Μόνος ο Τσίπρας «τραβάει το κάρο»…
-Μάχη παρασκηνίου δίνουν οι ομάδες στον ΣΥΡΙΖΑ
Το τελευταίο διάστημα ο ΣΥΡΙΖΑ κινείται με δύο ταχύτητες. Από τη μία ο Αλ. Τσίπρας επιχειρεί (επιδιώκει) να ασκήσει μια ουσιαστική και αποτελεσματική αντιπολίτευση με τη διατύπωση συγκεκριμένων προτάσεων (θέσεων), συνεπικουρούμενος από μικρό αριθμό βουλευτών και στελεχών, με βασικό ζητούμενο την αντιμετώπιση των προβλημάτων που ταλαιπωρούν τη χώρα.
Από την άλλη, όλοι οι υπόλοιποι επιδίδονται σε μια μάχη παρασκηνίου, συναντήσεις πίσω από κλειστές πόρτες, συναθροίσεις, ομάδες, τάσεις, φράξιες, κείμενα και ιδεολογικά μανιφέστα. Τα πάντα με στόχο τα κομματικά «οφίτσια».
Η διπλή εικόνα που προβάλλεται αυτήν την περίοδο αφενός θολώνει το πολιτικό μήνυμα που εκπέμπει ή θέλει να εκπέμψει ο ΣΥΡΙΖΑ και αφετέρου λειτουργεί ανασταλτικά στην προσπάθεια που καταβάλλει ο κ. Τσίπρας προκειμένου να ενισχύσει τη δυναμική του κόμματος και να διευρύνει την εκλογική απήχησή του. Προσπάθεια την οποία δίνει σχεδόν μόνος, αφού τα περισσότερα από τα λεγόμενα κορυφαία στελέχη έχουν επικεντρώσει το ενδιαφέρον τους στις… επικείμενες κομματικές μάχες, τις εκλογές στις νομαρχιακές οργανώσεις και την Προγραμματική Συνδιάσκεψη του Απριλίου. Το ακόμη πιο ανησυχητικό είναι ότι όλη αυτή η εσωκομματική… υπερδιέγερση μπορεί να συνεχιστεί για μήνες, καθώς όταν υποχωρήσει η πανδημία και το επιτρέψουν οι (υγειονομικές) συνθήκες θα διεξαχθεί το συνέδριο, όπου οι διάφορες ομάδες θα… δώσουν τα ρέστα τους και οι φράξιες θα ζήσουν ημέρες δόξας.
Στην Κουμουνδούρου επικρατεί έντονος προβληματισμός για όσα συμβαίνουν στο εσωτερικό του κόμματος, ενώ κι ο Αλ. Τσίπρας στις κατ’ ιδίαν συνομιλίες του δεν κρύβει τη δυσφορία του για τη δράση των διαφόρων ομάδων. Αντιλαμβάνεται προφανώς ότι η εικόνα που εκπέμπει ο ΣΥΡΙΖΑ απωθεί τη μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Ωστόσο δεν μπορεί να αναλάβει οποιαδήποτε πρωτοβουλία προκειμένου να περιοριστούν τα φαινόμενα, διότι κάτι τέτοιο θα προκαλούσε –είναι βέβαιο– ποικίλες αντιδράσεις.
Ενδεικτικές του κλίματος που επικρατεί στο στενό επιτελείο του Αλ. Τσίπρα οι δηλώσεις του βουλευτή (και εξαδέλφου του) Γ. Τσίπρα, ο οποίος έκανε λόγο για «ομαδοποιήσεις και φραξιονισμούς» που τροφοδοτούν την εσωστρέφεια και προξενούν πολιτική ζημιά στο κόμμα. «Ζούμε σε μια κατάσταση εξαιρετικά δύσκολη, ο κόσμος μέσα σ’ αυτές τις συνθήκες θέλει πολιτικές, όχι κείμενα επί κειμένων και ομαδοποιήσεις», είπε χαρακτηριστικά. Σε διαφορετικό μήκος κύματος κινούνται τα στελέχη που πρωταγωνιστούν στις εσωκομματικές διεργασίες των τελευταίων εβδομάδων.
Για δημοκρατικό διάλογο, που είναι στην κουλτούρα της Αριστεράς, κάνει λόγο ο Π. Σκουρλέτης, ενώ ο Ευκλ. Τσακαλώτος είναι της άποψης ότι οι κινήσεις των διαφόρων τάσεων, τα κείμενα κ.ά. δεν θέτουν σε κίνδυνο την ενότητα του ΣΥΡΙΖΑ, αντίθετα, βοηθούν στη διαμόρφωση συγκεκριμένων θέσεων για τα μείζονα ζητήματα. Μήλον της έριδος των διαφόρων τάσεων, ομάδων κ.λπ. δεν είναι μόνο τα κομματικά «οφίτσια» και η επιρροή στα όργανα αλλά και ο προσανατολισμός που θα έχει το κόμμα. Υπάρχει η τάση των «προεδρικών» (Παππάς, Αχτσιόγλου, Τζανακόπουλος, Σπίρτζης κ.ά.), πέριξ του Αλ. Τσίπρα, που υποστηρίζει τη διεύρυνση και τον μετασχηματισμό του ΣΥΡΙΖΑ με την ένταξη στελεχών από τον ευρύτερο χώρο της Κεντροαριστεράς.
Με κάποιες επιμέρους διαφωνίες με την άποψη αυτή συμπλέει και η κίνηση (ΡΕΝΕ) που έχουν σχηματίσει στελέχη προερχόμενα ως επί το πλείστον από το παλαιό ΠΑΣΟΚ. Υπάρχει μια δεύτερη τάση, αυτή των «53» (Τσακαλώτος, Βούτσης, Σκουρλέτης, Φίλης κ.ά.), που αντιτίθεται στην πλήρη πασοκοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ και υποστηρίζει ότι η διεύρυνση πρέπει να γίνει σταδιακά και με μέτρο. Υπάρχει, τέλος, και μια τρίτη, σαφώς μικρότερη τάση (Λάμπρου, Καββαδία κ.ά.), που πρεσβεύει την επιστροφή του κόμματος στις εποχές προ του 2012.
Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ