Πήραμε σκύλο – Πώς είναι να ζεις στο ίδιο σπίτι με ένα τετράποδο παιδί
Συγγραφέας
Κυριάκος Αθανασιάδης
Εικονογράφηση
Χρήστος Παπανίκος
Πρόλογος
Βασίλης Μπορομπόκας, εκπαιδευτής σκύλων
Υπέροχα, πανέμορφα, αφοσιωμένα και αξιαγάπητα, τα σκυλιά δεν είναι μόνο «ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου». Είναι κάτι πολύ παραπάνω από αυτό. Ρωτήστε όποιον έχει σκύλο και θα σας πει!
Αν αγαπάτε τα σκυλιά, αυτό το βιβλίο είναι για εσάς. Κι αν πάλι δεν έχετε σκύλο, αλλά σκέφτεστε να αποκτήσετε, διαβάστε το ξανά και ξανά. Θα μάθετε, με τον πιο απλό και παραστατικό τρόπο, και με πολλά παραδείγματα από την καθημερινότητα:
– Ποιος τύπος σκύλου ταιριάζει περισσότερο με το στιλ της ζωής σας.
– Τι προετοιμασίες πρέπει να κάνετε πριν έρθει στο σπίτι σας.
– Πώς θα περάσουν οι πρώτοι δύσκολοι, αλλά τόσο ευχάριστοι, μήνες.
– Ποιες είναι οι υποχρεώσεις σας απέναντί του από εκεί και πέρα.
Μέσα από είκοσι ανεξάρτητα κεφάλαια, ενημερωθείτε –από κάποιον που τα έμαθε όλα από… πρώτο χέρι, με πολλά παραδείγματα από την καθημερινή τριβή με τα δικά του σκυλιά– για όλα όσα είναι απαραίτητο να ξέρετε πριν ενώσετε τη ζωή σας με το κουτάβι ή τον ενήλικο σκύλο που ονειρεύεστε.
Πώς είναι, λοιπόν, να ζεις στο ίδιο σπίτι με ένα τετράποδο παιδί;
Απόσπασμα βιβλίου
Εισαγωγή
Ήταν τέλη Ιανουαρίου και είχε αρχίσει να νυχτώνει. Πήγαμε με το αυτοκίνητο κάπου προς τα όρια της πόλης. Η Κίκα οδηγούσε αργά, σχεδόν όπως στα όνειρα. Κι εγώ προσπαθούσα να προσανατολιστώ. Δεν ήξερα εκείνη την περιοχή της Θεσσαλονίκης. Δεν οδηγώ και συνήθως ταξιδεύω με το τρένο.
Φτάσαμε στο διανυκτερεύον βενζινάδικο του ραντεβού μας. Το συγκεκριμένο εξυπηρετούσε μεγάλα φορτηγά κυρίως, γι’ αυτό και διέθετε έναν μεγάλο χώρο στάθμευσης. Εκείνη την ώρα πάντως, Κυριακή βράδυ, δεν είχε πολλή κίνηση. Παρκάραμε και βγήκαμε έξω. Δεν έκανε κρύο, όμως το μπουφάν ήταν απαραίτητο. Ίσως να έβρεχε κάποια στιγμή· παρά την απουσία αστικού φωτός εκεί που είχαμε βρεθεί, δεν φαινόταν κανένα αστέρι στον ουρανό.
Το φορτηγό που περιμέναμε –μια νταλίκα με έδρα την Καβάλα, που έκανε μετακομίσεις– δεν είχε φτάσει ακόμα. Κοιταχτήκαμε. Δεν είπαμε κάτι. Θα περιμέναμε.
Κι έπειτα ήρθε. Ίσως προηγήθηκε κι ένα τηλεφώνημα από τον οδηγό· δεν το θυμόμαστε. Ήρθε, έκανε μία μανούβρα σε εκείνη τη μεγάλη πίστα και πάρκαρε δίπλα στο αυτοκίνητό μας. Κοιταχτήκαμε πάλι.
Ίσως να σφίξαμε και ο ένας τα χέρια του άλλου. Τα φρένα της νταλίκας αναστέναξαν δυνατά, και έψαξα κάπου να σβήσω το τσιγάρο μου. Ένιωθα σαν να ήμουν στο πρώτο ραντεβού. Κατά μία έννοια, ήμουν πράγματι.
Ο οδηγός κατέβηκε και μας πλησίασε. Νέος, χαμογελαστός, ευχάριστος.
Δεν κρατούσε τίποτα στα χέρια του.
Πού είναι…; σκέφτηκα να πω, αλλά συγκρατήθηκα.
«Ελάτε», μας είπε μόλις συστηθήκαμε. «Τι κάθεστε;»
Πού να πάμε; Να κάνουμε τι;
Μας άνοιξε την πόρτα του συνοδηγού και μας έκανε νόημα να ανεβούμε. Μπήκε ξανά και ο ίδιος μέσα, γλιστρώντας πάλι στη θέση του. Ανεβήκαμε κι εμείς –ή μάλλον σκαρφαλώσαμε. Η θέση ήταν φαρδιά και μας χωρούσε και τους δύο.
«Προσοχή μην τα πατήσετε μόνο», μας είπε.
Ποια να μην πατήσουμε;
Κοιτάξαμε κάτω, στα πόδια μας.
Ένα χαρτόκουτο.
Ένα χαρτόκουτο με τρύπες.
Ένα χαρτόκουτο με τρύπες που κουνιόταν.
Στ’ αλήθεια, μόνο από τύχη δεν το είχαμε πατήσει.
«Άντε ντε, ανοίξτε το», μας είπε.
Γελούσε. Μα πώς μπορούσε να γελάει; Κοιταχτήκαμε με την Κίκα και σηκώσαμε το χαρτόκουτο πιάνοντάς το κι οι δύο, σαν να ήταν κάτι μεγάλο και βαρύ. Ένα ψυγείο ίσως.
Το βάλαμε στα πόδια μας, κι εκείνο άρχισε να κουνιέται ακόμη περισσότερο. Και να μιλάει. Δεν ήμουν σε θέση να το ανοίξω εγώ, καθώς τα χέρια μου ξαφνικά είχαν παγώσει, οπότε το ανέλαβε η γυναίκα μου. Άνοιξε μια άκρη από το χαρτόκουτο, κι αμέσως ένα κεφάλι πετάχτηκε έξω.
Ένα κεφαλάκι.
Μας κοίταξε με ένα τεράστιο, πλατύ, φωτεινό χαμόγελο. Και κάτι μας είπε.
Κοιταχτήκαμε πάλι, και η Κίκα το πήρε στα χέρια της. Ήταν ένα παχουλό, όμορφο, γελαστό σκυλάκι. Κατευθείαν όρμησε στο πρόσωπό της και άρχισε να τη γλείφει. Ήταν σαν να λέει, Μα επιτέλους σάς βρίσκω. Εσύ είσαι η μαμά μου; Αχ, μαμά, είσαι πολύ όμορφη!…
Διαβάστε τη συνέχεια ΕΔΩ
Λίγα λόγια για τον συγγραφέα
Ο Κυριάκος Αθανασιάδης είναι συγγραφέας. Ζει με τη γυναίκα του, τη συγγραφέα και δημοσιογράφο Κική Τσιλιγγερίδου, στη Θεσσαλονίκη, παρέα με δύο σκυλιά, τον Αρσέν και την Άγκαθα, και μία γάτα, τη Φαντομά.
Κατηγορία: Γενικά θέματα, Χόμπυ – Ελεύθερος χρόνος
ISBN : 978-960-645-142-3