Το τρίγωνο Ελλάδα – Τουρκία – Ευρώπη
Γράφει ο
ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΝΕΑΡΧΟΥ
Πρέσβυς ε.τ.
Στον απόηχο των θλιβερών για την Ελλάδα Συμπερασμάτων της τελευταίας Συνόδου Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, αλλά και λόγω μιας σειράς νέων εξελίξεων, που έχουν ενδεικτικό χαρακτήρα μιας ανησυχητικής καταστάσεως, τίθεται επιτακτικά το ερώτημα πώς πρέπει η Ελλάδα να αντιδράσει, επιτέλους, και να μην εμφανίζεται μοιρολατρικά ως η ασθενής πλευρά του τριγώνου Ελλάδα – Τουρκία – Ευρώπη.
Συγκεκριμένα, μόλις έσβησαν τα φώτα της Συνόδου Κορυφής, οι Βρυξέλλες έσπευσαν να καταβάλουν στην Άγκυρα το υπολειπόμενο ποσό των 3 περίπου δισ. ευρώ από το συνολικό ποσό των 6 δισ. ευρώ, που ήταν το συμφωνημένο αντάλλαγμα για την εφαρμογή από την Άγκυρα της Ευρω-Τουρκικής συμφωνίας για τον υποτιθέμενο έλεγχο της μεταναστεύσεως. Βασικό στοιχείο της συμφωνίας αυτής ήταν η επιστροφή στην Τουρκία των παρανόμων μεταναστών, που εισήλθαν στην Ελλάδα από τις Τουρκικές ακτές και απερρίφθη η αίτησή τους για την παροχή ασύλου.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση είχε καθυστερήσει την πληρωμή του ποσού αυτού, αντιδρώντας στην κωλυσιεργία της Άγκυρας να δεχθεί πίσω τους παράνομους μετανάστες, που δεν είχαν γίνει δεκτοί ως πρόσφυγες. Μήπως εξεπλήρωσε τώρα η Άγκυρα τους όρους της συμφωνίας; Ασφαλώς όχι. Η Άγκυρα βρήκε όμως από την προηγούμενη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ ανέλπιστη βοήθεια, όταν ο φιλομεταναστευτικός ζήλος της τελευταίας έφτασε στο σημείο να προκαλέσει, επί ατομικής περιπτώσεως, δικαστική απόφαση ότι η Τουρκία δεν είναι δήθεν ασφαλής χώρα και ότι δεν πρέπει γι’ αυτό να επαναπροωθούνται σ’ αυτή μετανάστες. Η σημερινή κυβέρνηση ανέλαβε να προωθήσει τους πάντες στην «ενδοχώρα», για να ανακουφίσει, υποτίθεται, τα νησιά. Με τη συνεχιζόμενη όμως εφαρμογή της πολιτικής των ανοικτών συνόρων, δεν θα διαρκέσει, δυστυχώς, πολύ η ανακούφιση αυτή των νησιών. Θα δημιουργηθεί απλώς χώρος για νέες αφίξεις από τα Τουρκικά παράλια.
Η Άγκυρα πληρώνεται αδρά, στην πραγματικότητα, για τον ρόλο του προαγωγού της παράνομης μεταναστεύσεως, που επιτελεί, εκμεταλλευόμενη κυνικά τα ανοικτά σύνορα. Ταυτόχρονα, παρουσιάζεται ως θύμα και ζητά συνεχώς περισσότερα χρήματα και άλλα ανταλλάγματα. Τι κάνει όμως η Ελληνική κυβέρνηση για να αντιμετωπίσει τον ύπουλο υβριδικό πόλεμο που διεξάγει η Άγκυρα εναντίον της Ελλάδος; Ακολουθεί πολιτική που, στην πραγματικότητα, είναι συμπληρωματική της Τουρκικής στρατηγικής.
Είναι ενδεικτικά του γεγονότος αυτού τέσσερα χαρακτηριστικά παραδείγματα. Το γεγονός, πρώτον, ότι δεν έφερε καμία αντίδραση στην καταβολή στην Άγκυρα των 3 δισ. ευρώ, παρά τη συνέχιση της γνωστής Τουρκικής πολιτικής και την απόρριψη από την Ευρωπαϊκή Ένωση των κυρώσεων που είχαν ζητήσει η Ελλάδα και η Κύπρος. Η καταβολή των χρημάτων προετοιμάζει, άλλωστε, το έδαφος για τη συνέχιση της ίδιας πολιτικής από την καγκελάριο Μέρκελ και τις Βρυξέλλες.
Στο σημείο αυτό πρέπει να υπογραμμισθεί ότι η μείωση των ροών μπορεί να ικανοποιεί την άλλη Ευρώπη και να μετριάζει τις ανησυχίες της. Δεν ισχύει όμως το ίδιο για την Ελλάδα και την Κύπρο, που καλούνται να διαχειρισθούν επιτόπου το πρόβλημα και αντιμετωπίζουν ταυτόχρονα απειλή εθνικής ασφάλειας. Η διάσπαση της εθνικής συνοχής της Ελλάδος και της ελεύθερης Κύπρου και η εγκατάσταση μεγάλων Μουσουλμανικών πληθυσμών στο έδαφός τους μπορεί να επιτευχθεί και με μικρότερες ροές, που δεν προκαλούν την αντίδραση της άλλης Ευρώπης.
Ένα δεύτερο γεγονός είναι η υπογραφή, προσφάτως, Μεταναστευτικού Συμφώνου μεταξύ Ελλάδος και Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τη δημιουργία, στη Λέσβο, ενός προτύπου Κέντρου Υποδοχής, το οποίο θα λειτουργεί εκτός εθνικού ελέγχου, υπό την άμεση ευθύνη της Επιτρόπου για τη Μετανάστευση και το Άσυλο κ. Γιόχανσον. Η δημιουργία του Κέντρου αυτού Υποδοχής προεβλήθη ως αναγκαία, μετά την κατακραυγή για τις συνθήκες ζωής των αιτητών ασύλου στη Μόρια.
Πρόκειται για μια επικίνδυνη αρχή διεθνοποιήσεως του ελέγχου της μεταναστεύσεως στα Ελληνικά σύνορα, χωρίς μάλιστα να προβλέπεται οποιαδήποτε μεταφορά των αιτητών ασύλου σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες. Ενώ δηλαδή η χώρα βρίσκεται αντιμέτωπη με μια κατάσταση που επιβάλλει την ενίσχυση του εθνικού ελέγχου, η κυβέρνηση κάνει βήματα προς την αντίθετη κατεύθυνση, της αναθέσεως της ευθύνης σε υπερεθνικές δυνάμεις, που έχουν ως επίσημη πολιτική τα ανοικτά σύνορα, με βάση την περιβόητη Ευρωπαϊκή Οδηγία για το Άσυλο.
Ένα τρίτο, γεγονός είναι η πρόσφατη καταγγελτική εκστρατεία κατά της Ελλάδος στην Ευρώπη, ότι κάνει επαναπροωθήσεις μεταναστών και προσφύγων στις Τουρκικές ακτές, οι οποίες είναι παράνομες, με βάση την παραπάνω Ευρωπαϊκή Οδηγία για το Άσυλο. Κατηγορήθηκε μάλιστα και η Ευρωπαϊκή Frontex για συνέργεια με τις Ελληνικές Αρχές. Λειτούργησαν στην εκστρατεία αυτή ως τενόροι και ορισμένοι Έλληνες Ευρωβουλευτές, οι οποίοι, μαινόμενοι κυριολεκτικά στο Ευρωκοινοβούλιο από φιλομεταναστευτικό πάθος, κατακεραύνωσαν την Ελληνική κυβέρνηση και τη Frontex για τις καταγγελλόμενες «επαναπροωθήσεις». Τι σημαίνει αυτό πρακτικά; Αυτό μας φέρνει σ’ ένα τέταρτο γεγονός, που πήρε εμβληματικό χαρακτήρα, με την υπόθεση των Σομαλών «προσφύγων» που βρέθηκαν στα Τουρκικά παράλια και ετοιμάζονται να εισβάλουν στα Ελληνικά νησιά, κραδαίνοντας μια αίτηση ασύλου και καθοδηγούμενοι, φυσικά, από τις Τουρκικές Μυστικές Υπηρεσίες και διάφορες ΜΚΟ.
Πώς έφτασαν οι Σομαλοί στις Τουρκικές ακτές. Πληροφορίες από το Λονδίνο κάνουν λόγο για μια Μουσουλμανική ΜΚΟ στο Λονδίνο, η οποία κατέβαλε το αναγκαίο ποσό για τα αεροπορικά τους εισιτήρια. Η Σομαλία είναι μία από τις χώρες της Αφρικής στην οποία η Άγκυρα αναπτύσσει έντονη δραστηριότητα, αποβλέποντας στην εγκαθίδρυση μιας στρατηγικής παρουσίας στο Κέρας της Αφρικής, που βλέπει ταυτόχρονα την Ερυθρά Θάλασσα και τον Ινδικό Ωκεανό.
Οι «επαναπροωθήσεις» και οι… Σομαλοί
Άλλες πληροφορίες κάνουν επίσης λόγο για μια ΜΚΟ στη Νορβηγία, που πρωταγωνιστεί σε τέτοιου είδους μεταφορές. Θα αφήσουμε οι τρεις χιλιάδες Σομαλοί, που βρίσκονται στην περιοχή της Σμύρνης, να διαπεραιωθούν στα Ελληνικά νησιά, γιατί δεν πρέπει δήθεν να γίνονται «επαναπροωθήσεις» και γιατί όλοι δήθεν έχουν δικαίωμα να εμφανισθούν ως «πρόσφυγες» και να ζητήσουν άσυλο; Θα πρέπει, επιτέλους, να γίνει υπόμνηση στους κάθε είδους υπερθεματιστές των ανοικτών συνόρων ότι πρόσφυγας, με βάση τη Σύμβαση της Γενεύης, είναι αυτός που εγκαταλείπει τη χώρα του για λόγους ασφαλείας της ζωής του και καταφεύγει στην πρώτη, γειτονική ασφαλή χώρα. Η Ελλάδα δεν είναι, προφανώς, ούτε η πρώτη ασφαλής χώρα ούτε γειτονική της Σομαλίας.
Δεν μπορεί να έχει ανοικτά και ανεξέλεγκτα σύνορα
Το παράδειγμα των Σομαλών αλλά και η συνεχιζόμενη ανεξέλεγκτη είσοδος παρανόμων μεταναστών από τον, κατά τα άλλα, θωρακισμένο δήθεν Έβρο δείχνει το μέγεθος του προβλήματος που αντιμετωπίζει η χώρα από την ακατανόητη προσήλωση της Ελλάδος σε μια Ευρωπαϊκή πολιτική που είναι ετεροβαρής και καταστρεπτική για την ίδια. Δεν έχει απέναντί της η Ελλάδα έναν καλόβουλο γείτονα. Δεν μπορεί να έχει ανοικτά και ανεξέλεγκτα σύνορα με μια χώρα που την απειλεί με πόλεμο και χρησιμοποιεί απροκάλυπτα Τζιχαντιστές από διάφορες Μουσουλμανικές χώρες για να προαγάγει τους στόχους της.
Η Ελλάδα πρέπει να αναστείλει επ’ αόριστον την περιβόητη Ευρωπαϊκή Οδηγία για το Άσυλο και να αναλάβει πλήρως τον αποτελεσματικό έλεγχο των συνόρων της. Έχει κάθε δικαίωμα, για λόγους εθνικής ασφάλειας. Έτσι θα αφαιρέσει το όπλο αυτό από τα χέρια του Ερντογάν και το πρόσχημα από την καγκελάριο Μέρκελ, που το προβάλλει ως άλλοθι της πολιτικής που ακολουθεί έναντι της Τουρκίας.
Ένα δεύτερο όπλο της Ελλάδος στο τρίγωνο Ελλάδα – Τουρκία – Ευρώπη είναι η Τελωνειακή Ένωση ΕΕ – Τουρκίας και η αναβάθμιση που ζητά η Άγκυρα. Η Ελλάδα δεν πρέπει, σε καμιά περίπτωση, να συγκατατεθεί σε μια τέτοια αναβάθμιση, όταν η Άγκυρα εξακολουθεί να ασκεί μια εχθρική και επιθετική πολιτική κατά της Ελλάδος. Η «θετική ατζέντα», για την οποία κάνει λόγο η καγκελάριος Μέρκελ, δεν μπορεί να είναι μίας κατευθύνσεως. Πρέπει να είναι αμοιβαία.
Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ