Μάκης Κουρής: Δεν δικαιούται κανείς να είναι απών από τη μάχη για τη ζωή που δίνουν συνάνθρωποί μας
Μητσοτάκης, Τσίπρας, Γεννηματά να αφήσουν στην άκρη τα «μαχαίρια» και, όταν ξεμπλέξουμε από τον κορονοϊό, ξαναγυρίζουν στο ρινγκ
-Κάνουν τεράστιο λάθος οι γιατροί μας, που έπρεπε από μόνοι τους να είχαν δηλώσει «παρών» από την πρώτη στιγμή, ακόμη και χωρίς καμία αμοιβή
Τα καταφέραμε για άλλη μια φορά… Να τρέχουμε κατόπιν εορτής, ενώ έχει πάρει κυριολεκτικά φωτιά η χώρα. Ο εχθρός θερίζει σε κάθε μεριά της πατρίδας μας κι εμείς ψάχνουμε για όπλα… Έναν χρόνο τώρα, η κυβέρνηση δεν είχε πάρει χαμπάρι ότι ο εισβολέας δεν είναι κανένα… παιχνιδάκι, που θα μπορούσε να «συλληφθεί» από τα ΜΑΤ του Χρυσοχοΐδη.
Μέχρι προχθές είχαν χάσει τη ζωή τους κοντά στους 7.500 συνανθρώπους μας, τα δε κρούσματα μόνο μέσα σε μία μέρα έφτασαν τα 3.465. Και, δυστυχώς, μόλις τώρα πήρε χαμπάρι ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης ότι δεν αντιμετωπίζεται, δεν περιορίζεται η δράση του κορονοϊού με… λιανοτούφεκα. Μόλις την περασμένη Τετάρτη συνειδητοποίησε ότι ο πόλεμος με τα συνήθη όπλα, λες και ο εισβολέας είναι κανένα παιχνιδάκι, δεν κερδίζεται.
Με αυτήν τη… λογική, το Μαξίμου νόμιζε ότι ο ιός μπορεί να πολεμηθεί με τα συνήθη μέτρα και τις υποδομές της καθημερινότητας. Και ο κορονοϊός βρήκε ανοιχτές τις πόρτες και απλώθηκε από τη μια άκρη της ελληνικής επικράτειας ως την άλλη. Μέχρι που, την περασμένη εβδομάδα, σήμανε συναγερμός. Τα νοσοκομεία γεμάτα, χωρίς κανένα κενό κρεβάτι, με το νοσηλευτικό προσωπικό να έχει καταρρεύσει.
Ελλείψεις παντού. Γι’ αυτό και η κυβέρνηση αναγκάστηκε να επιτάξει ιδιωτικά νοσοκομεία και γιατρούς, από τη στιγμή που μόλις 200 προσφέρθηκαν, παρότι ο μισθός (2.000 ευρώ) κάθε άλλο παρά ευκαταφρόνητος είναι.
Και εδώ ας μας επιτρέψουν οι γιατροί μας να τονίσουμε ότι κάνουν μεγάλο λάθος. Έχουν στα χέρια τους τη ζωή ανθρώπων που είχαν την ατυχία να πέσουν πάνω στον κορονοϊό και δίνουν μάχη άνιση. Και οι γιατροί βάζουν… τιμολόγιο. Η κοινωνική προσφορά στα σκουπίδια…
Αυτό είναι το χρέος πρωτίστως της κυβέρνησης αλλά και της αντιπολίτευσης.
Να προστατεύσουν όχι απλώς τη ζωή των πολιτών αλλά και των παιδιών τους, που κάποια στιγμή θα πάρουν στα χέρια τους τα κλειδιά της πατρίδας.
Είναι η ώρα τού ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ στον πόλεμο κατά του εχθρού, που θερίζει όπως θέριζαν τα πολυβόλα το ’40. Πόλεμο ζούμε, συμπατριώτες μας χάνουν τη ζωή τους…
Κυβέρνηση και αντιπολίτευση να βάλουν ΕΔΩ και ΤΩΡΑ στα «θηκάρια τα σπαθιά» και όταν, με το καλό, κερδίσουν τη μάχη, ξαναγυρίζουν στην «παλαίστρα της Βουλής», με «θεατή» τον Έλληνα, που θα κρίνει ποιες παρατάξεις θα του εξασφαλίσουν μια καλύτερη ζωή. Με όρθια την Ελλάδα, την πατρίδα μας, που αυτές τις μέρες γιορτάζει τα 200ά γενέθλιά της… Μετά από αγώνες, αίμα και δάκρυα πολλά…
Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ