Η σούπα των Χριστουγέννων – Του Παν. Τσακλή

Γράφει ο
Δρ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ Β. ΤΣΑΚΛΗΣ
Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας
Res. Assoc, Karolinska Institute, Sweden
[email protected]

Εάν η μαγική κρυστάλλινη σφαίρα πραγματικά υπήρχε, θα μας έδειχνε την εικόνα που μας περιτριγυρίζει, αμείλικτη, πολύχρωμη και προβληματική. Έτσι, αποστασιοποιημένοι, θα βλέπαμε ποικιλία ανθρώπων και τάσεων, ωσάν μία σούπα γιορτινή, που περιέχει ό,τι μας δίνει ελπίδα αλλά και ό,τι μας πονά και μας κατατρέχει.

Θα βλέπαμε ανθρώπους μάχιμους, ταγμένους στην Υγεία, να απαρνούνται την ασφάλειά τους για το κοινό καλό, αλλά και άλλους, άβουλους, υπονομευμένους από την ανεπάρκεια τους, τη γνωστική και κοινωνική, να αρνούνται το προφανές, σε μια επίδειξη εγωκεντρικής κενότητας.

Θα βλέπαμε ανθρώπους ορθολογικούς, που ορθά δοξάζουν τον Δημιουργό τους, αλλά και άλλους όμοιους στο δόγμα που ανορθόδοξα προβάλλουν τα υπαρξιακά ελλείμματά τους, όντας χρυσοποίκιλτοι ποιμένες δίχως ποίμνιο.

Θα βλέπαμε πολύχρωμους ανθρώπους, ξεριζωμένους, μετακινούμενους στη γεωγραφία, πιόνια εκμετάλλευσης του πόνου του πολέμου και της φτώχειας, στοιβαγμένους στις αδόμητες δομές, αλλά και άλλους, δεικτικούς, προστάτες καθαρότητας και του περιούσιου μιας εθνότητας που από καιρό απώλεσε τη χρώση την ποιητική και φιλοσοφική της ιστορίας της, σερνάμενη στις πίστες και στα πέριξ της ελαττωματικής παγκοσμιοποίησης.

Θα βλέπαμε τους νέους ανθρώπους του ονείρου, το οποίο θέλει να πραγματωθεί, να προσπαθούν φιλότιμα σε ένα πεδίο μάχης στημένο με παγίδες, που οι πρεσβύτεροι έστησαν γι’ αυτούς, μεγαλωμένοι στην αμνηστική θολότητα των Μνημονίων, και άλλους στην αντίπερα όχθη ακροβολισμένους, να έχουν παραδώσει αμαχητί το μέλλον τους στην τυχαιότητα της στιγμής.

Θα βλέπαμε ηγέτες άξιους, ελάχιστους, αλλά υπαρκτούς, να μοχθούν να εξαργυρώσουν την ε­μπιστοσύνη του λαού τους ανταποδίδοντας με πράξεις ευημερίας και άλλους, στην επάρατη πλειοψηφία, να λειτουργούν ομού στην υπηρέτηση του σκότους της απαξίας και της κοινωνικής εξάρτησης από το διευρυμένο κεφάλαιο των ολίγων.

Θα βλέπαμε όλους αυτούς που ο καθένας από το πόστο του, τη θέση στον κοινωνικό ιστό και τις δεξιότητές του προσπαθεί να παραγάγει αξία και ανατροφοδοτείται από αυτήν, στοχεύοντας όλο και υψηλότερα, και άλλους που αρκούνται στα ελάσσονα, ελάσσονες και οι ίδιοι, αντιμαχόμενοι το βέλτιστο, υπονομεύοντας ενίοτε την προσπάθεια των πρώτων.

Θα βλέπαμε, τέλος, μια ποικιλομορφία, με τα μικρά παιδιά να είναι ακόμα ανέγγιχτα από τη μύχια άρνηση και απαξία που ελλοχεύει η ενηλικίωση και να βιώνουν την αθωότητά τους, για καλό και για κακό, ξέχωρα και ατομικά, άβουλα και εξαρτημένα από το περιβάλλον τους, εγγύς και πέριξ.

Σε αυτήν τη σούπα, την ανθρώπινη, που μόνο γιορτινή δεν είναι, μπορεί να αλλάξει η σύσταση, σουρώνοντας το έρμα των ανάξιων με το ψιλό στραγγιστήρι, από τους πόρους του οποίου θα διέρχονται μονάχα η έμπνευση και οι σοφές πρακτικές.

Θα χρειαστεί ο κόσμος, όλοι μας, να αφυπνιστούμε ακολουθώντας μόνο την αλήθεια, η οποία νομοτελειακά είναι μόνο μία και να ενσυναισθανθούμε συλλογικά. Όταν τα συστατικά της σούπας θα είναι αυτά που πρέπει, θα απομείνει ζητούμενο μόνο η τονικότητα στη γεύση, ώστε να κινηθούμε προσθέτοντας το αλατοπίπερο της ζωής, που είναι η μικρή-μεγάλη καθημερινότητα του καθενός μας και η διασκέδαση, παντός είδους, ατομική και συλλογική.

Ας στρωθεί λοιπόν το γιορτινό τραπέζι του παρόντος, με την καθοδήγηση των συνεπειών της άρνησης, απ’ όπου και αν αυτή προέρχεται και προσβλέποντας στην απαρχή νέων ηθών και πράξεων.

Καλές γιορτές.

Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ