ΥΙΟΣ, Η ΘΥΓΑΤΕΡΑ ΚΙ Η ΜΗΤΕΡΑ, Ο ΑΛΛΟΣ ΙΟΣ ΚΡΑΤΑΕΙ ΜΑΧΑΙΡΑ

ΥΙΟΣ, Η ΘΥΓΑΤΕΡΑ ΚΙ Η ΜΗΤΕΡΑ, Ο ΑΛΛΟΣ ΙΟΣ ΚΡΑΤΑΕΙ ΜΑΧΑΙΡΑ

Πέφτουν τήν νύχτα κεραυνοί
κι η νύχτα τελειώνει
τά άστρα αφανίζονται
κι η ερημιά απλώνει.
•••
η ομιλία χάνεται
κι η σιωπή αφιόνι
τό μαύρο της τό σύννεφο
σκεπάζει σάν σεντόνι,
•••
σκεπάζει πόλεις καί χωριά
δίκην νεκροταφεία
απ’ τίς αυλές τίς παιδικές
ώς τούς «λαμέ» Γραφεία,
•••
μέσα στήν οικογένεια
κανένας δέν γνωρίζει
τί είναι καί τί πράττουνε
ποιός κλαίει ή σφυρίζει,
•••
είν’ η αυλή μοναχική
καί τ’ άνθη μαραμένα
καί κάτι κήποι Αυλικοί
περνούν ευλογημένα,
•••
η σιωπή κυριαρχεί
μόνο κάτι τρανζίστορ
μέ μπούρδες μάς διδάσκουνε
ώς φωτισμένοι Ίστωρ,
•••
πάνε τά συνοικέσια
καί μένουν τά κρεβάτια
άδεια σάν τόν Παράδεισο
καί λυπημένα μάτια,
•••
καί πάλι η Αρχόντισσα
τά πάντα διατάζει
απ’ τόν Βοριά σάς έρχεται
–στην Κοκκινιά αράζει,
•••
ξεχνιέται η Καισαριανή
καί τ’ άλλα λατομεία
οι τοίχοι τώρα αδειανοί
πλήν τά νοσοκομεία,
•••
καί πάνω είς τόν πανικό
οι «σύμμαχοι» συντρέχουν
ασκώντας καί φωνάζοντας
«Ποιοί τά Ευρώ μας έχουν»;
•••
κι αδειάζουνε τίς τσέπες μας
σέ μιάν πατρίδα δόλια
πού μόνο οι ελάχιστοι
είναι τά πορτοφόλια.
•••
τό σπίτι σάν Κορυδαλλός
κλείνει καί δέν ανοίγει
μιά φυλακή, μιά λέαινα
πού τήν ζωή μας πνίγει,
•••
Έλληνα, νά χαμογελάς
έστω καί πικραμένα
ο Κόσμος ο σημερινός
δέν είναι πιά γιά σένα,
•••
(Σε γνωρίζω από την κόψη
του σπαθιού την τρομερή
σε γνωρίζω από την όψη
που μια ΒΙΑ μετράει τη Γη).
……………………………………….
Κανείς δέν μένει ατιμώρητος,
άν γίνει καί αυτό,
τότε η φύση θά δικαστεί
μέ θανατική ποινή.
Ήδη ο ιός της άρχισε καί δέν σταματά.

Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ


 
Απολαύστε περισσότερο Φιοράντε  ΕΔΩ


Σχολιάστε εδώ