Σωτ. Μητραλέξης στο “Π”: Μια κυβέρνηση σε θλιβερή, αργόσυρτη καθίζηση

Του
Δρος ΣΩΤΗΡΗ ΜΗΤΡΑΛΕΞΗ 
Στελέχους Πολιτικού Σχεδιασμού ΜέΡΑ25

Όσο και αν οι δημοσκοπήσεις δείχνουν τη δική τους μαγική εικόνα, όσο και αν ο γράφων τοποθετείται στην αντιπολίτευση, είναι μολαταύτα θλιβερό να βλέπεις μια κυβέρνηση να λιώνει μπροστά στα μάτια σου.

Με αφορμή την ψήφιση του προϋπολογισμού για το 2021, ήδη μια κίνηση εξαπάτησης που παρουσιάζει την πραγματικότητα ως «όλα είναι υπό έλεγχο, όλα βαίνουν καλώς», ενώ όλοι γνωρίζουμε ποια οικονομική πανδημία θα ακολουθήσει νομοτελειακά την υγειονομική πανδημία, αξίζει να λε­χθεί το εξής. Ότι η κυβέρνηση έχει το μοναδικό ρεκόρ του να έχει διαψεύσει καθεμία από τις υποσχέσεις που έδωσε στους ψηφοφόρους της — και όσο κι αν προσπαθήσει να επιρρίψει τις ευθύνες σε εξωτερικούς παράγοντες, όπως ο κορονοϊός, τα όρια αυτού του εγχειρήματος είναι μάλλον μικρά:

(1) Η Νέα Δημοκρατία αυτοπαρουσιάστηκε προεκλογικά ως προστάτιδα της «μεσαίας τάξης», των μικρομεσαίων και της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, ενάντια στον «κρατισμό του δημοσίου τομέα».
Είναι κατεξοχήν αυτά τα στρώματα που κονιορτοποιούνται τώρα, επί παραδείγματι ο μικρομεσαιομαγαζάτορας και η εστίαση, ενώ οι ελπίδες των κυβερνώντων για εκλογική βάση περιορίζονται σε όσους ασφαλείς εκ των μισθωτών, στους δημοσίους υπαλλήλους και στους συνταξιούχους – δηλαδή, σε αυτούς που δεν έχασαν από τις εξελίξεις και σε αυτούς που αποτελούν γόνιμο έδαφος για τον τρόμο. Όλες οι υπόλοιπες κοινωνικές ομάδες είναι, εντελώς απλά, χαροκαμένες από τη διακυβέρνηση της ΝΔ – και αναφερόμαστε κατεξοχήν στις ομάδες που «θα προστάτευε» η άνοδος των «αρίστων» στους κυβερνητικούς θώκους.

(2) Η Νέα Δημοκρατία «εθνική» εξωτερική πολιτική. Η εδώ καθίζηση δεν μπορεί να περιγραφεί με λόγια, ειδικά μετά την τελευταία Σύνοδο, όπου ο πρωθυπουργός πήγε για κυρώσεις και γύρισε… με τη διαβεβαίωση ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερο όπλο από την απειλή των υποθετικών μελλοντικών κυρώσεων. Η αναφορά της λέξης «Πρέσπες» απλώς περιττεύει, καθότι εκεί η εξαπάτηση των ψηφοφόρων της ΝΔ ήταν γνωστή ήδη προεκλογικά.

(3) Η Νέα Δημοκρατία υποσχέθηκε «αριστεία» και «επιτελικότητα». Εδώ το «σκόιλ ελικικού» είναι η κορυφή του παγόβουνου, τα σκάνδαλα κυρίως οικονομικής φύσης αλληλοδιαδέχονται το ένα το άλλο. Βέβαια, η πληροφορία αφενός φτάνει σπάνια στους θεατές και ακροατές της «λίστας Πέτσα» και αφετέρου η συνθήκη των κοινωνικών δικτύων συνεπάγεται την πολιτική μονομέρεια των εκατέρωθεν χρηστών. Αλλά και πάλι, δεν μπορείς να εξαπατήσεις τους πάντες για πάντα, είναι θέμα αριθμών. Η ολοκληρωτική αποτυχία της κυβέρνησης στη διαχείριση του δεύτερου κύματος του κορονοϊού, μια αποτυχία με φόρο αίματος για τον οποίο υπουργοί «πανηγυρίζουν» στις τηλεοπτικές εκπομπές-μόνιμες κατοικίες τους, αποτελεί μια πρώτη ένδειξη.

(4) Υποσχέθηκαν ότι θα είναι οι «θεσμικοί», σε α­ντιδιαστολή με ό,τι παρουσίασαν ως «καθεστώς». Η εξαγορά της σχεδόν αποκλειστικής μονοφωνίας στα Μέσα Ενημέρωσης και η απόλυση δημοσιογράφων από ιδιωτικά μέσα ύστερα από πίεση του Μεγάρου Μαξίμου αποτελούν απλώς πταίσματα μπροστά στο γεγονός ότι η αστυνομία παρεμπόδισε την ελεύθερη κίνηση βουλευτών στον δημόσιο χώρο (17 Νοέμβρη), ενάντια στις ρητές προβλέψεις του Συντάγματος αλλά και τον κορονονόμων. Μετά και το πολυνομοσχέδιο 160 άρθρων, 16 υπουργείων και 665 σελίδων, που κατετέθη ως κατεπείγον τις πρώτες ώρες της… Παρασκευής 18/12, για να καταστεί νόμος του κράτους τη… Δευτέρα 21/12, το αγαπημένο οριενταλιστικό και μενουμευρωπαϊκό «πότε θα γίνουμε κανονική ευρωπαϊκή χώρα» μοιάζει πιο μακρινό από ποτέ. Και είμαστε μόλις στην αρχή.

(5) Εν γένει υποσχέθηκαν υποδειγματική οικονομική διαχείριση και ανάπτυξη, δουλειές και ευημερία. Φυσικά, το τι έρχεται δεν περιγράφεται ή μάλλον περιγράφεται από όλους τους διεθνείς οργανισμούς στις προβολές για τα επόμενα έτη. Και επικάθεται σε ό,τι έχει απομείνει από τη χώρα μετά τη μνημονιακή δεκαετία, διότι δεν ξεκινούν όλα τα κράτη από τον ίδιο βατήρα… Το γεγονός ότι έρχεται μια λιτότητα της τάξεως αυτής της προηγούμενης μνημονιακής δεκαετίας είναι απλά μαθηματικά.

Όσο κι αν ο ρόλος του εξίσου μνημονιακού ΣΥΡΙΖΑ ως άτυπου υπουργείου αξιωματικής αντιπολίτευσης δίνει ανάσες ζωής στην κυβέρνηση, κυρίως διά της αδρανείας, νομοτελειακά θα είναι τραγική η μοίρα της. Το ερώτημα που μένει είναι: Ποιες πολιτικές δυνάμεις θα είναι όρθιες την επόμενη μέρα, ικανές να προσφέρουν ψηλαφήσιμη, φερέγγυα εναλλακτική; Ακόμη και τώρα, στη στιγμή της φαινομενικής παντοκρατορίας των κυβερνώντων παρά την εμφατική καταπάτηση κάθε υπόσχεσής τους, το ερώτημα αυτό είναι ίσως το σημαντικότερο που μπορεί να τεθεί.

Την ίδια ώρα, η αντιπολίτευση δεν κάθεται άπραγη. Η πρόταση πολυνομοσχεδίου του ΜέΡΑ25, την οποία κατέθεσε επίσημα στη Βουλή μετά από πολύμηνη διαβούλευση και μπορεί να μελετηθεί από κάθε πολίτη στην ιστοσελίδα του κόμματος, αποτελεί έναν πλήρη χάρτη κυβερνητικής πολιτικής για άμεσες βελτιώσεις και επανάκτηση του ελέγχου στα δημοσιονομικά πράγματα της χώρας. Ένα πραγματικό σχέδιο 100 ημερών.

Λύσεις υπάρχουν. Απλώς οι πολιτικές δυνάμεις που θα μπορούσαν να τις εφαρμόσουν δεν έχουν ακόμα τα απαραίτητα εκλογικά ποσοστά ώστε να αναλάβουν την υλοποίησή τους. Στην πολιτική, όμως, τα πράγματα αλλάζουν και μάλιστα άρδην, ειδικά σε περιόδους τόσο πυκνές όσο η δική μας.

Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ