Εθνικό όνειδος ο ρόλος που διαδραματίζει ακόμα η βρετανική διπλωματία στην Κύπρο

Γράφει ο
ΠΕΡΙΚΛΗΣ  ΝΕΑΡΧΟΥ
Πρέσβυς ε.τ.

Η κοινή γνώμη παρακολούθησε με κατάπληξη συνέντευξη Τύπου τη Δευτέρα 22 Φεβρουαρίου, στη Λευκωσία, του Προέδρου του κυβερνώντος κόμματος ΔΗΣΥ Αβέρωφ, ο οποίος είπε απροκάλυπτα ότι «πρέπει να δώσουμε στους Τουρκοκυπρίους την πολιτική ισότητα».

Η κοινή γνώμη εντυπωσιάσθηκε ιδιαίτερα από το γεγονός ότι οι δηλώσεις Αβέρωφ έγιναν αμέσως μετά τη συνάντησή του με τον Ύπατο Αρμοστή (πρέσβυ) της Μ. Βρετανίας στην Κύπρο Λίλλυ. Ο κ. Αβέρωφ απηύθυνε, στην ίδια συνέντευξη, έκκληση στον Γ. Γραμματέα του ΑΚΕΛ Άντρο Κυπριανού για άμεση συνάντηση, με αντικείμενο την ανταλλαγή απόψεων για κοινή πορεία των δύο κομμάτων με στόχο τη «λύση» του Κυπριακού. Η ανταπόκριση του ΑΚΕΛ ήταν άμεση και η συνάντηση ορίσθηκε για τις 4 Μαρτίου.

Οι ηγεσίες των δύο κομμάτων είναι από καιρό συντονισμένες προς την ίδια κατεύθυνση. Είναι η πρώτη φορά όμως που εκδηλώνουν ανοικτά και επίσημα τη σύγκλιση των απόψεών τους και τη συμπόρευσή τους εν όψει της προετοιμαζόμενης Πενταμερούς Διασκέψεως για το Κυπριακό, για να «επιτύχουν» «λύση» του Κυπριακού, με βάση την «πολιτική ισότητα» με τους Τουρκοκυπρίους.

Ο Πρόεδρος του ΔΗΣΥ, στην ίδια συνέντευξη, επανέλαβε το ιδεολογικό πρόσημο της συνεργασίας: Την αποτροπή δήθεν, με την επιδιωκόμενη «λύση», της «διχοτομήσεως» και τον «τερματισμό της Τουρκικής κατοχής»! Πώς επιτυγχάνεται αυτό; Με μια ακόμη υποχώρηση της Ελληνικής πλευράς, που φτάνει στα όρια της πλήρους συνθηκολογήσεως με τον Αττίλα. Της αναγνωρίσεως δηλαδή της πλήρους πολιτικής ισότητας στους Τουρκοκυπρίους. Της εξισώσεως, δηλαδή, της μειοψηφίας του 18% με την πλειοψηφία του 80%, που σημαίνει πρακτικά ότι καμιά απόφαση δεν θα μπορούσε να λαμβάνεται χωρίς τη σύμφωνη γνώμη των Τουρκοκυπρίων, που ελέγχονται από την Άγκυρα. Με λίγα λόγια, με την περιβόητη δήθεν «λύση», που θα αποτρέψει τη «διχοτόμηση» και «θα τερματίσει την Τουρκική κατοχή», τα κατεχόμενα εδάφη της Κύπρου θα αναγνωρισθούν και θα νομιμοποιηθούν ως «συνιστών κράτος» της ομοσπονδίας, στην πραγματικότητα συνομοσπονδίας, και ολόκληρη η Κύπρος, με την «πολιτική ισότητα» κατά 50% με 50%, θα τεθεί υπό τον έλεγχο της Άγκυρας, εφόσον καμιά απόφαση δεν θα μπορούσε να ληφθεί χωρίς τη συναίνεσή της και η Κυπριακή Δημοκρατία θα έχει εν τω μεταξύ καταργηθεί και θα έχει αντικατασταθεί από ένα δικέφαλο και ασπόνδυλο κράτος, χωρίς πραγματική ανεξαρτησία και κυριαρχία.

Προς διαβουκόληση των αφελών, προβάλλεται η θεωρία ότι δήθεν οι Τουρκοκύπριοι, με την επιδιωκόμενη «επαναπροσέγγιση» και την απόδοση σ’ αυτούς της «πολιτικής ισότητας», θα γίνουν έντιμοι και καλόβουλοι συνεταίροι, που δεν θα παίρνουν εντολές από την Άγκυρα. Οι αφέλειες αυτές είναι εξόφθαλμα ανεδαφικές και χρησιμοποιούνται ως άλλοθι και ως φύλλο συκής από τους προπαγανδιστές τους. Οι λόγοι είναι προφανείς.

Πρώτον, γιατί οι πραγματικοί Τουρκοκύπριοι είναι ήδη μειοψηφία στα κατεχόμενα.

Δεύτερον, γιατί εξαρτώνται οικονομικά από την Άγκυρα και ελέγχονται από τις δυνάμεις του κατοχικού στρατού. Όσοι νομίζουν ότι μετά τη «λύση», επειδή το οικονομικό βάρος της υποστηρίξεως των Τουρκοκυπρίων θα μεταφερθεί στους ώμους των Ελληνοκυπρίων, θα καταστεί αυτό καταλύτης «απελευθερώσεως» των Τουρκοκυπρίων, πλανώνται πλάνην οικτράν. Η οικονομική μεταφορά δεν θα γίνει με όρους «γενναιοδωρίας» των Ελληνοκυπρίων, αλλά ως μέρος ενός «ισότιμου» θεσμικού καθεστώτος, που θα είναι λεόντειο σε βάρος των Ελληνοκυπρίων και θα το έχει επιβάλει η Άγκυρα.

Τρίτον, γιατί την «πολιτική ισότητα» δεν την επιβάλλουν οι Τουρκοκύπριοι αλλά η Άγκυρα. Οι Τουρκοκύπριοι δεν έχουν ανάγκη την «πολιτική ισότητα» για να υπερασπίσουν τα πραγματικά τους δημοκρατικά δικαιώματα. Την έχει ανάγκη όμως η Τουρκία για να εργαλειοποιήσει τους Τουρκοκυπρίους ως στρατηγική μειονότητα και να τη χρησιμοποιήσει για τον στρατηγικό και γεωπολιτικό έλεγχο της Κύπρου και της περιοχής. Η Άγκυρα δεν προτάσσει τους Τουρκοκυπρίους, ούτε θα ανεχθεί, όπως το απέδειξε πρόσφατα ο Ερντογάν, οποιαδήποτε «διαφωνία» ή «αυτονομία» τους. Προέχουν γι’ αυτήν τα στρατηγικά και γεωπολιτικά συμφέροντα της Τουρκίας.

Ποια μορφή θα είχε η λεγόμενη «πολιτική ισότητα» την οποία τόσο «γενναιόδωρα» προτείνει ο Πρόεδρος του ΔΗΣΥ να δοθεί στους Τουρκοκυπρίους; Η έννοιά της για την Τουρκική πλευρά είναι διπλή. Εσωτερική και εξωτερική. Στο συνταγματικό δηλαδή επίπεδο και στο διεθνές επίπεδο. Στο συνταγματικό επίπεδο θα ήταν είτε αριθμητική 50% με 50% είτε με Τουρκικό βέτο στη λήψη οποιασδήποτε αποφάσεως. Θα σήμαινε επίσης εκ περιτροπής Προεδρία, Τούρκο υπουργό Εξωτερικών, εάν ο Πρόεδρος ήταν Έλληνας, διαμοιρασμό κατά 50% με 50% των υψηλών κρατικών θέσεων και μεγάλων πρεσβειών κ.ά. Στο εξωτερικό επίπεδο θα σήμαινε αναγνώριση δύο ισοτίμων οντοτήτων. Στη συγκεκριμένη περίπτωση δύο «συνιστώντων κρατών» ή, κατά μια Βρετανική πρόταση, «δύο Κοινοτικών Κρατών».

Αντιλαμβάνεται κανείς τι θα σήμαιναν όλα αυτά για τον Κυπριακό Ελληνισμό αλλά και συνολικά για τον Ελληνισμό:

-Η Ελληνική Κύπρος θα έμπαινε σε τροχιά Τουρκικού δορυφόρου και ο Ελληνισμός της σε τροχιά παρακμής και αλλοτριώσεως.

-Η Άγκυρα θα αποκτούσε, μέσω των «ισοτίμων» Τουρκοκυπρίων, τον γεωπολιτικό έλεγχο της Κύπρου, θα διεμβόλιζε τις στρατηγικές συμμαχίες της Ελλάδος και της Κύπρου στην περιοχή και την ιδέα του αγωγού μεταφοράς φυσικού αερίου EastMed, θα άρπαζε κυριολεκτικά τους ενεργειακούς πόρους της Κυπριακής ΑΟΖ και θα αποκτούσε λόγο στην Ευρωπαϊκή Ένωση, μέσω της δικέφαλης και ουσιαστικά ελεγχόμενης Κύπρου.

Για ποιον λόγο επισπεύδει η Ελληνική πλευρά και ειδικότερα οι ηγεσίες των δύο κομμάτων των ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ για δήθεν «λύση» του Κυπριακού, πάνω σε μια τέτοια βάση, και επιπλέον πλειοδοτούν με επίσημη προσφορά της «πολιτικής ισότητας» προς τους Τουρκοκυπρίους; Η νέα προσφορά έρχεται, προφανώς, ως απάντηση στην Τουρκική μετακίνηση από τη λεγόμενη διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία, που ήταν η προηγούμενη Τουρκική θέση που επεβλήθη στην Ελληνική πλευρά, στη νέα θέση «ίση κυριαρχία» και «δύο κράτη. Επιδιώκεται δήθεν από την Ελληνική πλευρά η αποτροπή των δύο κρατών και η «διάσωση» της ομοσπονδίας ως πλαισίου «λύσεως». Τι σημαίνει όμως η παραχώρηση «πολιτικής ισότητας» μεταξύ των δύο κοινοτήτων; Δεν παραπέμπει σε αρχές συνομοσπονδίας, που είναι ταυτόσημη με την έννοια των δύο κρατών; <Β> Αποτελεί εμπαιγμό της κοινής λογικής η παρουσίαση της «πολιτικής ισότητας», ως του τμήματος που πρέπει να πληρώσει η Ελληνική πλευρά για να εμποδίσει δήθεν τα δύο κράτη και τη «διχοτόμηση» και να «αγοράσει» τη διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία με πολιτική ισότητα. <Δ>

Η φενάκη αυτή παρουσιάζεται ως το «αντάλλαγμα» που θα πάρει η Ελληνική πλευρά για την κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και την αποδοχή μιας τέτοιας δήθεν «λύσεως»!

<Β> Ο σκανδαλώδης ρόλος που διαδραματίζει η Βρετανική διπλωματία αποτελεί πραγματικό εθνικό όνειδος. <Δ> Εξήντα χρόνια μετά την υποτιθέμενη ανεξαρτησία της Κύπρου και όταν ως εγγυήτρια δύναμη η Μ. Βρετανία δεν έκανε το παραμικρό για να εμποδίσει την Τουρκική εισβολή ή για να αποσυρθούν αργότερα τα Τουρκικά στρατεύματα κατοχής, εμφανίζεται πάλι στο προσκήνιο και πρωτοστατεί για την κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και την επιβολή μιας καταστροφικής για την Ελληνική πλευρά δήθεν «λύσεως».

<Β> Ο στρατηγικός στόχος της Μ. Βρετανίας, από τη δεκαετία ήδη του ’50, όταν προήλθε σε στρατηγική συμμαχία με την Άγκυρα, στη βάση μιας διχοτομικής πολιτικής ήταν να εμποδίσει την Κυπριακή Δημοκρατία να αποκτήσει πραγματική ανεξαρτησία και κυριαρχία. Ακόμη και τώρα, με κατεχόμενο το 35% σχεδόν του εδάφους της Κύπρου, ενοχλείται αφάνταστα από το γεγονός ότι η ημικατεχόμενη Κυπριακή Δημοκρατία είναι διεθνώς ανεγνωρισμένη χώρα, είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ενώσεως και μπορεί να δρα ως ανεξάρτητη και κυρίαρχη χώρα. <Δ> Μπορεί, π.χ., να συνάπτει συμφωνίες και συμμαχίες με τη Γαλλία, με το Ισραήλ, την Αίγυπτο, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα.

<Β> Η Μ. Βρετανία βλέπει ως απειλή τη δυνατότητα αυτή της Κύπρου. Συνεργάζεται επομένως με την Άγκυρα για την κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, με το πρόσχημα μιας δήθεν «λύσεως» του Κυπριακού. <Δ>

Η Ελλάδα, που έχει το έρεισμα του Κυπριακού Ελληνισμού, είναι ουσιαστικά απούσα από την Κύπρο. Αφήνει να οργιάζει η Τουρκο-Βρετανική συμπαιγνία. Χειρότερα ακόμη, συνεργάζεται. Για να επιδείξει δήθεν «καλή θέληση» απέναντι στον χειραγωγούμενο από τους Βρετανούς Γ. Γραμματέα του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες, που «προετοιμάζει», υπό την αιγίδα του, νέα Πενταμερή Διάσκεψη για το Κυπριακό.

Η πολιτική όμως που προβάλλεται ως άλλοθι, «Η Κύπρος αποφασίζει και η Ελλάδας συμπαρίσταται», δεν έχει σήμερα κανένα νόημα. Συμπαρίσταται η Ελλάδα σε τι ακριβώς; Στην κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και στην παράδοση της Κύπρου στον Τουρκικό γεωπολιτικό έλεγχο; 

Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ