ΗΤΑΝΕ ΑΛΛΟΤΕ ΜΙΑ ΧΩΡΑ, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΛΕΟΝ ΤΩΡΑ

ΗΤΑΝΕ ΑΛΛΟΤΕ ΜΙΑ ΧΩΡΑ, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΛΕΟΝ ΤΩΡΑ

Οι μέρες ανεμίζουνε
σέ βρώμικο αγέρα
σκεπάζουνε τήν ύπαρξη
νύχτα καί τήν ημέρα,
•••
περιπατούν τά σύγνεφα
πάν’ από κάθε σπίτι
καί έγινε ο άνθρωπος
όμοιος θαλάσσης δύτη,
•••
ψάρια ως καί οχτάποδες
μπόλικοι καρχαρίες
πότε ντυμένοι άρχοντες
μαζί καί οι «κυρίες»,
•••
καί κυβερνούν αλήτικα
φίδια μέ κάθε λέξη
κι ένας Λαός κουφόμυαλος
τώρα καί πέρα βρέξει.
+++
ΠΡΑΞΗ ΔΕΥΤΕΡΗ
ΤΩΡΑ ΖΩ ΣΕ ΜΙΑΝ ΠΑΓΙΔΑ
ΤΗΝ ΝΙΩΘΩ,
ΔΕΝ ΤΗΝ ΕΙΔΑ
•••
Επάγγελμα οι ψαράδες
εμείς τά δόλια ψάρια
δέν ξέρω πού γεννήθηκαν
ούτε καί τά αχνάρια,
•••
κρυμμένοι μέσα σέ «σπηλιές»
έβγαιναν μεσονύχτι
νά ρίξουν ανεμπόδιστοι
τό άτιμό τους δίχτυ,
•••
Οι Καρχαρίες κάνανε
τό μιαρό καθήκον
αυτό πού τούς διδάξανε
σέ πορνευμένο Οίκον,
•••
ακέφαλοι στά έγκατα
καί στό ψαχνό γιά «ψήφους»
είς τά σαλόνια γύριζαν
οι λατρευτοί τού Ύφους,
•••
κάτι δελφίνια χάθηκαν
ώς τάχιστα στά βάθη
κι ούτε ουδένα έδειραν
ούτε ουδέν ευρέθη,
•••
καί συνεχίζει ο Ψαράς
νά βρίζει καί νά σφάζει
σέ πολυθρόνα καθιστός
τού άρεσκε ν’ αράζει,
•••
έτσι τά χρόνια τρέχουνε
καί ο ψαράς χλευάζει
από τό ύψος τής σπηλιάς
εκεί, Γραικέ, π’ αράζει,
•••
οι άλλοι, τά ψαρόπουλα
σκύβουμε τό κεφάλι
γιατί ο νούς εστέρεψε
τόν έχουν πάρει άλλοι.
………………………………..
Η Χώρα πού ζούμε,
δέν μάς ξέρει.
Ευλογημένη νά είναι.
Ούτε καί εμείς τήν ξέρουμε
ευλογημένοι νά είμαστε.

Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ


 
Απολαύστε περισσότερο Φιοράντε  ΕΔΩ


Σχολιάστε εδώ