνικής και οικονομικής ζωής του κάθε τόπου τουλάχιστον σε μερική κανονικότητα.
Γιατί, λοιπόν, κάνοντας όλα αυτά τα βήματα, φτάσαμε σήμερα έναν χρόνο μετά, σε μια σημαντική πίεση του συστήματος υγείας; Γιατί υπάρχει διασπορά της νόσου; Κάτι λοιπόν δεν κάνουμε σωστά ή έχουμε απέναντί μας την εμφάνιση ιδιαίτερα μεταδοτικών μεταλλάξεων;
Οι ιοί αλλάζουν συνεχώς μέσω μετάλλαξης και πάντα αναμένονται νέες μεταλλάξεις ενός ιού με την πάροδο του χρόνου. Μερικές φορές μπορεί να είναι ο προάγγελος μιας εξασθένισης ή/και εξαφάνισης. Άλλες φορές μπορεί να οδηγούν σε αυξημένη μεταδοτικότητα ή/και θνητότητα από τη νόσο. Οι σημερινές επικρατούσες μεταλλάξεις και ιδιαίτερα η βρετανική φαίνεται ότι χαρακτηρίζονται από υψηλή μεταδοτικότητα.
Παράλληλα, απέναντί μας υπάρχει η κούραση του κόσμου και η κλειστή οικονομική ζωή. Το πρώτο έχει δημιουργήσει ένα περιβάλλον που ευνοεί τη διασπορά, μιας και υπάρχει πλημμελής εφαρμογή μέτρων προστασίας. Το δεύτερο, απόλυτα συνυφασμένο με το πρώτο, δημιουργεί ένα περιβάλλον αστάθειας που μπορεί να μη συμμετέχει άμεσα στη διασπορά, αλλά οδηγεί σε μια αρνητική προδιάθεση για την αποδοχή κάθε είδους μέτρου.
Πιθανά πλησιάζουμε προς το τέλος και μάλλον βρισκόμαστε στο πιο κρίσιμο σταυροδρόμι για την πορεία της πανδημίας. Το μεγάλο ερώτημα είναι: Ποιον δρόμο θα πάρουμε σε αυτό το σταυροδρόμι; Ακόμα και αν θέλουμε να αγνοήσουμε τη σήμανση που υπάρχει, πρέπει όλοι να καταλάβουμε ότι στην προάσπιση της δημόσιας υγείας δεν υπάρχουν πισωγυρίσματα.
Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ
Φωτό: womenonly.gr