Ποιοι ενοχλήθηκαν στην Αθήνα από τη θετική κατάληξη της «κρίσης του χάρτη» με το Κάιρο
Υπάρχουν διπλωματικά όπλα στην ελληνική φαρέτρα
-Βγήκαν οι θιασώτες τού «σφάξε με, αγά μου, να αγιάσω» εν όψει Διερευνητικών και Πενταμερούς
Του
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΤΣΑΚΑΛΟΥ
Ανάσα στην Αθήνα προσφέρει η θετική κατάληξη της «κρίσης του χάρτη» με την Αίγυπτο, όχι μόνο γιατί επιβεβαιώνει τις άριστες σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών και κλείνει προς το παρόν την πόρτα για μια νέα προσέγγιση της Αιγύπτου με την Τουρκία, αλλά γιατί συγχρόνως κλείνει τα στόματα που έσπευσαν να ανοίξουν στην Αθήνα και στη Λευκωσία προκειμένου να αποδομήσουν τις τριμερείς συνεργασίες, προβάλλοντας την άνευ όρων επίλυση των ελληνοτουρκικών προβλημάτων και του Κυπριακού.
Η διαχείριση της κρίσης με την Αίγυπτο από την κυβέρνηση, αν και απουσίασαν οι προληπτικές κινήσεις, έγινε σε συνθήκες πίεσης, πολιτικής, διπλωματικής και χρονικής. Όμως απεδείχθη ότι η εμβάθυνση των σχέσεων της Ελλάδας με την Αίγυπτο και ειδικά τον Πρόεδρο Αλ Σίσι είναι μεγάλη, όπως και ότι οι πολυμερείς συνεργασίες που με πολλές δυσκολίες έχουν κτισθεί τα τελευταία χρόνια στην Ανατολική Μεσόγειο, με τη σύμπραξη και των προηγούμενων ελληνικών κυβερνήσεων, δημιουργούν ένα ευρύτερο, ισχυρό πλαίσιο συνεργασίας και κοινών συμφερόντων.
Η επίσκεψη του Νίκου Δένδια στο Κάιρο δεν ήταν καθόλου εύκολη υπόθεση, παρά το γεγονός ότι είχε προηγηθεί η τηλεφωνική επικοινωνία Μητσοτάκη – Σίσι, αλλά η θετική κατάληξη των συνομιλιών του με τον αιγύπτιο ΥΠΕΞ Σαμέχ Σουκρί είναι μία ακόμη απόδειξη του υψηλού επιπέδου των σχέσεων των δύο χωρών αλλά και των δυνατοτήτων που υπάρχουν για τη διμερή και περιφερειακή συνεργασία.
Για να μη γελιόμαστε. Η θέση της Αιγύπτου, όπως σταθερά διατυπώνεται εδώ και σχεδόν 20 χρόνια, είναι ότι δεν αναγνωρίζει την πλήρη επήρεια των νησιών σε θαλάσσιες ζώνες και αυτή η θέση δεν έχει αλλάξει, ούτε προφανώς θα αλλάξει στο μέλλον.
Η Αίγυπτος, σε περίπτωση που αποδεχόταν τις αυθαίρετες προτάσεις της Τουρκίας για να μοιράσουν την υφαλοκρηπίδα της Ανατολικής Μεσογείου με βάση τη μέση γραμμή (μεταξύ τουρκικής και αιγυπτιακής ηπειρωτικής ακτής) θα κέρδιζε μια αρκετά σημαντική έκταση υφαλοκρηπίδας η οποία τώρα διεκδικείται και από την Ελλάδα.
Όμως η Αίγυπτος, λόγω και των εχθρικών σχέσεων Ερντογάν – Αλ Σίσι αλλά και επειδή δεν θέλει να ρισκάρει τις πολυμερείς συνεργασίες στην Ανατολική Μεσόγειο, που θα διαταραχθούν εφόσον αποφασίσει να συμπράξει με την Τουρκία, όχι μόνο δεν έκανε οριοθέτηση με την Τουρκία, αλλά από το 2003 έχει κάνει διεθνή συμφωνία οριοθέτησης με την Κύπρο και τον Αύγουστο του 2020 έκανε τη μερική συμφωνία οριοθέτησης με την Ελλάδα.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η συμφωνία αυτή είναι προϊόν ανάγκης. Έγινε με σοβαρές παραχωρήσεις στην αιγυπτιακή πλευρά, καθώς η μέση γραμμή μεταξύ Ελλάδας και Αιγύπτου κινήθηκε προς τον Βορρά, περιορίζοντας την επήρεια ακόμη και νησιών όπως η Ρόδος, η Κάρπαθος, ακόμη και η Κρήτη, γιατί ήταν ο μοναδικός τρόπος αντίδρασης στο τουρκολιβυκό μνημόνιο. Διότι, ως γνωστόν, η γραμμή οριοθέτησης Ελλάδας – Αιγύπτου επικαλύπτει το μεγαλύτερο μέρος της περιοχής που η Τουρκία θεωρεί τουρκική ΑΟΖ βάσει του παράνομου τουρκολιβυκού μνημονίου.
Η αλλαγή του χάρτη του οικοπέδου που έχει δημιουργήσει το πρόβλημα με την Ελλάδα και είχε δώσει την ευκαιρία στην Άγκυρα να το προβάλει ως προάγγελο της έναρξης διαπραγματεύσεων για οριοθέτηση υφαλοκρηπίδας μεταξύ Τουρκίας και Αιγύπτου ήταν σημαντική εξέλιξη.
Γιατί εκτός του ότι η κυβέρνηση Αλ Σίσι έδειξε ότι δεν έχει σκοπό να αλλάξει στάση έναντι της ερντογανικής Τουρκίας, συγχρόνως έσπευσε να δηλώσει εμπράκτως ότι τηρεί και είναι δεσμευμένη από την ελληνοαιγυπτιακή συμφωνία, καθώς όλα τα οικόπεδα τα οποία βγήκαν σε διεθνή διαγωνισμό ακολουθούν ακριβώς τη γραμμή οριοθέτησης που έχουν αποφασίσει οι δύο χώρες.
Όταν προέκυψε το πρόβλημα με το αιγυπτιακό οικόπεδο, ωσάν να συντονίζονταν από κάποιο… αόρατο χέρι, σχολιαστές και αναλυτές στην Αθήνα και στην Κύπρο, γνωστοί οι περισσότεροι ως θιασώτες της άνευ όρων προσέγγισης με την Τουρκία και υποστηρικτές του Σχέδιου Ανάν, έσπευσαν να βγουν στο προσκήνιο επιχειρηματολογώντας για την «αποτυχία» των πολιτικών ανάπτυξης συνεργασιών στην Ανατολική Μεσόγειο, οι οποίες, όπως λίγο-πολύ ισχυρίζονται, ευθύνονται για την… επιθετικότητα της Τουρκίας.
Υπήρξαν μάλιστα κάποιοι που (λόγω και της συγκυρίας και της αναμενόμενης σύγκλησης της Πενταμερούς για το Κυπριακό) βρήκαν ευκαιρία με αφορμή το συγκεκριμένο επεισόδιο με την Αίγυπτο, επενδύοντας προφανώς στο ότι το πρόβλημα δεν θα λυνόταν, έσπευσαν να χαρούν για το ότι η Αίγυπτος τα βρίσκει με την Τουρκία, «εγκαταλείποντας» την Ελλάδα και την Κύπρο. Με μοναδικό στόχο τελικά να υποστηρίξουν ότι όλες οι άλλες πολιτικές και διπλωματικές κινήσεις είναι επιζήμιες και μας αποσπούν από τον στόχο μας, που πρέπει να είναι η συνεύρεση με την Τουρκία.
Πρόκειται για ένα ακόμη σύμπτωμα της γνωστής «ασθένειας», σύμφωνα με την οποία για όσα συμβαίνουν δεν φταίει η Τουρκία αλλά η Ελλάδα και η Κύπρος, που την προκαλούν…
Όχι χωρίς όρους η Πενταμερής
Καθώς το επόμενο διάστημα θα είναι εξαιρετικά δύσκολο, Αθήνα και Λευκωσία –τουλάχιστον σε ό,τι αφορά το Κυπριακό– οφείλουν να ξεκαθαρίσουν ότι δεν θα δεχθούν μια άνευ όρων συζήτηση στην Πενταμερή και ότι θα επιμείνουν για συνέχιση από το σημείο που έμειναν οι συνομιλίες στο Κραν Μοντανά. Θα είναι εγκληματικό, έστω και ατύπως –κάτι που φυσικά δεν ισχύει, καθώς θα γίνει σε ανώτατο επίπεδο η Πενταμερής, παρουσία και του ΓΓ του ΟΗΕ–, να βρεθούν η Αθήνα και η Λευκωσία σε τραπέζι που η συζήτηση θα περιλάβει και προτάσεις περί δύο κρατών. Και εφόσον διατυπωθούν τέτοιες θέσεις, θα πρέπει να είναι έτοιμες να υποβάλουν αντίστοιχες προτάσεις που θα καλούν σε λύση ενιαίου κράτους. Ούτε ομοσπονδίας, ούτε διζωνικής, ούτε δικοινοτικής, αλλά περί ενιαίου, δημοκρατικού ευρωπαϊκού κράτους για όλους τους πολίτες του.
Ας μην επιτραπεί η εμπλοκή όλων εκείνων που θέλουν να μετατρέψουν κάθε δυσκολία και κάθε εμπόδιο σε εφόδιο για την Τουρκία. Και η υπόθεση του αιγυπτιακού οικοπέδου αλλά και η όλο και πιο στενή περιφερειακή συνεργασία της Ελλάδας με το Ισραήλ, την Αίγυπτο, τις χώρες του Κόλπου, τη Γαλλία και τις ΗΠΑ δείχνουν ότι υπάρχουν διπλωματικά όπλα στην ελληνική φαρέτρα. Ας μην υποκύψουμε στην αντίληψη του τύπου «σφάξε με, αγά μου, να αγιάσω», που θέλουν ορισμένοι κύκλοι να επιβάλουν έναντι της Τουρκίας…
Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ