Δημ. Στωίδης στο “Π”: Επέτειος Ανεξαρτησίας
Του
ΔΗΜΟΣΘΕΝΗ ΣΤΩΙΔΗ
Πρεσβευτή ε.τ.
Μία επέτειος με ευνόητο συμβολισμό για τον Ελληνισμό, εγχώριο και ομογενειακό. Συμμερίζομαι εξαρχής την προφανή πεποίθηση ότι ο φετινός προγραμματιζόμενος εορτασμός με την ευκαιρία της 200ής επετείου της Εθνικής Ανεξαρτησίας δικαιούται ευλόγως να τύχει εξαιρετικής προσήλωσης, δεδομένου ότι εκείνη της 150ής συνέπεσε με τη σκοτεινή περίοδο του καθεστώτος των συνταγματαρχών.
Συνεπώς, η σκοπιμότητα ανάδειξης της ιστορικότητας του γεγονότος της έναρξης του απελευθερωτικού αγώνα συναρτάται με την έκδηλη βούληση της έκφρασης αυτονόητων θεωρητικών αναδιφήσεων καθώς και με τη συνακόλουθη πρόθεση διοργάνωσης επιλεγμένων και ad hoc εκδηλώσεων.
Εκδηλώσεις οι οποίες εκτιμάται ότι απευθύνονται καταρχήν στο Πανελλήνιο, με ειδικότερη έμφαση στη νεότερη γενιά του τόπου, η οποία ενδεχομένως να μην έχει γίνει κοινωνός πτυχών της πολυκύμαντης ιστορικής διαδρομής του ελληνικού έθνους. Η φετινή συγκυρία αποτελεί λοιπόν εξαιρετική ευκαιρία πέραν της γενικότερης προβολής της χώρας και για την παιδαγωγική εξοικείωση με αξιοσημείωτους σταθμούς της σύγχρονης πορείας της πατρίδας μας.
Το αίσια διαμορφούμενο κλίμα εν όψει της κεντρικής ημερομηνίας της Επετείου, της 25ης Μαρτίου, πιθανολογείται ότι δεν θα μείνει εντέλει ανεπηρέαστο από τις συνέπειες και τις επιπτώσεις των μέτρων για την αντιμετώπιση της πανδημίας. Η διάχυτη ψυχολογική έξαρση που ταλανίζει εν προκειμένω τους πολίτες προβλέπεται ότι θα υποβαθμίσει σε αισθητό βαθμό τη διάθεσή τους για αυθόρμητη φυσική παρουσία και συμμετοχή στις προετοιμαζόμενες εκδηλώσεις. Εννοείται ότι ουδόλως αρκεί να υπολογίζουν οι διοργανωτές σε τυχόν ανταπόκριση από την αλλοδαπή.
Ελπίζω πως όχι!
Θεωρώ λοιπόν ότι η στοιχειώδης λογική υπαγορεύει την πεποίθηση να αποφευχθούν οι υπερβολές και οι διαδοχικές βολιδοσκοπήσεις και σταθμίσεις ως προς την οριστικοποίηση των υπό κρίση προτάσεων. Όπως, π.χ., αιφνιδίως φαίνεται να προτείνεται η προσέγγιση και… Αϊτινών, εις ανάμνηση, όπως λέγεται, της θετικής στάσης τους κατά τον απελευθερωτικό αγώνα των Ελλήνων, ή ακόμη η φημολογούμενη σχετική συνεννόηση με το… Μπαγκλαντές.
Ανεξαρτήτως της εγκυρότητας των εν λόγω γεγονότων, η πραγματικότητα χαρακτηρίζεται, κατά τη γνώμη μου, εννοιολογικά από τη ρήση «ουκ εν τω πολλώ το ευ». Δηλαδή, οι σχετικές διαβουλεύσεις δεν θα πρέπει να είναι ατέρμονες, ούτε οι προτεινόμενες δράσεις να είναι απόρροια διαγωνισμού ομορφιάς (beauty contest). Ούτε βέβαια να αποτελέσει αφορμή για τυχόν αυτοπροβολή και φρούδο ανταγωνισμό στην τυχόν επικράτηση ατομικών φιλοδοξιών, θέτοντας ίσως αυτόν κατ’ αυτόν τον εορτασμό σε δευτερεύουσα μοίρα.
Ομοίως δεν θα πρέπει να υπερισχύσει η πιθανόν αυτάρεσκη εντύπωση ότι και ο υπόλοιπος κόσμος συμμερίζεται εξίσου την ελληνική οπτική για την αναγκαιότητα εορτασμού της Επετείου των αγώνων της Εθνεγερσίας. Εν προκειμένω, είναι σκόπιμο να αφεθεί η αλλοδαπή εν γένει στις επιλογές της, δίχως πρόθεση δικής μας επίμονης εμπλοκής της στον εορτασμό. Η στοιχειώδης σοβαρότητα και αξιοπιστία υπαγορεύουν την ορθολογική εν προκειμένω συμπεριφορά μας.
Εν κατακλείδι, θεωρώ ότι η σπουδαιότητα της αποτίμησης της μακράς εθνικής διαδρομής από την αφετηρία των αγώνων για την κατάκτηση της Εθνικής Ανεξαρτησίας θα έχει μεγαλύτερα περιθώρια επιτυχούς αποτύπωσης των ιστορικών γεγονότων εφόσον οι σχετικές δράσεις/εκδηλώσεις περιλαμβάνονται σε συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα με καθορισμένη, βραχεία, διάρκεια και ελεγχόμενη θεματολογία.
Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ