Θ. ΔΡΙΤΣΑΣ στο “Π”: Το κράτος δικαίου οφείλει να αποδείξει τώρα την ύπαρξή του, για τη ζωή του Δημήτρη Κουφοντίνα

Του
Θοδωρή Δρίτσα
Βουλευτή Α’ Πειραιά και Νήσων,
Τομεάρχη Εθνικής Άμυνας της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία

Κανένα αυθεντικό κράτος δικαίου δεν μπορεί να διατείνεται ότι αισθάνεται… εκβιαζόμενο από οποιοδήποτε αίτημα-διεκδίκηση. Γιατί κάθε διεκδίκηση ενυπάρχει στις συνταγματικές προβλέψεις του κράτους δικαίου. Όταν συμβαίνει το αντίθετο, κάτι δεν πάει καλά με το ίδιο το κράτος και με την κυβέρνηση που το διοικεί. Κράτος που αισθάνεται να εκβιάζεται δεν είναι δημοκρατικό.

Αυτά τα πολύ βασικά ζητήματα οφείλουν, σε αυτές τις κρίσιμες στιγμές για τη ζωή του ισοβίτη Δημήτρη Κουφοντίνα, να τα σκεφτούν όλοι οι εκπρόσωποι του ελληνικού κράτους και κυρίως ο ίδιος ο πρωθυπουργός κ. Κυριάκος Μητσοτάκης.

Πολύ περισσότερο όταν ισχύει απόλυτα κάτι που από πολλές πλευρές αυτές τις μέρες έχει ειπωθεί και έχει γραφτεί πολλές φορές: Η θανατική ποινή στην Ελλάδα έχει καταργηθεί κάμποσες δεκαετίες τώρα. Δεν έχουμε δικαίωμα ως Πολιτεία αλλά και ως κοινωνία να την επαναφέρουμε έστω και με έμμεσο τρόπο, μένοντας απαθείς ή επιδεικνύοντας μια ακατανόητη, αχρείαστη και ατελέσφορη «πυγμή». Άσε που αυτή η «πυγμή», ακριβώς επειδή είναι ανόητη, είναι πιθανό να σπείρει ανέμους. Και άντε μετά να δούμε ποιος θα αναλάβει την ευθύνη να… θερίσει θύελλες.

Καμιά αξία του πολιτισμού μας δεν μπορεί να καθίσταται υπέρτερη από την αξία της ανθρώπινης ζωής. Άλλωστε, η αυθεντική υπόσταση του κράτους δικαίου ξεπερνά κατά πολύ την έννοια του… δίκαιου κράτους. Κράτος δικαίου υπάρχει μόνο όταν το ίδιο το κράτος προνοεί για τον αποτελεσματικό αυτοέλεγχο και τον αυτοπεριορισμό του «εγγενούς αυταρχισμού» του και της «εγγενούς αυθαιρεσίας» του. Με αυτήν τη γνήσια φιλελεύθερη και δημοκρατική επιστημονική και πολιτική προσέγγιση προσέρχεται πάντα σε αυτήν τη σοβαρή συζήτηση και στην αντιμετώπιση σοβαρών όντως ή και ακραίων διλημμάτων η δική μας Αριστερά. Κατά τη γνώμη μου, είναι η μόνη αξιόπιστη και στέρεη βάση για την υπεράσπιση του κράτους δικαίου και για να αποκτήσει ουσιαστικό περιεχόμενο η φιλελεύθερη και δίκαιη πολιτική και κοινωνική δημοκρατία.

Για τον κ. Κυριάκο Μητσοτάκη, για τον κ. Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, για την κ. Σοφία Νικολάου και για κάθε φοβική σκέψη που ρέπει προς τη Δεξιά και την Ακροδεξιά και θεωρεί ως μόνο και κύριο πυλώνα της ασφάλειας των πολιτών και της Δημοκρατίας το αστυνομικό κράτος, αυτά ίσως είναι ψιλά γράμματα. Όμως εδώ διακυβεύεται η ανθρώπινη ζωή και σε αυτό το μείζον διακύβευμα δεν μπορεί να παρεισφρήσει κανένα «ζύγι» αναφορικά με τη σοβαρότητα της ενοχής και του εγκλήματος του καταδικασμένου. Η ενοχή έχει κριθεί, και μάλιστα τελεσίδικα και αμετάκλητα. Άλλο ζήτημα κρίνεται τώρα. Η ζωή!

Τέλος, ελπίζω να είναι κοινός τόπος για τις πολιτικές αντιθέσεις και ανταγωνισμούς στη χώρα μας η παραδοχή ότι η ύψιστη δημοκρατική γενναιότητα όλων μας κρίνεται όταν πρόκειται για αντιπάλους ή και για εχθρούς. Για τους φίλους είναι εύκολη και ανέξοδη…

Με αυτές τις καθαρές θέσεις στέκεται ο ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία απέναντι στο αίτημα-διεκδίκηση του απεργού πείνας και τώρα πια και δίψας Δημήτρη Κουφοντίνα. O πρόεδρος Αλέξης Τσίπρας, οι αρμόδιοι τομεάρχες της ΚΟ, το Τμήμα Δικαιωμάτων, βουλευτές και κομματικά στελέχη, διανοούμενοι και επιστήμονες υψηλούς κύρους, εκπρόσωποι της ιατρικής και νομικής σκέψης και δράσης, ο διεθνής Τύπος και όλα σχεδόν τα κόμματα της αντιπολίτευσης, έχουν πάρει καθαρή θέση, εκπροσωπώντας τη μεγάλη πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας. Το ίδιο οφείλει να κάνει, χωρίς καμία άλλη καθυστέρηση, και η κυβέρνηση.

Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ