Κ. Παπαδάκης στο “Π”: Μια άρρωστη, αγιάτρευτη κατάσταση που δεν παίρνει… ούτε από εμβόλιο

Του
ΚΩΣΤΑ ΠΑΠΑΔΑΚΗ
Ευρωβουλευτή και μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ

Η αλήθεια είναι ότι τα εμβόλια κατά του νέου κορονοϊού αποτελούν ένα σοβαρό όπλο για την προστασία της υγείας του λαού. Φυσικά, άλλο τόσο είναι αλήθεια ότι τα εμβόλια, ακόμα και αν ήταν σε επάρκεια, για τον άμεσο εμβολιασμό του 70% του πληθυσμού, προκειμένου να επιτευχθεί το αναγκαίο «τείχος ανοσίας», δεν μπορούν να υποκαταστήσουν τις τεράστιες ελλείψεις στα δημόσια συστήματα υγείας, που παραμένουν ο μεγάλος ασθενής.

Την επόμενη μέρα όλα αυτά τα προβλήματα θα συνεχίσουν να υπάρχουν ως προίκα της διαχρονικής αντιλαϊκής πολιτικής της ΕΕ και των κυβερνήσεων, που θεωρούν τις ανάγκες της λαϊκής υγείας ως κόστος. Τα χάλια των δημόσιων μονάδων υγείας και ο εύρωστος και συνεχώς αναπτυσσόμενος επιχειρηματικός τομέας στην υγεία αποτελούν τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος, της πολιτικής που έχει κριτήριο την κερδοφόρο ανάπτυξη.

Μπροστά στην ανάγκη του μαζικού εμβολιασμού δεν πρέπει καθόλου να υποτιμηθεί μια άρρωστη και μάλιστα αγιάτρευτη κατάσταση, που αποκαλύπτεται καθαρά από την όλη διαδικασία έρευνας, ανακάλυψης, δοκιμών, παραγωγής και διάθεσης του εμβολίου.

ΕΕ και κυβερνήσεις, στο πλαίσιο της υγείας-εμπόρευμα, αντιμετωπίζουν το εμβόλιο ως μια ακόμα αγορά. Είναι η ίδια αγορά που καθορίζει αν θα γίνει έρευνα, αν θα παραχθεί ένα εμβόλιο ή ένα φάρμακο, που θα πουληθεί, σε αντίθεση με το κριτήριο των κοινωνικών αναγκών και την ικανοποίησή τους.

Οι φαρμακευτικοί όμιλοι εκ του ασφαλούς επιδοτήθηκαν προκαταβολικά, ανεξάρτητα από το τελικό αποτέλεσμα, για την έρευνα, την παρασκευή, την προαγορά και τη διάθεση του εμβολίου.

Ο ένας κρύβει από τον άλλον τα επιστημονικά δεδομένα, βάζοντας εμπόδια στη διεπιστημονική συνεργασία, που είναι ασύμβατη με τον καπιταλιστικό ανταγωνισμό. Πρόκειται για τις ίδιες εταιρίες που, εξαιτίας ενός ψυχρού υπολογισμού, στέρησαν από την ανθρωπότητα σύγχρονα εμβόλια ενάντια στους φονικούς κορονοϊούς Sars και Mers.

Σήμερα, υπάρχουν ισχυρά καπιταλιστικά κράτη που έχουν προαγοράσει έως και δέκα δόσεις εμβολίων ανά κάτοικο και άλλα που δεν έχουν εξασφαλίσει ούτε μία! Εκατομμύρια δόσεις μπορεί τελικά να καταλήξουν στα σκουπίδια, ενώ εκατομμύρια άνθρωποι μπορεί να μην καταφέρουν να εμβολιαστούν, αν και το επιθυμούν.

Μεγάλα ερωτηματικά όμως προκύπτουν και για τους λόγους που δεν προωθούνται, πέραν των εμβολίων, οι θεραπείες και τα φάρμακα που η επιστημονική γνώση και πρακτική έχει αποδείξει τη χρησιμότητά τους. Όπως, επίσης, και για ποιους λόγους η κυβέρνηση δεν επιδιώκει να προμηθευτεί αυτοτελώς όλα τα εμβόλια που έχουν πιστοποιηθεί ως ασφαλή και αποτελεσματικά –ανεξάρτητα από τη χώρα παραγωγής τους–, προκειμένου να επιτευχθεί ο έγκαιρος και μαζικός εμβολιασμός του πληθυσμού.

Οι ευρωβουλευτές του ΚΚΕ απευθύνθηκαν στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή και κατέθεσαν αίτημα κατάθεσης εγγράφων, έτσι ώστε να δοθούν όλες οι συμβάσεις που έχει συνάψει η ΕΕ με τις φαρμακευτικές εταιρίες, για να γνωρίζει υπεύθυνα ο λαός τι έχει συμφωνηθεί με τα δικά του χρήματα.

Η Κομισιόν ζήτησε παράταση άλλων 15 ημερών για να απαντήσει στο αίτημα της Ευρωκοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΚΕ. Επικαλείται ότι χρειάζεται «χρόνο για εσωτερικές διαβουλεύσεις και μια διεξοδική ανάλυση του αιτήματος». Ενώ στην τελευταία Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου ο εκπρόσωπος της Κομισιόν επικαλέστηκε λόγους εμπιστευτικότητας και ανταγωνισμού, τονίζοντας ότι για να δοθούν τα συμβόλαια θα έπρεπε να συναινέσουν και οι φαρμακευτικές εταιρίες… Περίεργη είναι και η σιγή ιχθύος της ελληνικής κυβέρνησης για το ίδιο θέμα.

Η άρνηση στην ενημέρωση αυτή –πέραν των άλλων– συμβάλλει στο να τροφοδοτούνται αντιεπιστημονικές αντιλήψεις γύρω από τα εμβόλια. Να τροφοδοτούνται, επίσης, αποπροσανατολιστικές αντιπαραθέσεις ανάμεσα στα εμβόλια και τα φάρμακα, που –ανεξαρτήτως προθέσεων– δεν είναι απαλλαγμένες από την αντιπαράθεση μεταξύ των φαρμακοβιομηχανιών και των δορυφόρων τους, ανάλογα με τα ιδιαίτερα συμφέροντά τους.

Τα εμβόλια που πιστοποιούνται ως ασφαλή και αποτελεσματικά πρέπει να αξιοποιηθούν από το λαόν για την προστασία της υγείας και της ζωής του. Ταυτόχρονα, το λαϊκό κίνημα να διεκδικεί μέτρα για την επαρκή στελέχωση με μόνιμο προσωπικό των δημόσιων μονάδων υγείας, τον επαρκή και σύγχρονο εξοπλισμό τους, την ανάπτυξη της δημόσιας ΠΦΥ και την εφαρμογή όλων των μέτρων πρόληψης κατά της πανδημίας.

Σε κάθε περίπτωση, το συμπέρασμα είναι ότι η υγεία, το φάρμακο, το εμβόλιο δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι εμπόρευμα, αλλά κοινωνικό αγαθό και αυτό μπορεί να γίνει πράξη με την κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, με τον λαό να γίνεται ο ιδιοκτήτης του πλούτου που παράγει, απαλλαγμένος από το καπιταλιστικό κέρδος και τους ανταγωνισμούς.

Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ