Β. ΠΑΤΟΥΛΙΔΟΥ: Ήταν μια βία διαρκείας

Της
ΒΟΥΛΑΣ ΠΑΤΟΥΛΙΔΟΥ
Ολυμπιονίκου, Αντιπεριφερειάρχου Μητροπολιτικής Ενότητας Θεσσαλονίκης
Προέδρου Οργανισμού Τουρισμού Θεσσαλονίκης

Ο φόβος είναι βία. Βία που καταχρηστικά ασκείται από κάποιον που έχει εξουσία. Αυτή η εξουσία θρέφεται με τη σιωπή.
Aς συνειδητοποιήσουμε όλοι πως αυτό που κατήγγειλε η Σοφία Μπεκατώρου δεν ήταν ένας βιασμός που έγινε πριν από 23 χρόνια.

Ήταν μια βία διαρκείας.

Μια οδυνηρή εμπει­ρία που κουβαλούσε πάνω της για τη μισή της ζωή.
Από τη στιγμή που συνέβη άρχισε ο Γολγοθάς αυτής της γυναίκας;

Δεν ήταν παράδοξο το ότι μίλησε τώρα.
Η πλειοψηφία των θυμάτων μιλά τουλάχιστον 10 – 15 χρόνια αργότερα, αφού έχουν αποστασιοποιηθεί και συχνά απομακρυνθεί εντελώς από τον χώρο. Κάποιοι μιλούν αφού έχουν δυναμώσει με ψυχοθεραπεία πολλών ετών

Η πράξη της Σοφί­ας είναι πράξη-σύμβολο. Άνοιξε η κερκόπορτα.
Tο ζήτημα είναι να δούμε τι πρέπει να γίνει τώρα.

Τι θα κάνουμε για την κάθε αθλήτρια και τον κάθε αθλητή που έχει βιώσει ή βιώνει κακοποίηση μέσα στον αθλητικό χώρο και θέλει να πει # metoo#, αλλά χωρίς να στοχοποιηθεί, να στιγματιστεί, να τραυματιστεί κι άλλο;
Τι θα κάνουμε για να μην υπάρξουν στο μέλλον πολλές «Σοφίες», καθώς η ολική εξάλειψη των φαινομένων της σεξουαλικής παρενόχλησης και κακοποίησης δεν έχει επιτευχθεί σε καμιά χώρα στον κόσμο;

Ο παραδειγματισμός μέσω τιμωρίας θυτών δεν αποτελεί λύση στο πρόβλημα.
Πρέπει να δούμε και να δρομολογήσουμε εκ βαθέων αλλαγές.
Να δημιουργήσουμε ένα δίχτυ προστασίας σε χώρους όπως είναι τα σχολεία, οι σύλλογοι, οι ομοσπονδίες. Ένα σύστημα που θα προφυλάσσει τον μαθητή, τη φοιτήτρια και τον αθλητή.
Ένα σύστημα που θα διασφαλίζει πως στον χώρο που προπονείται κάποιος πρέπει να πληρούνται προϋποθέσεις που θα εμποδίζουν την ανάπτυξη κρουσμάτων προσβολών, παρενόχλησης ή κακοποίησης.

Μιλώντας με αθλητικούς όρους, πρέπει να παίξουμε άμυνα και μετά επίθεση.
Να αντιμετωπίζουμε παραδειγματικά συνήθειες και συμπεριφορές που σε άλλα χρόνια ίσως θεωρούνταν αποδεκτά, όμως πλέον δεν έχουν θέση στον αθλητισμό.
Αν θέλουμε να είμαστε μια κοινωνία δίκαιη, δημοκρατική, η οποία εξελίσσεται καλύτερα μέρα με τη μέρα, πρέπει να ενεργοποιηθούμε άμεσα.
Απαιτείται συνεργασία πολλών τομέων και φορέων (αθλητισμός, παιδεία, δικαιοσύνη, αστυνομία, κέντρα στήριξης θυμάτων, ερευνητές, Γενική Γραμματεία Αθλητισμού, ΕΟΕ, ομοσπονδίες, σύλλογοι, ομάδες, σχολεία, ΤΕΦΑΑ, ΜΜΕ, επαγγελματίες των χώρων κ.ά.) και, βέβαια, καλά οργανωμένη, σταδιακή εφαρμογή των όποιων μέτρων.

Η σεξουαλική κακοποίηση στον αθλητισμό δεν κάνει διακρίσεις φύλου σε θύματα, θύτες και μάρτυρες. Όμως κάνει διακρίσεις στο ποιοι τολμούν να μιλήσουν και ποιοι όχι.
Η Σοφία δεν είναι μια «Ιφιγένεια» που θυσιάστηκε.

Είναι μια «Αντιγόνη», που πέταξε από πάνω της τα χώματα του τάφου στον οποίον είχε παγιδευτεί.

Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ